~แค่ประสบการณ์เล็กๆคงทำให้คนอื่นเดือดร้อนหรอ~
"นี่ทำไมต้องควงแขนด้วยล่ะ"
"ก็นายเป็นของฉันไง"
"นี่ๆดูนี่สิลูกรองประธานน่ะทำตัวเสเพลอีกแล้วนะ" เสียงกระซิบของกลุ่มคนที่บริษัทต่างพากระซิบกันเกี่ยวกับพี่นัส
"อ่ะนายนั่งนี่นะ"
"ขอบคุณ"
"กาแฟสักแก้วมั้ย"
"ไม่อ่ะเดี๋ยวฉันไปชงเอง"
"เดี๋ยวก่อนนายนั่งเลยนี่มันห้องทำงานของฉันแล้วนายรู้หรอว่าตรงไหนคืออะไรที่สำคัญถ้านายเดินสุ่ม4สุ่ม5แบบนี้คนเขาจะนินทานายเพราะนายเป็นแฟนฉัน"
"แล้วฉันต้องอยู่กับนายถึงเมื่อไร"
"ไปแล้วต้องกลับมาหาฉันพูดง่ายๆ"
"งั้นฉันไปหาเพื่อนก่อนนะพอดีนัดเพื่อนไว้"
"เพื่อนคนไหนพาฉันไปรู้จักหน่อยสิ"
"นี่มันที่ทำงานคุณทำแบบนี้ไม่ได้"
"ก็ได้นายไปหาเพื่อนนายเถอะเดี๋ยวฉันทำงาน"
"..."
"เดี๋ยวแล้วนายจะไปยังไง"
"นั่งรถแท๊กซี่ไป"
"มันตั้งไกลค่ารถก็แพงเดี๋ยวฉันให้คนรับใช้พานายไปส่งเองตกลงมั้ย?"
"อืม"
45นาทีผ่านไป
"ขอบคุณครับลุงเฉิน"
"ไม่เป็นไรครับคุณเจมส์"
"เดี๋ยวผมจะไปแล้วลุงกลับได้แล้วครับ"
"ได้ครับ"
"อ้าย!"
"อ้าวเจมส์ไปไหนมาเมื่อวานไม่เห็นเจอเลยคิดถึงแทบแย่"
"เอิ่ม...เราไปทำงานมาน่ะ"
"อ๋อ ในเมื่อเราไม่ได้เจอกัน1วันไปกินไอติมกันมั้ยวันแต่งชุดสูทมาอย่างหรูเลย"
"อืมๆ"
"นี่อร่อยมั้ยไอติมน่ะ"
"อืมก็อร่อยดีนะ"
YOU ARE READING
ผมไม่ใช่ "รุก" แต่ผมเป็น "รับ" [Yaoi 18+] (S.s2)
Romanceเขาเป็นถึงลูกเจ้าของบริษัท ผมก็แค่ลูกนายกรัฐมนตรีเท่านั้นแหละ ------------------------------ เรื่องย่อ!! -เจมส์ลูกเจ้าของบริษัทที่มีเงินมากกว่า 75ล้านบาทส่วนอ้ายลูกนายกรัฐมนตรีที่มีเงินมากกว่า 100ล้านบาท ความสัมพันธุ์ของทั้งสองแรกๆจัดว่าจัดว่าดีเยี...