1 mei

12

Ze begon ook te wenen. Zayn zei toen dat hij hun effjes alleen gaat laten.

P.O.V.: Zayn

We zijn in Ammelie haar kamer zei ik nog snel voordat ik de deur toe deed. Toen ik met Harry naar Amber ging, heeft hij me gezegd dat Ammelie haar pijn voor me verbergd. Ik dacht na en het klonk wel redelijk logisch, maar ik wou toch weten waarom. Dus zou ik het haar gaan vragen.
We gingen in de lift en ze wou haar neer zetten. Ik zag dat ze op haar lip beet. Dat was genoeg voor mij. Ik pakte haar hand vast en ze keek een beetje geschrokken naar mij. Als het niet gaat moet je het zeggen, zei ik. Ze keek me aan en ik zag gewoon de pijn in haar ogen. Ze bleef wel staan nu. Ik voelde me verschrikkelijk dat ik haar niet kon helpen. We waren op onze verdieping en ik wou haar helpen. Zayn zei ze. Het gaat wel. Ik geloofde er niets van. We stapten uit de lift. Ik kon het echt niet meer aan! Waarom was het mij daarvoor niet opgevallen, vroeg ik me af. Ammelie! Zei ik op een dwingende toon. Ze bleef staan en haar ogen waren waterig. Laat me je helpen! Ik ging naar haar toe en pakte haar schouder vast. Ik zag dat ze weer op haar lip beet en liet snel los. Ik ging voor haar staan, maar ze keek me niet eens aan. Ammelie alsjeblieft! fluisterde ik. Ze bleef maar naar de grond kijken. Toen fluisterde ze : Zayn, laat me alsjeblieft. Ik kan het niet meer. En ze stapte verder. Ik liep weer naar haar en vroeg haar wat ze niet meer kon. Ze zei dat het te veel is. Ze bleef maar voort stappen. Ze ging snel naar haar kamer en deed hem op slot..