Hayal kurmak.
Gerçekleşmemesi.
İmkansızlık yine diz boyu.
Yine hayaller.
Hayal kurmaya devam mı etmeli şimdi?
Bütün hayallerin gözlerinin önünde ölürken
Yeni ümitler dilemek, yeni hayaller kurmak günah değil mi?
Ölmek zorunda değiller.
Bende hayal kurmak zorunda değilim.
Canım acıyor artık
Kuramıyorum
Aklıma birşey gelmiyor çünkü artık beynim mantık arıyor
Çıldırmak üzereyim
Çığlık atsam, bağırsam, kırsam
Rahatlar mıyım?
Hayallerimi yeniden yeniden öldürmek yerine
Bedenimi ortaya atmalı mıyım?
Ya ruhum?
O zaten ölmüş.
Sadece bedenim insanlara gülümser
Ruhum bir hayalet. Hissedemiyor.
Bu nasıl bir ölüm ki, kırıklar hala ruhuma saplanabiliyor
Saplandıkça acı sarıyor
Bu bir ölüm mü?
Yoksa bulanık bir resim mi?
Hiçbir şey net değil. Ölüyorum ben.
Ama yine de renkler var. Siyah ve beyaz.
Başka renk göremiyorum ama var.
Ölemedim mi ben?
Ruhum acıya daha ne kadar dayanacak?
Hayallerim ne zaman ölmeyi bırakacak?
Siyah düşlerim çoğaldıkça canım acıyor
Siyah düşten kastımız, simsiyah bir resim.
Herşey var, bütün renkler orda. Ama sen göremezsin. Onlar da hayalet
Herşey ölümlüymüş
Hayaller de ölebiliyormuş
Ruhum ölüyken ayakta duruyormuş
Peki ölümlere devam mı?
