Ο Μιχάλης κατέβηκε και βρήκε τον Γιάννη στην είσοδο της πολυκατοικίας.
Ο Γιάννης δεν φαινόταν καθόλου καλά ήταν σίγουρο οτι τον αποπλανούσε το αλκοόλ.
Δεν ήξερε τι έκανε,δεν μπορούσε να περπατήσει χωρίς να πέφτει κάθε δύο δευτερόλεπτα.
"Φιλαράκι πάμε,ώρα να τελειώνει το σόου",είπε ο Μιχάλης στον Γιάννη χτυπήντας τον φιλικά στην πλάτη.
Τότε ο Γιάννης κοίταξε προς τα πάνω και τα βλέμματα μας σφραγίστηκαν για ένα δευτερόλεπτο.
Είχα μείνει πελαγωμένη στο μπαλκόνι,ανήμπορη να αντιδράσω.
"Δεν θα πάω πουθενά αν δεν κατέβεις Μπεθ,πρέπει να σου εξηγήσω",είπε με φωνή τρεμάμενη κάνοντάς με να νιώθω κομμάτια του εαυτού μου να σκορπίζονται.
"Γιάννη τελείωσε",είπα και ένιωσα πάλι την υγρασία απο τα δάκρυα στο πρόσωπό μου.
Ο Γιάννης άρχισε να κάνει σπασμωδικές κινήσεις, να φωνάζει σαν τρελός.
Ο Μιχάλης είχε αποσυρθεί σιωπηλα και είχε κάτσει σε μια γωνία παρακολουθώντας την σκηνή που ξετυλιγόνταν μπροστά του.
Πριν προλάβω να βλεφαρίσω διέκρινα την φιγούρα του Γιάννη να πίσω απο τον Μιχάλη.
Ο Γιάννης έπιασε τον Μιχάλη απο τον λαιμό και άρχισε να του ρίχνει γροθιές στο πρόσωπο.
"Γιάννη σταμάτα!",ούρλιαξα.
Η Κεϊτ είχε βάλει τα κλάματα,"Αν σταματήσεις θα κατέβω.",συμπλήρωσα και τότε το πρόσωπό του Γιάννη μαλάκωσε,οι γροθιές του ξελύθηκαν.
Κατέβηκα κάτω όσο πιο γρήγορα μπορούσα.
"Μιχάλη πήγαινε πάνω στα κορίτσια",είπα στον Μιχάλη.
Τότε κοίταξα τον Γιάννη και αυτός κοίταξε αλλού.
"Πως τολμάς ρε?Με ποιο θράσος έρχεσαι εδώ και προκαλείς όλο αυτό το χάος?
Ούτε στα μάτια δεν μπορείς να με κοιτάξεις.Γιάννη επιτέλους κατάλαβε ότι δεν γυρίζουν όλα γύρω απο σένα!",η φωνή μου έσπαγε αλλά δεν με ένοιαζε,ο θυμός,το μίσος που είχα αποκτήσει για αυτόν είχαν την ανάγκη να απελευθερωθούν.
"Μπεθ,σε αγαπώ",είπε και άρχισε να δακρύζει.
Δεν μπορούσα να καταλάβω πλέον αν έλεγε αλήθεια ή ψέματα αλλα δεν θα τον συγχωρούσα.
Δεν θα τον άφηνα να με ξεγελάσει.
"Γιάννη,αγάπη το λες εσύ αυτό?Απάντησέ μου!Αυτό ονομάζεις αγάπη?",το σώμα μου είχε αρχίσει να τρέμει,οι λέξεις έβγαιναν μπερδεμένες απο το στόμα μου.
"Μπεθ,είσαι καλά?" είπε ο Γιάννης και πλησίασε προς το μέρος μου.
"Γιάννη απάντησε αυτό που σε ρώτησα ή φύγε!",φώναξα.
"Μπεθ κουράστηκα!Προσπαθώ να απολογηθώ και δεν με αφήνεις!Σταμάτα πια,ένα φιλί ήταν μόνο.Δεν την πήδηξα και όλας!",είπε αγανακτισμένος.
"Χαχα μπράβο,μπράβο",είπα ειρωνικά ψευτογελώντας ενώ η θλίψη διέλυε τα σωθικά μου.
Τότε με πλησίασε και άρπαξε το χέρι μου και με τράβηξε κοντά του,και με φίλησε.
Η ανάση του καυτή πάνω στα παγωμένα χείλη μου,μπορούσα να γευτώ την βότκα στο στόμα του.
Έβαλε το χέρι του πάνω στον λαιμό μου.
"Μπεθ,σε αγαπώ γαμώτο!",μου ψιθύρισε.
"Γιάννη τελείωσε,φύγε",απάντησα και απομάκρυνα τα χέρια του απο τον λαιμό μου και απομακρύνθηκα απο κοντά του.
"Όχι!Τίποτα δεν τελείωσε,άκουσέ με.
Θυμάσαι την πρώτη φορά που σου μίλησα?Εγώ θυμάμαι,θυμάμαι εκείνο το χαζοχαρούμενο βλέμμα που είχες,δεν σε ένοιαζε τίποτα και κανείς ,δεν ήσουν σαν τι αλλές.
Θυμάμαι όταν βγήκαμε πρώτη φορά, δεν ήξερα τι να κάνω,ένιωθα ότι ήμουν έξω απο τα νερά μου με σένα,έκανες συνέχεια γκριμάτσες,γελούσες,μερικές φορές γινόσουν ρεζίλι αλλα δεν σε ένοιαζε.
Ήσουν αληθινή,δεν φοβόσουν να τσαλακωθείς,να χαλάσεις την εικόνα σου,να σε σχολιάσουν,δεν φοβόσουν τίποτα.
Γαμώτο Μπεθ,έκανα ένα λάθος και μακάρι να μην το έκανα αλλά είσαι ότι πιο σημαντικό έχω,κάθε φορά που σε κοιτάζω νιώθω ήρεμος.
Θυμάσαι όταν σου είπα για πρώτη φορά οτι σε αγαπάω?",είχε αρχίσει να κλαίει.
"Μου είχες πει ότι δεν λέμε τόσο εύκολα" σ'αγαπω" και σου είχα απαντήσει ότι δεν είχα ξαναπεί σε κανέναν" σ'αγαπώ" και εσύ γέλασες,θυμάσαι ?"συμπλήρωσε και η φωνή του έκανε μια παύση.
"Θυμάμαι",απάντησα και άρχισα να κλαίω με λυγμούς.
(Guys,guys αν σας αρέσει η ιστορία πατήστε το αστεράκι και μην ντραπείτε να σχολίασετε γνώμη και τι νομίζετε οτι θα συμβεί στην συνέχεια 🌸)
