Çok saçma.
Ağlayamıyorum bile.
Oysa ki çok kırgın ve üzgünüm.
Ya kendimi tutuyorum ya da ağlamak için yalnız kalamıyorum.
Belki de gözyaşımda boşuna döküldüğünü farketti.
Imkansız hayaller için dökülmek gözyaşımı da yordu.
Ruhen yorgun bedenime gözlerimde dahil oldu.
Onlarda yorgun.
Onlarda umutsuz.
Onlarda hayal kurmayı bıraktı.
Elimi artık uzatamadığım insan için onlarda bıraktı ağlamayı.
Vazgeçiktiklerinden değil.
Onlarda kabullendi, bende.
Evet gözyaşlarım durdu
Çünkü gözlerim yorgun
Evet artık ağlayamıyorum
Çünkü canım çıktı bedenimden, ruhum yerde sürünüyor
Evet artık indirdim ellerimi
Bunun adı vazgeçiş değil.
Bunun adı kabullenmek.
Evet kabullendik.
Çünkü yordu artık acı çekmek.
