Bu çocuğun yüzü bana geçmişimi hatırlattı. Unutmaya çalıştığım anılar ve almaya çalıştığım intikam beynimin her bir köşesine derinden işlemişti. Ben "Jüpiter'de" doğmuştum ve bunun nedeni ben doğmadan öncesine dayanıyordu. Devletin suçlulardan kurtulmak için yaptığı zalimce bir deney sonucunda uzaya uyum sağlayabilmesi için insanlar kobay olarak kullanıldı. Bu deneyin sonucunda insanların yarısından fazlası canice katledilmiş kalan kısım da Dünya'da yaşayamayacak hale gelince Jüpiter'e gönderilmişti. Ama hala dış görünüşleri ve düşünceleri insandı.Bu da içlerindeki kin ve öfkenin artmasına sebep oldu. Kin ve öfke birleşerek intikam duygusunu ortaya çıkardı. Bunun üzerine iki kişi seçerek onların genlerini tekrar Dünya'da yaşayabilecek hale getirdiler. Tahmin edebileceğiniz gibi bunlardan biri bendim. Ayrıca bana zihinsel bir yetenek verildi. Karşımdaki insanın tüm geçmişini, geleceğini kısacası şu anki duygu ve düşünceleri dışında tüm bilgilerini okuyabiliyordum. Amacım duygu ve düşüncelerini okumayı öğrenerek insanlardan intikamımı almaktı. Ben suçlu değildim. Annem ve babam suçluydu veya iftira atılmıştı. Bilmiyorum. Ama ne olursa olsun bir cezalandırma asla böyle olmamalıydı.
"Sen de nereden çıktın?" dedim.
"Kendimi özletmek istemedim." dedi sırıtarak.
"Seni neden... Off her neyse neden sen geldin, başka birini gönderemezler miydi?" Sonra Rüya'nın yanımızda olduğunu fark ettim.
"Gönüllü oldum ayrıca fiziksel olarak en uygun bendim tabii genlerimle..."
"Iıı şey,Rüya sen sınıfa çık.Beni beklemene gerek yok.Ben iki dakika sonra gelirim." dedim onun sözünü keserek.
"Tamam ama daha sonra anlatacaksın."dedi.Huyu buydu işte bir şeyi öğrenmezse olmaz sanki.
"Tamam." dedim ama ne uyduracağımı bilmiyordum.
"Evet devam et."
"Söz sonunda bana gelebildi. Demek istediğim benim de genlerim de oynama yaptılar.Ama fiziksel olarak.Yani daha hızlı koşabiliyorum ve daha güçlüyüm."
"Bu işimize ne kadar yarayacak bilmiyorum."
"Yarayacağına eminim." İlk defa bu kadar ciddi görünüyordu.
"Artık bu okulda mısın?"
"Her ne kadar amacım eğitim olmasa da."
"Hiç şaşırmadım."
"Dünya seni değiştirmemiş hala aynısın.Beni umursuyorsun ama umursamaz gibi davranıyorsun."
"Saçmalama.Seni neden umursayayım ki? Fakat intikamımı almak için seninle işbirliği yapmaya mecburum."
"Her neyse bunu sonra konuşuruz. Sınıfımız nerede?"
"Bir dakika bir dakika seninle aynı okulda olmamız yetmiyormuş gibi bir de seninle aynı sınıfta mı olacağız?"
"Aynı apartmanda da." Beynimden vurulmuşa döndüm. Onunla aynı okula okumak, aynı sınıfta bulunmak, hatta aynı apartmanda oturmak... Hepsi bir kabus olmalıydı.
"Ciddi misin?!" Başını salladı. Bunun olduğuna inanamıyordum.
Ondan nefret ediyordum. Evet, hoş çocuk olabilirdi. Uzun boylu mavi, gözlü, kumral ve müthiş bir görünümü olabilirdi ama bu onun karakterinden hoşlanmamı gerektirmiyordu. Aras ,tam bir öküzdü. Egosu yüksek, kendini beğenmiş, pişkin pişkin sırıtan ve gıcıklığını esirgemeyen bir aptal...
"Bunu bilerek yapıyorsun."
"Aynen tahmin ettiğin gibi."dedi ve devam etti.
"Eee, bir daha soruyorum.Sınıfımız nerede?"
ŞİMDİ OKUDUĞUN
HER ŞEYİ BİLİYORUM
Fantascienzaİnsanların içlerini görmek nasıl bir duygu bilir misiniz ? Ya da bir bakışta insanların geçmişini okumayı becerebilseydiniz ? Ben bu özelliğimin benim hayatımı kolaylaştıracağını düşünürdüm ama yanılmışım. Bilmek mutluluk değil. Bildiklerim harika...
