The MAPAGMAHAL At TANGA story(Completed)

Uto-Utong Shangshang

Nasa kwarto ako ngayon. Nag tutupi nang mga damit.

"Anong ginagawa mo?aalis kaba?"–tanong nang lalaking nasa likod ko nasa pagkakaalala koy boses ni Renier.

"Malamang nagliligpit nang damit."–pamimilosopo ko sa kanya.

"Aalis ka?"–tanong niya uli.

Nilingon ko naman siya at nakitang nakakunot ang noo niya.

"Maglalaba lang."–malamig kong sagot.

"Ahh.akala ko aalis."–saka niya ako tinalikoran at umalis.

"Wag kang mag alala, pagkatapos nang klase, aalis narin ako."–bulong ko.

Di niya naman yun maririnig..

Aalis ako? Siguro.. Kung may malaking dahilan na talaga ako.

"Insan? Alis na muna kami. Rotc eh."–sabi ni Mel.

Si Daisy, maagang umalis para mag laba namg uniform niya. Peru babalik rin naman yun agad. Ako pa matitiis non?

Tumango naman ako.

Naisipan kong wag nalang munang maglaba.
May uniform pa naman ako.

–
Nasa kusina ako kasama si Daisy.
Ako busy kaka scroll sa cellphone ko, habang si Daisy naman, kausap si Mel sa cellphone niya.

"Bess,pinapupunta tayu sa Training Center. Magpapahatid daw sila nang pagkain."–sabi ni Daisy,matapos niyang makausap si Mel,perh di pa binababa ang tawag.

"Sige."–sagot ko.

NiLoud speak ni Daisy ang phone.

"Insan. Sarapan mo daw sabi ni Nierz.."–sabi ni Mel sa kabilang linya.

"Lalagyan ko nang gayuma,insan nang mahalin niya rin ako."–biro ko.

"Basta daw damihan at sarapan mo daw,insan."–sabay kaming tumawa.

Kahit anong gayuma ipainum at ipakain ko dyan. Di niya parin ako mamahalin oy. Aasa lang ako.

Nag luto na kami ni Daisy.

At inhanda na ang pagkain para maihatid na sa kanila.

Pagkarating namin sa center. Hinintay muna naming matapos ang Hanay nila.

Saka namin nakita si Mel.

Nakita ko agad si Renier.. Kaya lang kasama niya yung mga classmate nila. At malapit na sila sa gate na malayu na sa kinatatayuan namin.

"Hayun si niers oh! Tawagin mo,insan."–sabi ni Mel sabah turo niya kay Renier.

"Pabebe!"–sigaw ko.

Peru di nalingon. Kainis naman! Ang bingi!

"RENIER!"–sigaw ko uli.

Si renier naman lingon nang lingon. Tila may hinahanap.

Nang kinawayan ko siya. Kaya nakita niya kami.

Ngumiti lang siya..

"Pananghalian!"–sigaw ni Mel.

Nag wave hands lang siya at tumalikod, kinausap lang ang mga classmate niyang babae at sumabay nang maglakad sakanila.

Iniwan kami.

Nakakalungkot ,kasi nag effort pa akong magluto para makakain sila.
Di nga namin naisipang kumain muna, para sabay na kaming kumain.

Peru nasayang lang.

"Sayang naman..ako nalang kakain nito.. Pinaghirapan ko pa naman."-haaayy.. Naiiyak tuloy akong pinagmasdan ang baong hawak ko.

"Ano ba Insan. Okay lang yan, ako nang kakain.."–sabah hablot niya nang pagkain.