✨ 1ο Βιβλίο ✨
(Διαβάστε τη Νέα Βερσιόν)
"Με απογοητεύεις... Τι του βρήκες?
"Δεν βαρέθηκες ακόμα ρε? Αν θες να τα βάλεις με κάποιον, βαλ'τα με μένα, όχι με αυτόν. Κατάλαβες??"
Αυτό που έκανε με εξόργισε τόσο, που έριξα την πιο δυνατή μου μπουνιά στ...
Τελευταία προειδοποίηση να διαβάσετε την νέα βερσιόν στο άλλο βιβλίο. Αν επιμένετε να διαβάσετε αυτήν εδώ, ετοιμαστείτε για περιττές δόσεις δράματος και cringe γιατί αυτό το βιβλίο το έγραψα στα 17 μου.
Τη νέα βερσιόν τη συστήνω ανεπιφύλακτα, αφού η πλοκή του βιβλίου είναι πολύ ωραία αλλά έχω διορθώσει τα πάντα, από διαλόγους, γραμματική, κλπ κλπ, και είναι πολύ καλογραμμένο ❤️
Oops! This image does not follow our content guidelines. To continue publishing, please remove it or upload a different image.
*****
Έγιναν όλα τόσο ξαφνικά... Άλλαξαν πολλά. Οι καταστάσεις, τα πρόσωπα, τα συναισθήματα, τα πάντα. Όλα ξεκίνησαν όταν γνώρισα αυτόν...
11 Σεπτεμβρίου
"Δηλαδή αύριο γυρνάμε πάλι πίσω στα θρανία?" είπα με απογοήτευση. "Ναι! Δεν το πιστεύω ότι έμεινε άλλος ένας χρόνος μόνο και μετά θα είμαστε φοιτήτριες!" απάντησε με ενθουσιασμό η Αλεξία καθώς μιλούσαμε στο τηλέφωνο, το βράδυ της προηγούμενης μέρας από το ξεκίνημα της νέας σχολικής χρονιάς.
Αλεξία Λιάπη. Η κολλητή μου εδώ και 4 χρόνια. Από το γυμνάσιο για την ακρίβεια.
Γνωριστήκαμε στον αγιασμό της 2ας γυμνασίου.
Μόλις είχαμε μετακομίσει με την οικογένεια μου και έτσι γνώρισα την Αλεξία, με την οποία ανακαλύψαμε ότι είχαμε ήδη πολλά κοινά από την αρχή της φιλίας μας.
Μιας που αναγκάστηκα να αλλάξω σχολεία λόγω της μετακόμισης, δεν ήξερα κανέναν σε εκείνο το σχολείο.
Η Αλεξία ήταν αυτή που με προσέγγισε τη μέρα που θα μπαίναμε στα τμήματα.
"Γειά σου, με λένε Αλεξία" είπε και έδωσε το χέρι της για να κάνουμε χειραψία. "Νεφέλη, χαίρω πολύ" ειπα, δίνοντας το χέρι μου.
Καθήσαμε μαζί στην τάξη και αρχίσαμε να μιλάμε για το σχολείο και με ρώτησε πώς και με βλέπει πρώτη φορά εδώ.
