Rulers of the Night

Secret Plans -H1

"Alexa! Word wakker! Alexa alsjeblieft!"

Ik schiet overeind uit mijn droom en voel een druppel koud zweet vanaf mijn voorhoofd via mijn wang naar beneden stromen. Gehaast haal ik adem. Die verdomde dromen ook altijd! Ik weet nooit precies waar ze over gaan. Het zijn flarden van scenes en veel verwarrende beelden. Een peuter die krijst, een vrouw die voor mijn gezichtsveld springt en wordt onthoofd en het bloed, er is altijd bloed.

"Hey, gaat het een beetje?" Vraagt Mina, mijn beste en enige vriendin hier. "Je had weer een nachtmerrie hè. Ik hoorde je op de gang nog schreeuwen."

Ik knik alleen maar, nog een beetje verdwaasd van de slaap. Daarna laat ik me weer achterover op mijn matras vallen en veeg de slaap uit mijn ogen. Mina staat op zonder iets te zeggen en loopt mijn kamer weer uit. Ze weet dat ik na een nachtmerrie altijd liever alleen ben. Mijn ogen dwalen rond de kamer. Een best zielig geval is het eigenlijk, heel primitief. De muren zijn gewoon nog grijs van het beton en er zitten geen ramen in, we zitten namelijk in de bunker onder de grond. Mijn bed staat tegen de korte zijde en recht tegenover de deur. Haaks op mijn voeteneinde staat een bureau en recht tegen over mijn bed, naast de deur, staat een kleine kast. Verder niks. Alle kamers hier zijn zo ingedeeld. Je mocht er natuurlijk je eigen draai aan geven, poster ophangen en zo, maar ik heb die behoefte nooit gehad.

Langzaam kom ik overeind, loop naar de kast en pak nieuw setje ondergoed, en de standaard outfit (zwarte coltrui met een legerprint broek en laarsjes om op te rennen). Met dit in mijn armen loop ik naar de gezamenlijke badkamer op de gang die ik met de andere drie meisjes op deze gang deel. Ik leg mijn kleding op de wastafel en pak een handdoek voordat ik het douchhokje in stap. Ik doe snel een schietgebedje dat ik niet te laat ben en er nog warm water is. Mijn gebedje is verhoord want zodra ik de kraan open doe voel ik de warme stralen water die het laatste beetje spanning van mijn droom van me afspoelen. Snel maak mijn standaard routine af, droog me af en schiet mijn kleding aan. Daarna loop ik naar de spiegel en ga er voor staan. Ik open mijn toilettas en moet grinniken van de zielige inhoud. Er zit bijna geen make-up in, een mascara en een lipbalsem, dat was het. Ik smeer een laagje mascara op mijn al lange wimpers, doe een laagje lipbalsem op en maak van mijn nog lichtvochtige haar een paardenstaat waarvan de voorst pluk haar er uit valt. Het is een soort halve pony/lok die net niet in mijn staart past. En eigenlijk vind ik het niet zo erg, het maakt de paardenstaart net wat anders. Net zoals mij, ik ben ook net wat anders. Ik pak mijn pyjama en was en gooi deze op de bureau stoel in mijn kamer. Die ruim ik vanavond wel op. De deur draai ik op slot en loop richting de trap. Op naar het ontbijt dan maar.

Nog voor ik de eetzaal bereik ruik ik al wat voor ontbijt er is. Croissantjes! Yes! Vlug duw ik de dubbele deur open en loop naar het buffet. Mijn bord schep ik helemaal vol met eten. Meisjes die altijd maar een klein beetje opscheppen omdat ze zich anders schamen heb ik nooit begrepen. Ik hou van eten. Mina zwaait naar mij als ze me heeft gespot. Blij loop ik naar haar toe. Ik vind het toch altijd een beetje gênant als je zo zoekend door de kantine moet lopen, ook al ken ik iedereen hier. Niet dat ik me geaccepteerd voel. Iedereen hier komt van een jagersfamilie behalve ik, ik ben 'geadopteerd' om het zo maar te noemen. Oftewel, gevonden als wees in het grootse bloedbad tussen vampiers en jagers van de laatste eeuw. Sophia en Samuel hebben mij ingenomen als wees, waarschijnlijk omdat ze zelf geen kinderen konden krijgen. Sophia en Samuel zijn de leiders van deze jagersclan. Wij zijn de grootse in het zuidoosten van de VS. Ondanks dat ik niet hun bloed bezit ben ik nog steeds een uitstekende jager. Ver boven gemiddeld zelfs. Sommige jagers hebben speciale gaven, ze zijn laat maar zeggen 'gemuteerd' door de jaren heen om een kans te maken tegen de vampiers. Ze hebben bijvoorbeeld nachtzicht, extreme snelheid en genezen sneller dan mensen. Andere jagers zijn gewoon menselijk, zonder gaven. Zij zijn door de eeuwen heen zich gaan bijvoegen bij de jagers.

Onder het ontbijt zeg ik niks en luister alleen een beetje naar de gesprekken. Luca heeft geen matchende sokken aan omdat hij niet twee dezelfde kon vinden. Wauw zeg. Om eerlijk te zijn, draag ik nooit dezelfde sokken. Verder klaagt Annabelle wel geteld drie keer over hoe onmodieus coltruien zijn en neemt Finn per ongeluk een slok melk terwijl hij er allergisch voor is en moet weer naar de ziekenboeg. Een gewone ochtend eigenlijk.

Het is donderdag, dat betekend 's Ochtens van negen tot elf vampierologie, daarna pauze, dan een uur geneeskunde en een uur jagersgeschiedenis dan weer pauze en dan van twee tot vier veldtraining. Ik loop samen met Mina en Luca naar vampierologie maar kom alleen te zitten, wat ik niet erg vind. Ze vinden elkaar duidelijk leuk maar weigeren het toe te geven dus deze tijd naast elkaar kunnen ze goed gebruiken.

De dag vliegt letterlijk voorbij. Voordat ik het weet zit ik alweer met een bord vol avondeten aan een tafel in de kantine. Mina schuift naast mij aan, haar bord net zo vol. Kijk, een prachtig voorbeeld waarom ik Mina als een van de weinigen kan tolereren, ze heeft net zo veel liefde voor voedsel als ik.

"Hé," fluistert ze zachtjes tegen mij. "Ik was net in een van de verboden kamers en heb stiekem een briefje gekopieerd met informatie over de verblijfplaats van een vampier hier vlak bij. Wat nou als we die vannacht gaan opzoeken en deze zaak zelf afhandelen. Weet je hoe vet dat zal zijn. We hebben onze opleiding nog niet eens af en we kunnen al een vampier vermoorden. Doe je mee?"

Ik zeg gelijk ja, zonder ook maar even over de consequentie en gevaren na te denken. Dat heb ik wel vaker (meestal), dingen doen/zeggen zonder er eerst over na te denken. Maar de verleiding om eindelijk een keer al die theorielessen in praktijk te brengen is ook wel erg groot. Elke vampierjager in opleiding is wel een keer mee geweest op een missie, maar ik nooit. Het mocht niet van Sophia en Samuel, geen idee waarom. Na het eten loop ik samen met Mina terug, we slappen immers in dezelfde gang. We hebben afgesproken om om half drie bij de trap te staan en vanuit daar te vertrekken voor onze eerste hunt.

..........................................................................................

Thnx voor het lezen ^^

Vergeet niet te voten en te reageren!