Η ΚΑΤΑΡΑ ΤΟΥ ΧΕΙΜΩΝΑ (Part 2)

10

Πόλεμος

Πόλεμος ήταν η μόνη λέξη που ερχόταν στο μυαλό του Μάρκους.

Πόλεμος

Του έλεγε η μαγική συνείδηση του.

Πόλεμος

Ήχοι μετάλλου πάνω σε μέταλλο. Ήχοι προετοιμασίας. Ήχοι από τα βήματα των αναστατωμένων ανθρώπων.

Ο Μάρκους δεν είχε κοιμηθεί εκείνο το βράδυ. Σκεφτόταν τα χθεσινά γεγονότα. Τη συζήτηση με τον Ναθάνιελ.

------- -------

<<Δεν έχουμε άλλη επιλογή.>> <<Πάντα υπάρχει και δεύτερη λύση Ναθάνιελ. Πάντα.>><<Και ποια είναι αυτή; Για πες μου.>><<Όχι ο πόλεμος.>> Όχι να σκοτώσω κι'άλλους, σκέφτηκε.

<<Εγώ ετοιμάζομαι για πόλεμο. Αύριο φεύγουμε. Η μάγισσα είναι ζωντανή και οι θυσίες το έσκασαν. Δεν θα γίνει θυσία φέτος.>> επέμενε ο Ναθάνιελ.

Ο Μάρκους δεν μπορούσε να κάνει τίποτα πλέον. Ότι ήταν γραφτό να γίνει θα γινόταν. Έπρεπε να προστατέψει το βασίλειο με κάθε κόστος.

------- -------

Ένας υπηρέτης χτύπησε την πόρτα. Μπήκε χωρίς να ακούσει απάντηση και άρχισε να δείχνει στον Μάρκους μερικές πανοπλίες. Ο Μάρκους διάλεξε γρήγορα μια πανοπλία. Θα του ήταν χρήσιμη σε περίπτωση που αυτή η καταραμένη μάγισσα θα είχε κι'αλλους μάγους μαζί της.

Όταν έφυγε ο υπηρέτης, ο Μάρκους προστάτεψε την πανοπλία του ώστε να μην μπορεί να την λυγίσει ή να της αλλάξει μορφή οποιοδήποτε είδος μαγείας.

Ένας άλλο υπηρέτης ήρθε γρήγορα μέσα. <<Άρχοντα Μάρκους, θα μπορούσατε να με ακολουθήσετε για να σας δείξω τα όπλα;>> ρώτησε σκύβοντας το κεφάλι από σεβασμό.

Ο Μάρκους δεν είπε τίποτα απλά έκανε νόημα στο υπηρέτη να του δείξει τον δρόμο. Έφτασαν σε μια σκοτεινή αίθουσα. Το μοναδικό φως προερχόταν από μερικά κεριά και από τις αντανακλάσεις τους πάνω στα όπλα.

Αλλά όπλα ήταν βαριά και μεγάλα, αλλά μικρά, αλλά μυτερά και αλλά για να σκοτώνουν και να διαπερνούν τις σάρκες των ανθρώπων χωρίς ιδιαίτερη προσπάθεια.

Ο Μάρκους ήξερε πως δεν τα χρειαζόταν αλλά πήρε ένα για να μην κινήσει υποψίες. Διάλεξε ένα ξίφος, λεπτό και μακρύ με βαριά λαβή, για να ισορροπεί στο χέρι του.

<<Μάρκους>> είπε ο Ναθάνιελ για να τραβήξει την προσοχή του. <<Ναθάνιελ>> ανέφερε το όνομα του και ο Μάρκους. <<Βλέπω πως ετοιμάστηκες ήδη>> σχολίασε <<Θέλω να τελειώνουμε με αυτό. Θέλω να τελειώσει ο πόλεμος>> <<Θα τελειώσει σύντομα. Δεν θα κρατήσει πολύ. Μην ανησυχείς.>> <<Ελπίζω να βγει κάτι από αυτό γιατί αλλιώς, στο ορκίζομαι, θα σε σκοτώσω.>> <<Ωωωω θα βγει μην φοβάσαι. Όταν θα νικήσουμε τη μάγισσα, θα τη θυσιάσουμε στο βουνό της, για την ίδια της την κατάρα. Θα είναι πολύ ειρωνικό και πιστεύω ότι θα λύσει την κατάρα για πάντα. Θα ξαναέρθει η άνοιξη>>... Άρχισε να λέει ο άρχοντας Ναθάνιελ. Όμως ο Μάρκους δεν μπορούσε να πιστέψει ότι θα γίνει αυτό. Ήξερε ότι υπήρχαν πολλά κενά σε αυτό το σχέδιο. Ήξερε πως αυτή η μάχη είναι μια αυτοκτονία. Αλλά η μοίρα αυτό έλεγε. Πως θα πολεμήσουν. Πως θα πεθάνουν πολλοί. Τίποτα πιο γενικό. Τιποτα πιο συγκεκριμένο.

Ο στρατός περίμενε ήδη έξω. Έτοιμος για την αυτοκτονία. Ο Μάρκους και ο Ναθάνιελ, μαζί με τους άλλους άρχοντες, βγήκαν και ανέβηκαν στα άλογα τους. Ο Μπλακ Ντι πέταξε πάνω από τα κεφάλια τους και τελικά προσγειώθηκε στον ώμο του αφεντικού του. <<Ήρθε η ώρα, καλέ μου φίλε. Σε ευχαριστώ για όλα όσα έκανες για εμένα τα τελευταία χρόνια. Σε ευχαριστώ για τη συντροφιά που μου κρατησες, για να γραμματα που μου έφερνες από τη μοίρα, μαγικό μου πλάσμα. Ήρθε η ώρα για την τελευταία εντολή της άκαρδης μοίρας. Θα μου λήψεις, παλιόφιλε.>> είπε στο κοράκι ενώ τα άλογα άρχιζαν να καλπάζουν προς τον θάνατο.

------- -------

Έρχονται , σκέφτηκε η Σεραφίνα. Έπρεπε να προετοιμαστεί. Δεν ήταν ακόμα έτοιμη. Ούτε αυτή, ούτε ο στρατός της.

Ο Μπραντ κοιμόταν ακόμα. Σηκώθηκε ήρεμα, για να μην τον ξυπνήσει, και έφυγε από το δωμάτιο. Κατευθύνθηκε προς τον πύργο.

<<Ώρα για μάχη!>> είπε θέλοντας να το πιστέψει και η ίδια. Θέλοντας να αποδεχτεί το τέλος...