Amsterdam Dance ~ Martin Garrix Fanfictie

~ Hoofdstuk 15 ~

Martijn P.O.V.

Net heb ik afscheid genomen van Jasmin. Ik ben blij dat ze nog heeft kunnen komen.

Het is normaal nooit zo druk op Schiphol. Meestal zijn er wel wat fans maar nooit zo veel. Ik vind het super om mijn fans te ontmoeten, alleen vandaag kwam het niet zo goed uit.

Nadat ik door de douane ben gekomen haal ik samen met Louis een capuccino bij de Starbucks.

Ik ben blij dat Louis als fotograaf voor mij werkt. Hij is echt een goede vriend van me geworden en ik weet dat ik hem gewoon kan vertrouwen.

Door het vele touren voel ik me soms wel een beetje down omdat ik dan mijn familie mis en dan is het fijn om met iemand daarover te kunnen praten. Ook doordat Louis zijn familie ook veel moet missen en dan goed snapt wat je door maakt.

De vliegreis naar Miami duurt zo'n 12 uur. Als we daar landen is het 1 uur 's nachts terwijl het dan in Nederland al vroeg in de ochtend is.

Er werd net omgeroepen dat de vlucht naar Miami kan gaan boarden dus we lopen naar de juiste gate.

--

We zijn net geland in Miami na een lange reis. Ik heb gelukkig nog best wel een tijdje kunnen slapen.

Er staat een taxi voor ons klaar die ons naar het hotel brengt.

Ik pak mijn mobiel om een berichtje te sturen naar Jasmin dat ik veilig geland ben. Ze heeft er niet om gevraagd maar ik wil haar het gewoon even laten weten.

Mijn mobiel gaat niet aan. Oh nee he, hij is toch niet op dit moment leeg. Geïrriteerd kijk ik naar het scherm maar er gebeurt niks. Waarom moet dit nou nu gebeuren? Normaal gebeurt dit nooit en anders zou het me ook niet zoveel uitmaken, maar op dit moment kan ik door middel van een berichtje laten zien aan Jasmin dat ik haar belangrijk vind.

Maar ja, waarschijnlijk zit ze toch helemaal niet op mij te wachten en is ze het alweer half vergeten dat ik weg ben.

We komen aan in een luxe vijfsterrenhotel. Het maakt me op dit moment niet zoveel uit hoe het eruit ziet. Het enige wat ik nu wil is een bed om in te slapen.

Ik heb dan wel in het vliegtuig geslapen maar daar rust ik nooit helemaal goed van uit door alle mensen om mij heen. En laten we even eerlijk zijn, zo'n stoel in een vliegtuig zit nou niet heel erg comfortabel.

'Hey ik zie je straks man' zegt Louis. 'Ja is goed' en ik loop mijn hotelkamer binnen.

Er staat een groot tweepersoonsbed met witte dekens. Het is best wel een grote kamer met kleurrijke schilderijen aan de muren.

Morgen kijk ik wel verder hoe alles eruit ziet. Het is nu nogal donker en ik verblijf hier overigens maar twee nachten.

Ik kleed me snel even om en kruip dan in bed. Na een paar minuten lig ik al te slapen.

Al na een twee uurtjes word ik wakker. Het is hier pas 5 uur in de ochtend maar in Nederland is het al 11 uur.

Ik pak mijn mobiel maar ik zie dat ik vergeten ben om hem op de oplader te leggen. Shit, ook dat nog.

Snel leg ik mijn mobiel op de oplader en ga weer in bed liggen.

Ik probeer nog even te slapen maar door de jetlag lukt dat niet.

Er is eigenlijk ook maar één ding waar ik de hele tijd aan moet denken. Ik krijg haar gewoon niet uit mijn hoofd.

Jasmin

Ik vind Jasmin echt heel erg leuk. Al vanaf het moment bij de auditie had ik kriebels in mijn buik. Ze kan echt zo goed dansen, dus ik wist dat ze door moest naar de volgende ronde. Gelukkig waren de anderen het daar ook mee eens.