17~รู้กันแล้ว

189 4 0
                                    

~แค่ประสบการณ์เล็กๆคงทำให้คนอื่นเดือดร้อนหรอ~

"นี่ทำไมต้องควงแขนด้วยล่ะ"

"ก็นายเป็นของฉันไง"

"นี่ๆดูนี่สิลูกรองประธานน่ะทำตัวเสเพลอีกแล้วนะ" เสียงกระซิบของกลุ่มคนที่บริษัทต่างพากระซิบกันเกี่ยวกับพี่นัส

"อ่ะนายนั่งนี่นะ"

"ขอบคุณ"

"กาแฟสักแก้วมั้ย"

"ไม่อ่ะเดี๋ยวฉันไปชงเอง"

"เดี๋ยวก่อนนายนั่งเลยนี่มันห้องทำงานของฉันแล้วนายรู้หรอว่าตรงไหนคืออะไรที่สำคัญถ้านายเดินสุ่ม4สุ่ม5แบบนี้คนเขาจะนินทานายเพราะนายเป็นแฟนฉัน"

"แล้วฉันต้องอยู่กับนายถึงเมื่อไร"

"ไปแล้วต้องกลับมาหาฉันพูดง่ายๆ"

"งั้นฉันไปหาเพื่อนก่อนนะพอดีนัดเพื่อนไว้"

"เพื่อนคนไหนพาฉันไปรู้จักหน่อยสิ"

"นี่มันที่ทำงานคุณทำแบบนี้ไม่ได้"

"ก็ได้นายไปหาเพื่อนนายเถอะเดี๋ยวฉันทำงาน"

"..."

"เดี๋ยวแล้วนายจะไปยังไง"

"นั่งรถแท๊กซี่ไป"

"มันตั้งไกลค่ารถก็แพงเดี๋ยวฉันให้คนรับใช้พานายไปส่งเองตกลงมั้ย?"

"อืม"

  45นาทีผ่านไป

"ขอบคุณครับลุงเฉิน"

"ไม่เป็นไรครับคุณเจมส์"

"เดี๋ยวผมจะไปแล้วลุงกลับได้แล้วครับ"

"ได้ครับ"

"อ้าย!"

"อ้าวเจมส์ไปไหนมาเมื่อวานไม่เห็นเจอเลยคิดถึงแทบแย่"

"เอิ่ม...เราไปทำงานมาน่ะ"

"อ๋อ ในเมื่อเราไม่ได้เจอกัน1วันไปกินไอติมกันมั้ยวันแต่งชุดสูทมาอย่างหรูเลย"

"อืมๆ"

"นี่อร่อยมั้ยไอติมน่ะ"

"อืมก็อร่อยดีนะ"

ผมไม่ใช่ "รุก" แต่ผมเป็น "รับ" [Yaoi 18+] (S.s2)Where stories live. Discover now