Çok sevdim.
Anlatamayacak, adını bulamayacak kadar çok sevdim.
Belki birgün vazgeçerim, bilirim.
Ama ömrümü ömrüne veresim var sevdiğim.
Kimse sana bakmasın. Kimse sana ait olmasın.
Sen kimsenin olma. Hep yanımda mal, sesini kimse duymasın.
Gülüşünü saklamana gülümsediğim.
Ben bakayım o gülüşüne. Aşık olayım bin kere.
Kimse göremesin , gerekirse somurt.
Gülüşünün sesini sevdiğim.
Kusurlarını görmediğim. Ne kusurundan bahsediyoruz?
Dişlerini mi sevmiyorsun yoksa sen? Gülüşünün sesinin kapattığı kusurlarını mı sevmiyorsun?
Ne kusurundan bahsediyoruz?
Ben saçları dağınık, yüzünde yastık izi olan ağzı açık uyuyan çocuğu seviyorum. Hiç birşey bilmiyorsun.
Herkesin ortasında gözlerimin ilk hedefi, hislerimin takip ettiği çocuk.
Seni çok seviyorum.
Sevgimden haberdar olup, beni sevmeyen çocuk seni çok seviyorum.
Işte adam gülümser, kadın izler
Adam bir kıza sarıldı. Kadın yorganına, hıçkırarak.
Adam bir kıza sahip oldu. Kadın boşlukta kaldı.
Adam yürüdü ve ilerledi. Kadın arkasına bakmasını bekledi.
Ve kadın çok sevdi.
Evet. Adam sevmedi.
Kadın da bekleyemedi. Napsın? Mecburdu. Ve gitti,
Alıştı.
Adam..
Adam karanlığa karıştı. Kadının gözleri karanlığa alıştı.
Ve karanlığa alışan gözlerini ne seferinde güneş acıttı.
