Broken wings

9 jaar later

Jace

Jace werd wakker door zijn wekker, hij pakte het ding op en gooide het tegen de muur.

Hij wist dat hij uit zijn bed moest komen, er was namelijk weer werk aan de winkel.

Hij trok zijn trainingstenue aan en liep naar beneden, dit was nou niet echt een normaal leven maar ja het was zijn leven en hij vond het niet erg.

Hij was nergens meer bang voor, de snee is zijn gezicht werd al minder door de zalf die hij hand gekregen maar prikte nog steeds ergerlijk.

Toen hij beneden aankwam zat Alex al aan de ontbijt tafel.

"Goedemorgen" zei hij met een mond vol brood.

Alex was zijn broer van 25 jaar.

"Waar is mijn vader" zei jace terwijl hij wat te drinken pakte.

"Weet ik niet" zei Alex. Hij moest wat belangrijks doen ofzo.

"Oké" en Jace nam plaats aan de grote tafel.

Toen hij klaar was ging hij samen met Alex naar de trainingsruimte.

Hij hield van het trainen.

Want dat was het gene waar hij goed in was.

Gabriela

De vloer was koud, net zo koud als altijd.

Haar hele lichaam trilde, van kou en angst.

Want ze wist niet wanneer hij weer kwam.

Hij die haar pijn deed, hij die haar nare dingen liet doen en hij die haar een monster noemde.

Het was ook zo, ze was een monster.

Zo had iedereen haar altijd genoemd, haar familie, hij ook en zelfs haar broer.

Voordat iedereen van haar 'afwijking' had gehoord was er helemaal niks aan de hand geweest.

Tot die ene ruzie van haar ouders, als haar vader niet haar moeder had geslagen was dit misschien niet eens gebeurd. Dan was haar vader hier misschien nog geweest. Een traan gleed over haar wang.

Gabriela werd ruw uit haar gedachten geschud door de deur die openvloog.

Daar was hij weer.

Ze kroop tegen de muur aan.

"Daar is mijn mooie natuurmislukseltje weer" zei hij met een arrogante grijns op zijn gezicht.

Hij pakte haar bij haar haar vast en trok haar omhoog.

Doordat de boeien waar de aan vast zat kort waren maakte ze flinken schrammen op haar voeten.

"Ik weer war je kunt" ging hij verder, " het is alleen zo jammer dat je het nooit laat zien". Hij gooide haar hard op de grond en verliet de kamer weer.

Toen was alles weer donker.