Όταν σε Γνώρισα (Old Version)

* 49ο Κεφάλαιο *

Προχωρήσαμε μαζί προς τα παιδιά και όταν φτάσαμε δίπλα τους, μίλησα.
"Να σας συστήσω. Από δω ο Άγγελος. Είναι στην ηλικία μας αλλά πρώτο έτος"

Ένας ένας έδωσαν τα χέρια τους και αφού συστήθηκαν, μίλησα πάλι εγώ.
"Πηγαίνετε εσείς και εγώ θα έρθω να σας βρω μετά"
"Οκευ... Πάρε τηλ" είπε ο Σταύρος και φύγαμε πρώτοι με τον Άγγελο.

"Καλά παιδιά φαίνονται. Είστε καιρό φίλοι?" με ρώτησε.
"Από το 1ο εξάμηνο"
"Α ωραία..."
"Και για πες... Από που μας έρχεσαι?"
"Χαλκιδική"
"Άντε! Μια χαρά, είσαι και δίπλα"
"Ναι, είναι αρκετά κοντά"
"Πώς και πέρασες τώρα?"
"Είχα περάσει νοσηλευτική αλλά δεν μου άρεσε. Τα παράτησα στο 1ο εξάμηνο και σκεφτόμουν τι ήθελα να κάνω, ε και όταν αποφάσισα διοίκηση ξεκίνησα φροντιστήριο. Και μετά ξαναέδωσα Πανελλήνιες για να περάσω εδώ"
"Και όσο ήσουν στη νοσηλευτική δεν έκανες παρέες?"
"Δεν ήμουν εδώ. Στην Πάτρα είχα περάσει"
"Πάτρα?? Αρκετά μακριά"
"Ναι..." συμφώνησε και κάναμε μια παύση.

"Που μένεις? Για να ξέρω ποιο λεωφορείο θα πάρουμε"
"Κάτω Τούμπα" απάντησε και τον κοίταξα ξαφνιασμένα.
"Και τι έκανες στην Καμάρα??"
"Αφού σου είπα ότι... μπερδεύτηκα και πήγα δυτικά"
"Μα το πανεπιστήμιο είναι δυτικά από εκεί που μένεις. Απλά εσύ παραπήγες δυτικά" γέλασα ελαφρά.
"Ναι, μπέρδεψα τις στάσεις και όταν το κατάλαβα κατέβηκα στην Καμάρα και πήγα απέναντι για να φύγω πάλι ανατολικά"
"Εκεί που συναντηθήκαμε. Για αυτό ήσουν μες στα νεύρα ε?" γέλασα.
"Οκευ, το έχω πάθει, σε καταλαβαίνω"
"Και τώρα που πάμε?" ρώτησε.
"Ακριβώς εκεί που κατεβήκαμε στο ΠΑΜΑΚ, σε εκείνη τη στάση"
"Αα ωραία"

Φτάσαμε και περιμέναμε.
"Από ποια στάση πήρες λεωφορείο για να έρθεις εδώ?"
"Νομίζω λεγόταν... Ηφ... Εφ... Δεν θυμάμαι" είπε απογοητευμένος.
"Πρέπει να θυμηθείς! Δεν περνάνε όλα τα αστικά από όλες τις στάσεις. Δεν θυμάσαι σε ποιο μπήκες?"
"Στο 10"
"Α ωραία. Το ξέρω το 10 από έξω και ανακατωτά. Για βοήθησε με λίγο..."
"Εε... Κάτι με κλειδί...?" μίλησε αβέβαια.
"Ευκλείδης?"
"ΑΝΑ ΜΠΡΆΒΟ!" φώναξε.
"Με τρόμαξες ρε!" του είπα γελώντας και γέλασε κι αυτός μαζί μου.

"Πάντως δεν είναι ανάγκη να έρθεις μαζί μου. Αφού μου εξήγησες τι πρέπει να κάνω"
"Για πρώτη φορά καλό θα ήταν να σε πάει κάποιος που ξέρει. Μετά θα τα μάθεις. Εγώ δεν έχω πρόβλημα, έχω γυρίσει όλη τη Θεσσαλονίκη. Τώρα αν εσύ έχεις θέμα..."
"Όχι φυσικά! Τι θέμα να έχω? Για σένα το λέω για να μην έρχεσαι τσάμπα μέχρι εκεί. Από ότι κατάλαβα μένεις κοντά στη Καμάρα"
"Ναι. Αλλά σου είπα, μην ανησυχείς. Όσο περίεργο και αν ακούγεται, εμένα μ' αρέσει να παίρνω το λεωφορείο. Μ' αρέσει να χαζεύω έξω, ακούω και μουσική, ε και δεν έχω να κάνω κάτι άλλο τώρα..."
"Έχεις" είπε και τον κοίταξα με απορία.
"Να πας για καφέ"
"Χαχα ναι, αλλά εσύ προηγείσαι γιατί αν χαθείς θα έχω την έννοια σου" μίλησα αυθόρμητα και με κοίταξε ξαφνιασμένος έντονα στα μάτια, πριν κοιτάξει κάτω.