KİBRİT

1. Bölüm

Ve yine anlamadığın dilden konuştu Hayat...
#S.K#
~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~

- O KİBRİT'in yaktığı bir evim var! Neden bu kadar üstüme geliyorsunuz?! Sanki... Sanki öz ailemi ben öldürmüşüm gibi nasıl bana bu kadar yargılayıcı bir davranışta bulunabiliyorsunuz... O yangında bir ben sağ çıkmadım tamammı!? Abimde sağ çıktı! Bana her şeyi unutup yeniden bir başlangıç yapmamı önermeyin! Hem... Siz benim psikoloğumsunuz nasıl bana her şeyi bir çöp gibi kenara atmamı söylersiniz!? Diyip koltuktan kalktığımda Sude Hanım beni durdurmaya çalışıyordu.

- Ben size her şeyi unutmanızı söylemedim sadece geçmişle yaşanıp onunla hareket edilmez. Kim size neyi yapmanızı öneriyor? Sizin tercihiniz. Dediğinde tuttuğu kolumu hızla çekip odadan çıktığımda abim oturduğu koltuktan kalkarak yanıma geldi.

- Ne oldu? Neden bu kadar erken cıktın? Diye sordu. Omuz silkip sahte bir gülüşle

- Bana her şeyi bir çöpmüş gibi kenara atmamı söylüyor! Ben bunları anlamayacak kadar aptalmıyım abi? Diye sorduğumda bana sımsıkı sarıldı. Onun güven verici kollarından ayrılıp.

- Abi ben psikolog istemiyorum! Sorunlarım var doğru ama... Ama ben sorunlarımı kendimde hal-

- Şşş sus bakalım! Madem sen psikolog istemiyorsun. O zaman bende sana elimden geldiğince yardım ederim. Yalnız.. Sorunlarını içine atma yeter. Dediğinde gülümseyip kafa salladığımda abim beni koltuğunun altına aldı ve beraber arabaya doğru yürüdük....

Hayatım tam bir ay önce değişmişti... Her şey bir KİBRİT yüzünden olmuştu... Bir KİBRİT benden annemi ve babamı aldı. Tüm yaşama sevincimi o gün kaybettim. Abim her psikoloğa götürdüğünde sanki ben aptalmışım gibi her şeyi bir kenara atmamı söylüyorlar! Nasıl unutabilirim ben! Annem... Canımdan çok sevdiğim annem artık yoktu onun mavi gözleri... Sarı saçları yoktu... Bana sımsıkı sarılması, öpmesi, koklaması yoktu artık.
Babam... Onun güven verici varlığı yoktu artık. Yangın günündeki çığlıklar, bağırışlar. Babamın ve annemin feryatları... Yoktular işte. Hiç bir zaman da geri gelmeyecekler... Annem ve babamdan bana tek kalan şey Meriç abimdi... Maddi değere önem vermediğim için bana ailemden tek o kalmıştı.... Eğer o olmasaydı ben ne hayattaydım nede dışarıdaydım. Belkide çoktan ailemin yanındaydım....

Abim arabayı durdurunca hemen indim. İner inmez başıma giren ağrıyla yere yığıldım...