Broken wings

De kelder

Jace

Na de training liepen Jace en Alex bezweet naar de woonkamer.

Alex plofte neer en jace pakte wat te drinken.

"Lekker getraind broertje" zei hij terwijl hij zat uit te hijgen op de bank.

"Op een dag" zei jace lachend. "Versla ik je".

Jace plofte naast Alex neer en gaf hem wat te drinken.

Plotseling sloeg de deur open en zijn vader kwam met bebloede handen binnen gelopen, zonder iets te zeggen liep hij naar boven.

"Waar sloeg dat nou op" vroeg Jace aan zijn broer, terwijl hij zijn vader nakeek.

Er klopte iets niet dat wist hij, maar wat.

Zijn vader was wel vaker weg, maar dat was altijd s'nachts.

"Wat maakt dat uit" zei Alex, "hij heeft waarschijnlijk geoefend op een konijn ofzo".

Het zal wel zij hij terwijl hij naar buitel liep.

Wat kon zijn vader nou toch van plan zijn, hij had nooit geheimen voor hem.

Gabriela

Toen Gabriela wakker werd deden haar botten zeer van de kou.

Ze stond op en viel meteen weer op de grond, haar boeien zatten zo strak en waren zo kort dat opstaan zo moeilijk ging.

Dit was nu haar leven, dag in dag uit. Ze wist niet eens meer welke dag het was welk jaar hoe oud ze was.

Als ze zichzelf bekeek dacht ze iets van 16 ofzo.

Maar ja wat kon ze er nog aan doen, niets veranderde meer.

Haar ogen schoten vuur en haar handen lichte op. De bliksemschichten schoten alle kanten op.

Als hij hier nog een keer komt. Dacht ze. Dan maak ik hem af

Jace

Hij besloot vroeg naar bed te gaan, hij was moe en gebroken van het trainen met Alex.

Hij ging liggen en viel meteen in een diepe slaap.

Jace werd wakker van een harde schreeuw.

De schreeuw kwam uit de kelder. Toen hij de gang opliep viel hij om van schrik.

Op de muren zaten grote zwarte vegen bloed, als je goed keek zag je de vingerafdrukken zitten.

Jace liep verder en volgde het spoor.

Steeds sneller, harder. Nog een schreeuw.

Hij rende de trap af en gleed bijna uit door de grote plas bloed.

Hij opende de grote deur open deed voelde hij een brandend gevoel in zijn handen.

Hij bekeek zijn handen en zag een blauwe gloed van zijn handen komen.

Hij bekeek de deur nog keer nu zag hij dat er kleine straaltjes blauw spul langs de ijzeren pinnen liepen.

"Vergif" fluisterde hij terwijl hij zijn handen afveegde.

Jace rende verder en kwam bij een grote deur.

Deze keer hoorde hij niet iemand schreeuwen. Maar het was iemand die aan het huilen was.

Toen hij de deur opende zag hij een meisje van zijn leeftijd op de grond liggen.

Jace probeerde dichter bij te komen, maar het meisje deinsde achteruit verder de duisternis in.

" ga weg fluisterde ze, jij hoort hier niet te zijn".

Ik ga alleen weg. Zei hij "als jij in het licht komt" het meisje aarzelde even, maar kroop daarna het licht in.

Wat jace toen zag was vreselijk. Het meisje zat van top tot teen onder het bloed.

Gabriela

Ik schreeuwe, en huilde zo hard als ik kon. Misschien zo iemand mer kunnen horen.

Net toen ze het had opgegeven hoorde ze de grote zware deur opengaan.

Ze kroop een stukje naar achter toen de jongen naar binnen kwam.

Er was hier nog nooit iemand anders geweest dan die verschrikkelijke man.

" ga weg fluisterde ze, jij hoort hier niet te zijn".

Ik ga alleen weg. Zei hij "als jij in het licht komt"

Gabriela aarzelde even, maar kroop toch een stukje naar voren.

De jongen deinsde achteruit van de schrik, snel kroop Gabriela weer naar achteren.

Hij vind mij vast ook een monster, net zoals iedereen altijd zei dacht ze.

De jongen kwam naar haar toe gelopen, ze probeerde nog weg te kruipen maar hij had haar vastgepakt aan haar arm.

"Wie ben jij" vroeg hij op een aarzelende toon.

"Ik ben Gabriela" zei ze terwijl ze de jongen aankeek, ze herkende hem ergens van waarvan wist ze niet.

"Waarom zit jij hier" vroeg hij.

"Ik ben een monster, daarom houd een man mij hier gevangen".

En ineens herrinderde ze het zich, deze jongen herkende ze omdat hij leek op die man.

"Doe me geen pijn alsjeblieft" zei Gabriela met een huilende stem.

"Waarom zou ik dat doen"

"Omdat die nare man die mij dit allemaal aandoet jouw vader is".