Mga kwentong hango sa hindi malamang dahilan. Isinulat para sa katuwaan lamang ngunit naglalaman naman ng makabuluhang hapunan (wala ng maisip kaya ayan na lamang). Mga ala-alang hindi makalimutan. Mga memoryang masarap balik-balikan. Halika at sama...
Oops! This image does not follow our content guidelines. To continue publishing, please remove it or upload a different image.
*KKRRRIIIINNNNNGGGG (tunog ng bell kasi dismissal na.)
"Anong gagawin niyo mamaya?" "Matutulog lang" "Online kayo sa FB mamaya." "Geh" "Uy mga pare! Laro tayong basketball mamaya!' "Geh"
Here I am, naglalakad palabas ng classroom kasabay ang madadaldal kong mga kaklase.
I was about to go out and completely leave the room ng may maalala ako. I looked back and then, there I saw her na nagaayos ng mga gamit sa locker niya.
Tch! Kahit kelan talaga ang bagal parin niya. Naglakad na ko palapit sakanya para madaliin siya sa mga ginagawa niya, pero ang lagi naman niyang sagot sakin.........
"Eh, ikaw kaya gumawa into! Ang hirap hirap kaya! Ang dami dami ko pang dala! Kukunin ko pa yung mga assignments... blah...blah..blah..." Ang ganda talaga ng sagot kahit kailan! Pinaglihi yata to sa pagong na napaka demanding eh! Para namang napaka hirap ng ginagawa niya eh maglalagay lang naman ng gamit sa locker.
I'm not a trash talker kaya nanahimik nalang ako. Alam ko namang walang patutunguhan ang conversation namin kung makikipag argue pa ko sakanya. Eh wala namang kwenta ang mga sagot sakin niyan. Pabalik- balik lang makipagusap.
Kaya no choice ako kundi hintayin siya. Ayoko namang maglakad na magisa. Baka masabihan pa kong loner.
"O ano? Tapos ka na?" Tanong ko "Oo na! Tara na!" PSH! Buti naman.
Naglakad na kami pababa ng stairs. I turned left kasi nandon ang locker ko. Nakikihati lang naman kasi ako sa little brother ko kaya malayo sa classroom namin. Isang bagsakan lang ang pagkalagay ko sa locker kasi nakalagay sa bag ang mga gamit ko na hindi kailangan.
Ang unfair naman! Siya hindi ko pinaghihintay pero siya sinusubukan ang patience ko!
Lumingon ako sakanya at nakita ko lang naman siyang ginagamit ang cellphone niya.
"Tara na!" Sabi ko "Yeah...yeah..." - siya
At naglakad na kami papunta sa kabilang building. Pero wala pang ilang minuto ng mapansin kong wala na siya sa tabi ko. Napalingon ako sa likod ko at nandun nga siya. Nagcecellphone habang naglalakad.
Psh! Pati ba naman paglalakad ang bagal parin niya?!
"Hoy! Ano ba?! Bilisan mo nga!" Sigaw ko "Oo ito na!" At tumakbo na siya palapit sakin. Binagalan ko na rin ang paglalakad para magkasabay kami.
"Uhmm...may kapatid ka ba?" Bigla niyang tanong habang naglalakad kami ng mabagal na mabagal. "Oo" sagot ko.
