Rulers of the Night

Where on earth am I? -H3

Bonk – bonk. Bonk – bonk. Ik hoor mijn hartslag door mijn hoofd bonken en het bloed suist in mijn oren maar mijn ogen gaan niet open. Het is alsof mijn geest wakker is maar mijn lichaam nog niet. Dus voordat ik kan waarnemen komt de vertrouwde duisternis terug om mij in een maar al te bekende nachtmerrie te zuigen.

"Nee niet de baby! Neem mij, maar niet mijn kind!"

We zijn weer in de donkere ruimte. Geen ramen, één trap die naar boven leidt en alle basisvoorwerpen voor een uit een kamer bestaand huis, alleen in dit geval liggen en lichaamsdelen en lijken en is de muur met bloed beschilderd. Het lijkt een bunker maar ik weet het niet zeker. Er zit een waas over mijn beeld, alsof er iets in mijn ogen zit waardoor ik troebel zie. Mijn aandacht gaat weer terug naar het tafereel voor me maar ik weet al wat er komt, elke keer is het hetzelfde.

"Niet mijn baby, niet mijn kind! Ik smee-" Precies op dat moment wordt haar hoofd – letterlijk – van haar romp gerukt en valt haar geknielde lichaam neer.

"wakker worden!"

"Wordt wakker, vies mormel!"

Er wordt een bak water over mijn hoofd gedumpt en gelijk daarna krijg ik een trap in mijn maag. Verwilderd open ik mijn ogen, knipper een paar keer en kijk dan om me heen. Waar ben ik in vredes naam nu weer verzeild geraakt? Het- het lijken wel tralies? Shit! Ik ben gevangen genomen. Beetje bij beetje komen de herinneringen terug. Mina! We hadden moeten zien dat dit fout zou gaan. Dit is allemaal mijn schuld, ik ben de oudere en had ons moeten stoppen. Maar nee hoor, ik met mijn stomme impulsieve kop, dacht ook dat het een goed idee was. Verder kan ik niet in mijn zielige momentje zakken want er wordt aan het slot gerommeld en een lichtstraal schijnt recht in mijn ogen.

"kijk, de schone slaapster is ook wakker," zegt een man met een viezig lachje terwijl hij ongegeneerd mijn lichaam bestudeerd. "Lekker geslapen moppie? Zo te horen niet. Je was aan een stuk aan het schreeuwen."

Het antwoordt dat ik geef is het rollen van mijn ogen. Take that, you asshole. Daarna realiseer ik pas wat ik draag, of eigenlijk wat ik niet meer draag. Het enige wat ik aan het is mijn ondergoed met daar over een hemdje. Snel sla ik mijn armen om me heen en schuif bij de vunzig kijkende man vandaan.

"Kom kom moppie, nou niet verlegen gaan doen." En hij steekt zijn arm uit. Deze sla ik snel weg terwijl ik zeg: "Flikker op, klootzak. Ik ben je moppie niet."

De smerige lach verdwijnt van zijn gezicht en zonder iets tegen mij te zeggen draait de man zich om en loopt naar de man die buiten de cel wacht waar hij wat in het oor fluistert. De wachter knikt en komt op mij afgelopen. Ik wil nog verder naar achteren schuiven om bij deze man vandaan te komen maar al snel bots ik tegen een muur. Die verdomde cel ook met zijn kleine oppervlakte. Dan maar over tot een andere methode. In plaats van er vandaan er op af gaan. Maar de man lijkt mij door te hebben en nog voor dat ik bij de deur ben heeft hij mijn arm in zijn ijzeren greep en sleept hij mij zelf richting de deur. Ik wring me in alle bochten en hoeken maar het mag niet baten. Zijn greep is als een bankschroef om mijn arm en hij is te sterk. Hij is sterker dan ik had verwacht, ondanks zijn robuuste uiterlijk. Het lijkt wel bovennatuurlijk ste- Oh tuurlijk, hij is een vampier. Jezus, ik zit ook niet bij de scherpsten van vandaag. Ik geef het tegenstribbelen op. Het maakt niet uit hoe sterk je bent als mens, zelfs tegen de zwakste vampier heb je dan nog geen kans.

Eenmaal weer boven de grond moet ik eerst mijn ogen samenknijpen tegen het felle licht van de tl-lichten die er hangen voordat ik kan zien waar ik ben. Zodra ik me realiseer waar ik ben slaat de angst me om het hart. Een petshop! Dit kan niet waar zijn. Ik zal even uitleggen wat een petshop is voor het geval dat je mijn angst niet begrijpt. Petshops zijn een van de dingen die in de top staan van dingen die ik haat aan de vampier wereld. Ze komen het meest overeen met wat bij ons dierenwinkels zijn, alleen in dit geval zijn wij het assortiment en worden we iets anders behandeld. Je wordt verkocht via een veiling en dan overgeleverd aan de koper die letterlijk alles vanaf dat moment mag doen. Zodra hij heeft betaald ben je zijn of haar bezit. De veiling zelf is ook verschrikkelijk. Je nummer wordt omgeroepen, dan ga je het podium op in zo goed als alleen ondergoed, je wordt beschreven en dan verkocht aan de hoogste bieder.

Ruw wordt ik in een ruimte gedrukt en de deur achter me valt dicht in het slot. Die weg naar buiten kan ook worden weggestreept. Maar verder krijg ik niet de kans om naar uitwegen te zoeken want ik wordt hardhandig door een andere bewaker in een stoel gedrukt. Ik kijk om me heen om een andere uitweg te zoeken en realiseer me dan dat ik in een soort theater/backstage ruimte zit. Het is een grote rechthoekige ruimte met aan één korte zijde een rij van spiegels (omringt door lampjes) boven tafels met draaistoelen er voor, dit is de zijde waar ik me bevind. Recht tegen over me, lang de andere korte zijde, bevind zich een deur die naar een badkamer lijkt te leiden en tussen deze muren zijn rekken vol met kleding - voor zo ver je het dat kan noemen - en pashokjes verspreid. De deur waardoor ik binnen kwam gaat van het slot en ik wil gelijk opstaan maar de bewaker naast mij drukt mij ruw terug in de stoel. Oeps, even vergaten dat hij er nog was. Door de deur komt een vrouw van middelbare leeftijd op ons afgelopen.

"Kijk eens aan, eindelijk een goed palet om mijn magie op uit te werken," zegt ze met een warme glimlach. "Als ik klaar met jou ben zal je onherkenbaar zijn."

Ik slik de bobbel die zich in mijn keel vormt door en knik met een zenuwachtig lachje. Als dit maar goed komt.

..............................................................................

Hi, allemaal. Ik leef nog hoor hahah. De updates zijn wat langzamer omdat ik ontzettend druk ben en daarnaast ook heel perfectionistisch ben voordat ik een hoofdstuk publiceer.

Vergeet niet te voten/reageren/delen

XO