Keskin Küpe Zarar Şiirler

II

Sünûhat kalbinde, taşan nigârın, hasretin
Bir bakış bir nefes yaşamak, öylece çetin
Canın, nicedir beklediği, hülyalı düşler
Bir serâb gibi, bencileyin, beni görmüşler...
Nur gibi esrârı... Düşüyor, yazgısı haktan
Gonca güllerin, açıp solduğu o yanaktan;
Hicrân etmedim, bîzâr olmadım bekliyorum
Yedikçe kırbacı, gönlümü dizginliyorum
Bir mâkber gibi soğuyunca gözlerin ya da
Yılların süreği durmaz, vaktin doldurmada
"Gel diyorsun" hasret ise adı dağların, yıkılsın!
Hırçın kayalıklarda ömrünce, ah yakılsın...
Bağlanan kim varsa, ukdesi kat kat açılmaz
İnsan vefasından asla, ömrü billah yılmaz!
İnceden inceye, gizliden gizliye, yâdın
Ümidim var... diye hicrinden hiç usanmadın
Usanma oğlum! Dağlar boşuna puslu değil...
Ne bir kula minnet et, ne de bir başa eğil!
Esbâbını aramak var, kendinden can olmaz
Gelse de ölüm, ardında kalan ziyân olmaz!
Budur hürriyet.... tutuşur gönüllerde, ancak
Sonra, insan kendini Hakk'a tamamlayacak...
Köpeklik şanıyla yaşayanlar zira doymaz;
Cenneti isterler.... fakat hakikati duymaz!
Dünyada cennet arayanlar, bak(!) geberiyor
Merhamet beklerler, Rabbim zilleti veriyor!

Sünûhat kalbinde, ikbale varsa kavuşmak
Hasretin, elemin, niyazın, Hakk'a tutuşmak!
Belki bir canan belki bir virane gönlünde
Biz ki inandık, hesap var, mahşer gününde!
Osman Baltacı