Η ΚΑΤΑΡΑ ΤΟΥ ΧΕΙΜΩΝΑ (Part 2)

7

...και χωρίς να κουνηθεί απο τη θέση της η μάγισσα άνοιξε εντελώς την πόρτατα αποκαλύπτοντας μία ξεπαγιασμένη Ρομίνα.

Το νεαρό κορίτσι μόλις κατάλαβε ότι δεν κρυβόταν πλέον, ήθελε να τρέξει, αλλά κάτι την κρατούσε πίσω. Κάτι την κρατούσε ακίνητη. Η μάγισσα πήγε κοντά της και άρχισε να κάνει κύκλους γύρω της. <<Πως και από εδω Ρομίνα;>> τη ρώτησε ήρεμα, αλλά αν κάποιος την ήξερε θα καταλάβαινε πως βράζει από θυμό. <<Εγώ... Εεεε... Απλά έκανα βόλτες... Και... Ήρθα τυχαία εδώ...>> η Ρομίνα πλέον είχε χάσει όλη την αυτοπεποίθηση της.

<<Ναι, ναι. Μας τα'παν κι'άλλοι αυτά.>> είπε και με μια κίνηση των δακτύλων της, η Ρομίνα έπεσε κάτω.

------- -------

Όταν ξύπνησε το νεαρό κορίτσι, ήταν ξαπλωμένη σε ένα σκληρό στρώμα, σε ένα σκοτεινό δωμάτιο με κάγκελα. Δεν άργησε να καταλάβει πως η Σεραφίνα τη φυλακίσει.

Ήταν πολύ σκοτεινά και δεν ακουγόταν τίποτα. Φώναξε "Βοήθεια" αλλά ήξερε πως κανείς δεν ήταν εκεί για να την βοηθήσει. Την πήρε ο υπνος κλαίγοντας για την κατάσταση της.

Την επόμενη μέρα, όταν ξύπνησε, βρέθηκε αντιμέτωπη με ένα ανατριχιαστικό θέαμα. Στο απέναντι κελί, ένας σκελετός προσπαθούσε να φτάσει μια κανάτα με νερό. Κατάλαβα, σκέφτηκε, θα πεθάνω από φυσικά αιτια.

Άρχισε να κλαίει ξανά. Έκλαιγε χωρίς να μπορεί να σταματήσει. Ήλπιζε μόνο οι υπολοιποι να είναι καλά.

Ξαφνικά, άκουσε πατημασιές και κράτησε την ανάσα της. Παρακαλούσε να μην είναι ο εκτελεστής της.

Το λαμπερό πρόσωπο του Κάλουμ έκανε την εμφάνιση του ανάμεσα στα κάγκελα.

Η Ρομίνα έτρεξε προς αυτόν. <<Πως βρεθηκες εδώ;>> τον ρώτησε. <<Είσαι υπνωτισμένος. Η Σεραφίνα είναι μάγισσα.>>

<<Δεν είμαι υπνωτισμένος. Απλός είμαι πολύ καλός στα ψέμματα.>> είπε καθώς έβγαζε ένα λεπτό κομμάτι σιδήρου από την τσέπη του. <<Το βλέπεις αυτό;>> τη ρώτησε ενώ της έδειξε το κολιέ του. <<Με προστατεύει.>> της είπε ενώ ξεκλείδωνε το κελί. <<Και γιατί ήσουν τόσο απότομος;>> τον ρώτησε. <<Εμ... τότε ήμουν υπνωτισμένος. Αλλά μια δύναμη που μου άσκησες- εεε άσκησε, εννοώ, το κολιέ, με ελευθέρωσε. Και μετά αποφάσισα ότι δεν θαντο ξαναβγάλω.>>

Όταν άνοιξε το κελί, η Ρομίνα τον αγκάλιασε ψιθυρίζοντας ένα "ευχαριστώ" ενώ τον έκανε να κοκκινίσει.