Four years ago
Kagagaling ko lang sa School ng nadatnan ko sila mama at ate Minch sa sala ng bahay namin. Himala yata kasi lumabas ng kwarto si ate. Kase palagi siyang nakakulong sa kwarto pag walang pasok.
Pero isa sa mga pinakaayaw ko kapag wla siyang pasok ay wala siyang ginawa kundi utusan ako at apihin. Minsan nagtataka ako kung bakit sakin niya inuutos ang pwedeng gawing naman ng katulong namin. Kung di lang siya mas matanda matanda naku! Baka kung anu na ang nasbi ko skanya no. Swerte niya at kakampi niya si mama.
Yung nga galing ako ng school. Pagbukas ko ng pintuan namin. Ang sama na nang tingin sakin ng dalawa.
" Bakit ang sama mo mkatingin ate??" tanong ko na mejo kinakabahan. Jusko anu na naman ba ang kasalanan ko.?
" Nagtatanong ka pa. San mo binenta ang alahas ko na ninakaw mo!!" sabi niya. Ha! Ninakaw ko.
" Anu bang sinasabi mo ate wala naman akong ninakaw na alahas mo a. Di pa nga ako pumapasok sa kwarto mo."
" SINUNGALING!! ANO TONG JEWELRY BOX NA NAKITA NAMIN SA SILONG NG KAMA MO.." sigaw sakin ni mama sakin. Sa totoo lang naiiyak na ako pero pinipigilan ko lang kasi pag umiyak ako sa harapan nila baka sabihing guilty pa ako. Wala naman akong ninakaw a.
Bumukas ang main door at nakita kong pumasok si papa.. Kararating niya lang siguro galing trabaho.
" anung nangyayari dito.!?" tanong niya
" that girl pa, SHE GOT MY JEWELRY. di man lang siya nahiya. Wlang utang na loob. Dapat jan sa ampon na yan palayasin. Anu ang iniiyak mo jan. Ow! You feel guilty kasi totoong ampon ka at ikaw ang nagnakaw sa mga alahas ko!!?" tuluyan nang bumagsak ang kanina ko pang pinipigilang mga luha ko. Kailangan pa bang ipagsigawan na ampon ako. Yeah it's true that i'm adopted. That I'm not belong to this family.
Tumingin saakin si papa.
" TOTOO BA TO JELINA!!?" sigaw niya saakin. Napanganga ako sa gulat. Dahil ngayon lang niya ako sinigawan. Kita ko sa expression nina ate minch na natutuwa sila sa mga nangyayari.
" no. That is not true pa. Alam mong di ko yan magagawa sainyo papa" sabi ko. Garalgal na ang boses ko.
" SINUNGALING! SO YOU ARE SAYING THAT WE ARE ONLY MAKING A STORY. HOW ABOUT THIS JEWELRY BOX NA NaKITA NAMIN SA BABA NG BED MO. Now what you are crying, that the evidence that you are guilty. Umiiyak ka sa katotohanang ampon ka at ikaw ang nagnakaw ." singit ni mama. Tiningnan ako ni papa ng malungkot. NO?!
" I'm so dissappointed at you Jelin. I never expect that you can do that. Di na kita kilala!! " sabi niya.
" pati ba naman ikaw pa di ka naniniwala saakin." i brushed my tears. At patakbo akong pumunta sa kwarto ko.
Hindi ako makapaniwala na basta basta nalang siya naniwala sa dlawa.
Sino ba naman akong para sakin siya maniwala. I'm not her true duaghter.
Kinuha ko ang maleta ko at nag empake ako?!nang pumasok si yaya Jisel.
" Jelin, wag mong gawin ang ayaw mong gawin!"
" What for ya!he never believe in me anymore. Para wala ng gulo aalis na lang ako." yinakap niya ako.
" san ka naman pupunta anak??" tanong niya.
" anywhere po!!"
Pagkatapos kong kunin ang mga importanteng gamit ko. Lumabas ako, nkita ko silang tatlo sa kwarto. Tiningnan ko si papa, na nakatayo at nakatingin rin saakin.
Lumapit ako sakanya at yinakap siya.
" thank you for everything papa. Ilove you po"sabi ko at saka bumitaw sa pagkakayakap sakanya..
Ganito nalang ba to. Aalis akong di nagpapaalam sa mga kaibigan ko at lalo sa kanya. Mapapatawad kaya nila ako.,
gusto ko siyang tawagan kanina pero nung hanapin ko ang handphone ko . Wala na ito sa pinaglagyan ko.
I will be back not for revenge. Babalik ako para sakanya at mga kaibigan ko.
