I'm bad so?? (#FBC2017)

{20}

~Μαριάννα
Μου είπε αν θέλω το μπουφάν του;; Μα καλά και εγώ τι σκεφτόμουν Δεκέμβριο μήνα με το τιραντάκι.

"Ευχαριστώ" του είπα, εκείνος το έβγαλε και μου το έδωσε, μάλιστα εκείνος μου το έβαλε.

Το μπουφάν μύριζει εκείνος, τόσο ωραία, τόσο μεθυστικά. Είναι απλός τόσο τέλειο.

Μαριάννα σκάσε.

Ψευτομάλωσα τον εαυτό μου.

Άρχισα να μην κρυώνω πια και να είμαι μια χάρα. Και πρέπει να βγω να πάρω φακούς. Δεν θέλω να είμαι με τα μπλε μάτια μου τον θυμίζουν μακάρι να είχα άλλο χρώμα ούτε της μαμάς, ούτε του μπαμπά δηλαδή να μην είχα μπλέ, ούτε καφέ -που ευτήχως δεν έχω-  να είχα μαύρα, της γιαγιάς μου γιατί να είναι μαύρα και εμένα σαν του μπαμπά μου;;

Flashback
"Έλα μικρή μου" μου είπε η μαμά.

"Ναι μαμά ξέρω να είμαι καλό κορίτσι" της είπα και γέλασε.

"Λοιπόν θα είσαι βρόνιμη;;" με ρώτησε ο Βυρώνας γλυκά.

"Ναι Βύρωνα θα είμαι έχω μεγαλώσει πια είμαι 4 χρονών" του είπα και σούφρωσα τα χείλη μου.

"Τυχαιρούλα έχεις και τα μάτια του μπαμπά ενώ εγω της μαμάς" ειπε η Νατάσα κατσουφιασμένη και η μαμά με τον μπαμπά γέλασαν.

"Εεε γιατί τι έχουν τα μάτια μου;;" είπε δήθεν ενοχλημένη η μαμά.

"Τίποτα μανούλα μου" της είπε γλυκά η Νατάσα και χτυπήσαμε το κουδούνι του σπιτιού του φίλου του μπαμπά που θα κάνουμε εδώ παραμονή Πρωτοχρονιάς.
End

Με αυτά άρχισα να κλαίω βουβά. Ακούστηκε το κουδούνι και τότε σκούπισα τα δάκρυα μου αφού ενα τσούρμο απο μαθητές βγήκαν στο προαύλιο και τα κόριτσια ήρθαν κοντά μου.

"Λοιπόν αυτό το μπουφάν κάτι μου θυμίζει" είπε η Μάγδα.

"Καλέ αυτό είναι του Άρη" είπε σαν ανακάλυψη η Χριστίνα και με κοίταξαν πονηρά αλλά μετά είδαν τα μάτια μου.

"Κοριτσάκι μου τι έχεις;;" με ρώτησαν και οι 3 αμέσως.

"Και πως και δεν φοράς τους φακούς σου;;" με ρώτησε έκπληκτη η Ειρήνη.

"Κάτι θυμιθήκα" είπα και σκούπισα το δάκρυ που κύλησε. "και απλώς τελίωσαν θα πάρω τον Βύρωνα να μου φέρει δεν θα του κάνει κόπο" συνέχισα.

"Ωραία τώρα πες μας για το μπουφάν" είπε η Μάγδα πονηρά και της έδειξα το τιραντάκι απο μέσα αλλά πάλι δεν κατάλαβαν.