Marsmannetjes

Stilte na de storm

Ik volg de man door de gang. Hij opent een deur en boven zijn schouder zie ik de keuken. Hij stapt over het drempeltje naar de keukentafel, waar een onaangeroerd ontbijt op hem zit te wachten.

Hij gaat zitten op de enige stoel in de kamer. Ik blijf rechtstaan en voel me nogal ongemakkelijk. 'Wel, wat was dat?' vraagt hij met een stuk brood in zijn mond. 'Ik weet het niet,' antwoord ik. 'Mensen verdwenen van het ene op het andere moment en toen zag ik uw huis en belde ik aan en,' ga ik verder maar hij onderbreekt mij. 'Ik zal eerlijk met je zijn, ik heb hier geen plaats voor je. Je kan hier blijven tot die wezens weg zijn, maar dan moet je weg,' legt hij uit. Ik denk hierover na en ik knik, een andere keus heb ik toch niet.

Terwijl hij eet, bestudeer ik de keuken. Ouderwets ingericht, zou ik zeggen. Met een ouderwets fornuis, geschilderde blauwe kastjes met sierlijke motieven en een oud koffiezetapparaat. Zelfs de vloer doet me denken aan vroeger, aan mijn oma en opa. Mijn adem stokt. Mijn familie, hoe zou het met hen zijn? Zouden zij ook weggeflitst zijn? Ik denk aan Simon en mijn ouders. Zij vertrekken meestal iets later dan mij, op het moment dat de ruimteschepen kwamen.

Ik moet hier weg, denk ik. Terug door de wegel, naar huis. Om te zien of ze er nog zijn. Ik zie mijn broers gezicht voor me, mijn ouders die al lachend hem een knuffel geven. Tranen springen in mijn ogen en ik moet mijn best doen om voor deze man niet in te storten.
Maar ik kan niet naar huis, de straat is te gevaarlijk. Dan zou ik ook ontvoerd worden. Ik moet hier blijven wachten, tot het weer licht is en de ruimteschepen weg zijn.

De uren hierna kruipen traag voorbij. Een tijd lang denk ik zelfs dat de wijzers in de verkeerde richting draaien. De kamer waar ik nu zit moet de living voorstellen. Er staat inmiddels een televisie en een zetel. Maar de gezelligheid die je in normale huiskamers vind, is hier ver te zoeken. Ik vraag me af hoe lang hij al alleen is. 5 jaar? 10 jaar? Is zijn vrouw gestorven of bij hem weggegaan? Heeft hij kinderen? Kleinkinderen? Straf eigenlijk, hoe veel mensen we dagelijks passeren maar hoe weinig we over hen weten.

De stilte wordt ondraaglijk en ik besluit iets te vragen. 'Meneer, wat is uw naam?' vraag ik aarzelend. Te laat besef ik dat het heel raar moet klinken. Hij fronst zijn voorhoofd maar geeft toch antwoord: 'William'. Die naam heb ik al eens eerder gehoord, denk ik. Jaren geleden heb ik deze naam eens gelezen. Maar het is veelvoorkomende naam, waarschijnlijk heb ik hem gewoon een keer gehoord. 'Waar is het toilet?' vraag ik. Hij kijkt me vuil aan, waarschijnlijk omdat hij niet wil dat iemand anders zijn toilet gebruikt, maar antwoordt: 'Eerste deur rechts.'
Ik loop door de hal en neem de eerste deur rechts. Het is een kleine kamer met een wc-pot en een luchtverfrisser ernaast. De bril is vuil en ik trek mijn neus op.
Ik kijk door het wc-raampje naar buiten en zie dat het redelijk rustig is op straat.
Ik storm de hal door en kom terug in de living. 'Meneer, ik ga maar eens. Bedankt voor... nou ja, bedankt' zeg ik snel. Voor hij iets kan zeggen, loop ik de voordeur uit, terug naar buiten.

De koude dringt mijn neus binnen en maakt me weer helemaal wakker. Ik trek mijn handschoenen aan en neem mijn fiets. Van zodra ik mijn voeten op de pedalen zet, vult de energie mijn lichaam en laat het een warm gevoel achter. Op een paar meter voor me staat het begin van de wegel. Ik schud mijn hoofd en begin te fietsen, alles is beter dan in het bedompte huis van die oude man te zitten.

Voor ik het weet heb ik het einde van de wegel bereikt en rijd ik buiten adem het laatste stukje naar mijn huis. Gedachten spoken door mijn hoofd. Simon? Mama? Papa? Wat als ze weg zijn? Wat moet ik dan?

Ik zie het topje van het dak van mijn huis tussen de bomen uitsteken en ik begin weer sneller te fietsen. Mijn hele lichaam rilt van de koude en de spanning.

Ik fiets gehaast de oprit op en stap af. Op de grijze keien ligt het fietsje van Simon.

SORRY IK HEB NIET VEEL INSPIRATIE XP. IK WEET DAT DIT NIET ZO'N GOED DEEL WAS DUS LAAT TIPS ACHTER IN DE COMMENTS!

Het volgende deel komt bij 5 stemmen :D