Marrying My Enemy (Part 1 | Completed)

Chapter 1

 LAST NOTE BEFORE THE STORY:

Guys, marami po kayong maeencounter na typographical errors, grammatical errors, *insert churva* errors, at kahit ano pang error errors dito. So, if you're a perfectionist and you admire perfection, wag niyo na po ituloy, baka ma-disappoint lang po kayo. Not meaning to be rude naman, hihihi. :) Ayaw ko lang po kasi yung may nagrereklamo. Teehee~

For me, perfection is boring. Wihihihi. :) ♥

And also, this chapter is dedicated to ac0HcialysSa. Hoho! Hi dude! :) *kaway kaway*

So, here goes...

♥-♥-♥-♥-♥

[ARRANGED??!]

**CUPCAKE's POV**

Hindi ko alam kung pinaglihi lang ba talaga ako ni mommy sa mga sweets at lollies o talagang mahilig lang sila ni daddy kaya nila ako pinangalanan ng ganun.

Kung hindi niyo naitatanong, ako si Candy Cupcake Buenavista. Em 17 years old, 2nd year college. Business management yung course ko kasi business lang naman inaatupad nina mudra, so business na din ako. Huehue.

Maganda ako, maniwala kayo, hahaha, mabait, katamtaman lang yung body ko, pero wala masyadong shape >_<, mayaman pero humble pa rin, maputi, okay lang yung height ko, mahaba buhok, pilya, dark eyes, katamtaman lang din yung nose ko pero maganda pa rin, manipis na pinkish yung lips ko. Yung weight ko? Wag niyo na tanung.

Pumapasok ako sa school ng enemy ko. Oo, ENEMY. Capital pa yan ah, para vivid. Sila lang naman ang may-ari ng school na pinapasukan ko.

Pero, I don't care, malakas ata to sa parents niya, good girl ako eh chaka close kaya kami, parents niya lang, di sya!

Tawagin niyo na ako kahit ano, wag lang Cupcake. Ang baduy kaya! >_< Pwedeng Candy, CC, Cand, Dy, pwede ring Bakekang kung gusto mo o kahit ano pa basta wag Cupcake, okay? ^.^

"Cupcake bessy! Namiss kita!!!" Urghhhhhh! Sabing wag akong tatawagin ng ganun eh! OA much talaga ni bessy kahit kailan, kahapon lang kami nagkita kung makapag-react kala mo one century hindi nagkita.

"Sa Mars gusto mo?!" Sagot ko sa bestfriend kong si Casey. Kami nang 'C' lahat nuh?

Maganda rin naman ang bestfriend ko, mana sakin eh, chos! Maputi, kagaya ko, medyo singkit, kagaya ko, pinkish lips kagaya ko, at ma-appeal KAGAYA KO! :P

"Joke lang naman bessy! 'To talaga. Wait, nagawa mo na ba yung project natin sa Chem?" Ay oo nga pala, nawala na sa isip ko yun ah.

"Oo, ako nang gumawa. Walang mangyayari kung isasama ko pa yung mokong na yun." Yung tinutukoy kong mokong, si Nat yun. Ang mortal na kaaway ko. Joke lang. Kaaway lang, hindi mortal, ito naman.

Actually, bestfriends nga ang parents namin, pero kami kabaligtaran, if you know what I mean. Kaya kapag pumupunta sila sa bahay namin, lagi akong nasa kwarto ko. Tss.

And one day, pumasok siya sa kwarto ko at yun ang naging dahilan ng pagiging enemy namin. Bwisit yun! Hindi pa nga niya binabalik yung teddy ko. T_T Nawala na daw.

Habang naguusaap kami ng bestfriend ko, biglang may sumulpot na epal.

Have you done it?" Sabi niya ng wala man lang kaemo-emosyon at sobrang cold ng boses. Well, what do ya expect? Siya ata ang pinakacold dito sa buong school eh. Sino paba? Si Coconut-nat-nat.

Gusto niyo nang summary about him? Syur. Nathan Xander Montemayor. Well, gwapo, hot, perfect body, matangkad, basketball and soccer varsity player, maputi, yung buhok niya parang k-pop lang ang dating, pa-side kuno, singkit, tapos yung lips niya manipis and *ehem* dinaig pa yung babae sa pagkapink, na akala mo nakalipstick, herthrob and casanova.