Kevin's POV
"hindi, magkasama lang sila sa iisang club."
"yong pangit na yon? Baka taga linis lang sya. Archery is not that easy." dumain na kami kaya natahimik sila.
"hindi pa ba kayo kuntinto sa nangyari sa kanya? Maitim talaga ang budhi nyo. Kayo yong pangit, hindi sya." may halong galit sa boses ni Mark. Bigla nalang kasin syang sumulpot at nagsalita. Di naman sya ganyan dati. Kalmadong tao sya at walang pakialam kung sino yong nilalait ng iba. Agad din namang humingi ng tawad yong tatlong babae pero di kumibo si mark at nagpatuloy nalang sa paglalakad.
Tahimik lang kaming naglalakad papunta sa meeting place namin. Isang exclusive room, parang pang malakanyang yong hitsura. Gets nyo? Andito na kaming lahat. Lahat kasi nasanay na kami na wala yong isang tao. Katabi ko sya but he never show himself. Instead, he just appeared in LCD screen. But still, we didn't see his face. Even his real voice. Ganun ka confidential pagkatao nya.
The meeting is all about the new project, which is about Hidden beauty. Lahat ng mga pangit ang mukha, pangit or baduy manamit, etc., ay ang project namin. Almost of us agree, but shadowman disagree. Kilangan pa daw naming magsurvey para makakalap ng tamang idea, hindi yong padalos-dalos lang. We all agree kaya after a week, ipepresent na namin yong result ng survey.
"Kev, salo..." papalapit na sakin yong umiikot na, buti nalang ay sinalo ito ni Jeff.
"tsk, porke andito lang si Yuri, natutulala ka na.. "Sabi nya at nagpatuloy na sa paglalaro.
"bat mo hinahagilap kapatid ko? She's like a shadow in the dark."
"kanta yon ah..." tinaas lang ni Steve ang kanang kamay nya habang nakatalikod sakin. Lately, parang lage sya lage kong hinahanap.
pagkatapos ng practise nagshower na agad kami. Daming nagtatanong kung bakit parang nag-iba na kinikilos ko after that incident. Unang beses yong nangyari. Unang beses na kumalat ang kalokohang ginawa namin. Unang beses na ganun ang nangyari.
Ano ba daw nangyayari sakin. Okay lang ba daw ako. Kung ano-ano na mga pinagsasabi nila. Yong isa, sinabing si Sadako daw talaga ang dahilan at nagsipaghiyawan sila.
"mga loko, di ako magkakagusto sa pangit na yon. Nakita nyo naman hitsura nya, sa tingin nyo yung ganung tipo ng babae ang magugustohan ko? Asa pa kayo." talaga namang di ako magkakagusto sa sadakong yong.
"anong masasabi mo steve?" pagtatanog nila.
"asa ka ding papayagan kong maging kayo ng kapatid ko. Kahit pangit panlabas na anyo nun, maganda naman kalouban nya." nagcheer ulit mga kasama namin.
Nang matapos na kami sa boys locker room, kanya-kanyang uwian na ang lahat. Yong dalawa nauna ng umuwi dahil may family meeting. Sa halip na umuwi, ginala ko muna ang kabuoan ng university. Ganito pala katahimik paggabi na, payapa at nakakarelax sa pakiramdam. Andito ako sa rooftop. Buong buhay ko, di ko naisipang pumunta sa ganitong lugar. Maganda nga talagang tumambay dito.
flashback
"ayan ate, maganda ka na. ^-^"
"Salamat princess, pero de ko kilangang magpaganda para lang may lumapit at makipagkaibigan sakin."
"bakit po ate?"
"seguro para sa ibang tao, mas mahalaga ang panlabas na kagandahan. Pero para sakin, mas mahalaga ang panloob na ugali. Pangit ka mang tingnan, may magmamahal pa rin sayo dahil mabait ka." Umalis na yong babae kaya sinundan ko sya.
"AHHHHHHHHH..................."
end of flashback
"muntikan nakong mapahamak nun dun sa ospital. Salamat nga pala sa pagtulong mo."
"Teka..... " nawala nalang sya bigla..
