Alles Begint Opnieuw 2

42. Beschermengelenvleugels

Maandag 9 januari 2017, centrale gang DAM, 8u

Ze kwam toe op school. Niet echt in de mood. Hoe kon ze nu blij rondhuppelen in de school waar ze de mensen kon tegenkomen waarmee ze geen contact meer mocht hebben? Ze had een plan. Ze ging meteen naar haar kluisje lopen, zonder rond te kijken. Dan had ze met niemand contact. Dan was ze dus 'veilig'. En ze moest sowieso in haar kluisje zijn om een vak uit te halen. Ze kwam binnen in school en meteen stond Alex voor haar neus.

"Dag Lise," zei hij enthousiast.

Lise had geen idee vanuit welke hoek hij kwam, maar ze werd liever met rust gelaten. Ze negeerde Alex en liep verder richting haar kluisje. Maar hij volgde haar en stond plots weer voor haar.

"Lise, we moeten praten."

Lise keek op, fronstte haar ogen en dacht: we mogen toch geen contact hebben? En jij wilt praten? Ze antwoordde droog: "Waarvoor?"

Ze liep verder richting haar kluisje. Maar Alex stond alweer voor haar. Kon hij haar dan echt niet met rust laten?

"Omdat het nodig is," zei hij.

"Mag ik nog naar mijn kluisje gaan?"

Geïrriteerd drong ze voorbij hem en stond ze uiteindelijk bij haar lokker. Ze opende het deurtje. In plaats van gerief er uit te halen, begonnen haar ogen hevig te tranen. Ze begon te huilen. Hoe kon ze het voorstel van Alex zo weigeren? Hoe kon ze nu geen contact hebben met hen? Een week lang hield ze zich sterk, maar nu besefte ze hoe hard ze de Ghost Rockers mistte. Haar tranen rolden over haar wangen.

Het deurtje werd dichtgeklapt en de sleutel er uit gedraaid. Zij deed het niet, het was...

"Charlie, geef terug."

Ze veegde haar tranen weg en probeerde de sleutel terug te grijpen. Charlie liet dit echter niet gebeuren en profiteerde van het kopje groter zijn dan Lise. Ze hief haar arm in de lucht.

"Eerst meekomen," Charlie draaide Lise om en duwde haar naar de tafel in de centrale gang. Daar zaten ook Mila, Jonas, Jimmy en Alex. Charlie duwde haar op de stoel en bleef naast haar staan.

"We moeten praten," herhaalde ze de woorden van Alex.

Lise keek koppig richting het niets. Praten mag niet, dit contact mag niet.

"Lise," porde Charlie haar in de arm.

Maar Lise gaf niets van beweging.

"Lise," werd er nog eens herhaald.

Deze keer niet door Charlie, maar door Mila. Haar nicht. Die evenals weet hoe het is om alleen te leven. Haar enigste familielid die ze nog had. Die 'Lise' klonk zachter en minder beveelachtig dan Charlie. Lise draaide haar hoofd en keek recht in Mila's ogen. Ze keken vertrouwelijk in haar ogen. Ze liet toe wat de Ghost Rockers wilden vertellen.

"Lise," begon Mila, "we hebben besloten om toch nog contact te houden met je, maar alleen binnen en aan de uitgang van het DAM."

Ze wist niet wat ze er van moest denken. Moest ze nu blij zijn? Moest ze hen in de armen vliegen van geluk? Zij waren tenslotte degene die het contact verbraken. Licht kwaad verliet ze de tafel en liep verder binnen het DAM.

"Lise, wat is er?" Kwam Charlie achter haar aan.

Ze begon te snikken. "Eerst wel contact, dan geen contact, nu weer contact, ik weet niet wat ik er moet van denken."

Charlie sloot haar armen om Lise heen.

"Hey, shhht, wees blij. Je hebt weer contact met je nicht."

Ze maakte de knuffel los en keek Lise aan. "En je mag mij weer knuffelen zoveel als je wilt in het DAM."

Er verscheen een glimlach op het gezicht van Lise. Spontaan gaf ze Charlie nog een knuffel.

"En ik ben ook blij,' vertelde Charlie verder, "Ik mag weer contact hebben met mijn..."

Ze draaide Lise om en tekende twee engelenvleugels op haar rug. "...beschermengel."

Ze gaf Lise nog een lichte duw. "Kom, vlieg nu maar weg."

Lise draaide haar hoofd naar Charlie toe en lachte haar breed toe. Ze voelde zich 10 000 keer beter dan een kwartier geleden. Ze botste zonder dat ze het besefte op Caitlin.

"Hoi," begroette ze haar vrolijk.

Caitlin wist niet waarom ze zo vrolijk was, maar hetgeen wat ze wel wist, was dat mevrouw Vanderdonck achter Lise stond.

"Jullie twee moest ik hebben," begon Dora. Lise schrok. "Dit is Ryan. Nieuw op deze school. Hij zit bij jullie in de klas. Jullie zien dat wel zitten om samen met hem wat wegwijs te maken in de school?"

"Natuurlijk mevrouw. Dat komt in orde!"

Lise was nog altijd even blij. Ze voelde nog steeds de vingers van Charlie twee beschermengelenvleugels tekenen op haar rug. Ze vloog bijna tot aan het plafond daardoor. Ze mocht weer contact hebben, dat was het belangrijkste.

"Niet te enthousiast, hé Lise." Dora verliet het groepje.

"We hebben zo theater, met haar. We mogen al naar boven gaan, kom je?"

Caitlin en Lise namen Ryan mee naar boven.