I'm bad so?? (#FBC2017)

{60}

~Μαριάννα
Οι μέρες περνάνε βασανιστικά αργά. Γιατί γαμώτο μου πρέπει να είναι τόσο σνομπ;;

"Μαριάννα ξύπνα" άκουσα την Εβίτα αλλά δεν σηκώθηκα, αντιθέτως άλλαξα πλευρό.

"Μαριάννα έλα έχουν που έχουν απαίσιο πρωινό εδώ πέρα τουλάχιστον έλα να γεμίσουμε τα στομάχια μας" είπε και μου πήρε το μαξιλάρι. Με βαριά καρδιά σηκώθηκα και εγώ.

Πήγαμε μέχρι εκεί αλλά κανείς δεν είχε καθίσει, τι σκατά παίζει και είμαστε με τα αγόρια.

"Λοιπόν παιδάκια -μην πω τίποτα τώρα. Σήμερα θα καθίσετε όπως θα σας πούμε εμείς" είπε διαβολικά ο ένας. Με φρικάρει αυτό το μέρος.

"Λοιπόν θα είστε αγόρι κορίτσι" είπε ο άλλος μπάτσος και άρπαξε την Γιώτα λες και είναι αντικείμενο, "και από εδώ και πέρα έτσι θα καθόσαστε" φώναξε.

Μόλις με άρπαξε με έβαλε να καθίσω δίπλα σε έναν που φαινόταν ότι είναι πρεζόνι. Και αμέσως μετά έβαλαν τον Άρη δίπλα μου και από δίπλα την Χαρά. Γκρρ τα νεύρα μου.

"Λοιπόν φάτε και μετά πίσω στα δωμάτιά σας" είπε ο μπάτσος που μόλις έφτασε. Συγγνώμη αλλά πόσοι είναι εδώ;;

"Λοιπόν Άρη θα μου πεις γιατί είσαι εδώ;;" νιαούρισε η Χαρά και σφίχτηκα.

"Εεε να μωρέ απλά ήμουν με μια συμμορία και με έβαζαν να σκοτώνω ήταν και να ναρκωτικά.." οκ τώρα έχω εγώ νεύρα. Γιατί ποτέ δεν μου τα είπε αυτα;; Με ενοχλεί να με αγνοεί έτσι. Σηκώθηκα απότομα και όλοι με κοίταξαν περίεργα ενώ ο Άρης με κοίταξε λυπημένα. Προσπαθούσα να κρατήσω τα δάκρυα μου, και ευτυχώς τα κατάφερα.

Μπήκα στο δωμάτιο -ο θεός να το κάνει-, έπεσα με φόρα στο κρεβάτι ανάσκελα και άρχισα να κλαίω. Τόσα πολλά γιατί στο κεφάλι μου.

Είπε στην Χαρά για τα ναρκωτικά και δεν το είπε σε εμένα που τα είχαμε 3 μήνες, το ήξερα ότι είχε σκοτώσει αλλά όχι και έτσι.

Η πόρτα άνοιξε απότομα και μέσα μπήκε ένας από τους φύλακες/μπάτσους.

"Γιατί έφυγες;;" ρώτησε ειρωνικά.

"Μου κόπηκε η όρεξη" είπα χωρίς να γυρίσω να τον κοιτάξω.

"Κοιτά αυτό σημαίνει ότι δεν θα φας και το βράδυ" είπε διαβολικά.

"Και να μην φαω ούτε αύριο δεν με νοιάζει" είπα και αφού τον άκουσα να γελάει έφυγε κοπανόντας την πόρτα.

Χτύπησα το χέρι μου στον τείχο αλλά πόνεσε.

"Γαμώτο" φώναξα κλαίγοντας. Έπλυνα το πρόσωπό μου και βγήκα έξω.