1 mei

31

Ik pakte mijn pantoffels en ging naar beneden. Ik opende de deur. Amber en oma waren allemaal dingen aan het fluisteren. Ik ging naar hun toe. Wat doen jullie hier? vroeg ik. Ze schrokken. Uhh.. Ik keek hun verward aan. Wat is er? Euhm.. Opeens kwam Liam aangelopen. Liam?! Uhh Ammelieee, wat doe jij hier? Dat moet ik aan u vragen? Liam! Wees eerlijk! Waarom ben je hier?! Wat is er? Is er iets met Zayn?! Soort van.. Wtf! Liam waar is hij?! Uhh.. Liam! Ik zag Harry en liep naar hem toe. Harry! Uh ammelie? Ja, waar is zayn?! Hij zweeg. Harry! Alsjblieft, zeg het me! Ik moet weten waar hij is! Alsjeblieft Harry! Er legde iemand zijn hand op mijn schouder. Niet doen Liam! Ik moet weten waar Zayn is! Hij liet niet los. Ik draaide me om, klaar om hem te slaan als het nodig is. Ik keek recht in Zayn zijn ogen. Ik gaf hem direct een knuffel en mijn ogen begonnen te tranen. Ik heb je zo gemist fluisterde ik. Ik je ook! zei hij. Liam kwam erbij staan. Oh fijn, nu heb je de verrassing verpest, Zayn. Verrassing? Vroeg ik. Je komt het nog wel te weten! Ik knikte en knuffelde Zayn verder. Ik laat je nooit meer gaan, zei hij. Vind ik niet erg, antwoorde ik. Ondertussen waren Amber en oma er ook al bijgekomen. Ze lachte naar me. Ze wist gewoon dat Zayn ging komen? Van Amber had ik het wel verwacht maar niet van haar. Kom we gaan naar binnen zei mijn oma. Ik knikte en Zayn pakte mijn hand vast. Ik trok hem mee naar binnen. De rest volgde. Zayn grinnikte. Wat is er? Ik was op zoek naar die trui.. Ik bloosde, sorry.. Tis niets, hij staat je nog. Ik glimlachte en oma kwam al aangelopen met chocomelk. Er zat een lepel in voor de marshmallows. Ik keek naar Liam en lachte toen ik zijn gezicht zag. Ik pakte zijn lepel eruit en legde hem op tafel. Dankje zei hij. Ik glimlachte, tis niets!