Kevin's POV
"Yes my dear Steve, ako nga. Ang saya diba? Sikat ang ate mo. Pasalamat ka pa nga sakin kasi nakilala ng mga tao yong presence ng ate mong bruha."
"langya ka Sam, NG DAHIL SAYO NAWALA ANG KAISA-KAISANG PAMILYA KO. MAMAMATAY TAO KA. DAHIL SAYO, DI KO NA MAKIKITANG NGUMITI ATE KO. ALAM MO NAMAN PANGARAP NYA DIBA? BAKIT MO GINAWA TO." nakita naming tumulo mga luha ni Steve. Napakabading nya. Tsk
"well, that's life Steve. Buti nga at natapos na paghihirap ng kapatid mo. Dahil sa akin, di na sya mahihirapan pa..." ang sama nya pala. Madami ang nagsabi ang nagsabi na masama si Sam, ngayon nakita ko na ugali nya.
"buhay ng kapatid ko ang nawala sam kaya buhay din ang kapalit." sinakal ni Steve si Sam kaya pinagtulongan namin na matanggal ang kamay nyang nakasakal sa leeg. Di dahil sa kasamahan namin si Sam kundi dahil pagnalaman ng marami na mi sinakal si Steve ay kaming lahat ang mananagot.
"stop that Steve."
"Sister Evangiline..." lumuluhang sabi ni Steve at yumakap kay sister daw.
"sshhhh.... Magiging maayos din ang lahat..."
"wala na ang ate ko.. Wala na sya Ev."
"sshhh. Matapang ang ate mo, alam mo yan. Ilang beses na ba syang nawalan ng hininga? Diba di na natin mabilang? Pero buhay pa rin sya. Sa huli gigising pa rin sya. Diba?" sabi nya na parang nagpapatahan sya ng batang umiyak dahil nadapa. Tumango lang si Steve. Maya-maya ay dumating ang mi edad na lalaki.
"Steve anak.."niyakap nya si Steve. "Where's your sister?"
"she's gone pa. She already left us." pagkasabi ni steve nun ay bigla nalang nabitiw ito sa pagyakap at dali-daling pumunta sa patay na katawan. Patay na nga ba?
"ano nalang ang sasabihin natin sa mama mo? Ipapamukha na naman nya na walang kwenta tayong mag-ama dahil namatay na naman ang anak nya." sabi nito kalong-kalong ang anak nya at umiiyak "my princess is gone.. You even don't experience to live in a normal life.. Di mo man lang naranasang kumain ng dirty icecream. Gising na anak. Daddy promise na mamamasyal tayong tatlo ng kapatid mo sa park. Diba gusto mo yon?"
"pa, alam mo namang hindi nagsasalita si ate diba? Hindi yan sasagot. Isa pa, hindi na yan makakasagot habang buhay."
"NO! Buhay pa ang anak ko. Buhay pa ang ate mo. Hindi nya tayo iiwan like your mom. Hindi sya mawawala sa atin. She promise that, Remember? Diba Tim?" Tumango lang si Tim at sinabing
" kanina pa hindi humihinga si Yuri. Kanina pa malamig ang katawan nya." pagkatapos humagolgol ito sa iyak ang ama ni Steve.
dumating na din ang ambulance.
"sir, dadalhin na po naminang katawan ng anak nyo sa ospital."
isinakay na ang katawan ng babae at sumama yong ama nila. Si Steve ay nagpaiwan dahil sa sasakyan nila Tim sya sasakay.
"Steve sorry." sabi nung iba na hindi taga school namin.
" ang salitang SORRY ay para lamang sa mga bagay na nagawa ng hindi sadya. Sa tingin nyo kilangan ko ang sorry? Magsorry man kayo o hindi, hindi ko yon kilangan. Mabuhay man o hindi ang kapatid ko. And sorry is useless if your not welling to say that word."
"pano na to? Sa dami ng pinagtripan natin ngayon lang tayo nasuspended."
flashback
"ang sabi ko sa inyo wag kayong manakit ng studyante dito. Alam ko ang mga kabulastogang pinaggagawa nyo. Binalaan ko na kayo. Pano yan?"
"pa," sabi ni Czai. Yeah, ama nya may-ari ng university kung san kami nag-aaral. "gawan nyo nalang ng paraan na hindi kumalat ang balita. Yon naman ang lage nyong ginagawa eh."
