The MAPAGMAHAL At TANGA story(Completed)

His Side and his Regrets

(Renier James Fuentes's Pov)

Nagka POV narin ako dito. Salamat kay Author. 😁

–
Im on my way to Tito France place, birthday niya na kasi bukas. Hindi ako nakapunta sa Reunion namin last week. Kasi may pasok ako.

Kaya ngayong isang linggong walang pasok.
Babawi na ako kay Tito, matampuhin pa naman yun.

Para siyang si..

Si Shangshang..

Para siyang si ShangShang pag nagtatampu.
Napaka cold, at di ka iniimikan. Na ayaw na ayaw ko talaga.

Mga tatlong araw narin ang nakalipas nong nakausap ako ni Mel,
Tatlong araw ko na rin pinapahanap kung nasan si Shangshang. Nag hire ako nang private investagator.

Buti nalang at tinutulungan ako nang mga kaklase/katrabaho ko. Nakwento ko kasi sa kanila.

Wala paring balita ehh.

I guess I deserve this, its all my fault!

Peru kahit na anong sisi ko sa sarili ko. Wala parin namang magagawa yan,kasi di ko makikita nang pagsisisi ko si shangshang.. At ang baby namin.

Bago ako dumiretso kina-tito, dumaan na muna ako sa sementeryo para dalawin ang pinaka-unang babae na minahal ko.

At ang pinaka una kong anak.

Na nakalibing dun..

Kaya di ko mabigyan nang pagkakataong umibig muli yung sarili ko kasi noon di ko pa kayang magmahal at kalimutan ang namayapa kong mag-ina.

Peru nang maekwento ko sa kaibigan ko yung pinagdaanan at yung nangyari samin ni shangshang.
Lalo na nung naramdaman ko ang inis ni Mel sakin nang malaman niya ang nagawa ko sa pinsan niya.

Alam ko kung gaano kahalaga kay Mel si Shangshang kaya ko sinabing wag na wag niyang sasabihin kahit na kanino.
ayokong magalit sakin sina Mel at Daisy. Naduwag ako.. Mas ikakagalit pala nila yung naging desisyon ko.

Peru ipinapangako kong pag nakita ko na uli si Shangahang..
Babawi ako sa kanya.. Sa anak namin.. Hindi ko na siya babaliwalain gaya nang ginawa ko sa kanya noon.

Grabe na ang pasakit na naibigay ko sa kanya.

Ang pambababae ko sa harapan niya.
Ang mga ekspresyun nang mukha niya na puno nang hinanakit, na kahit tumatawa siya sa harapan namin. Ay umiiyak siya pag wala ako.
Kasi yun ang sinasabi sakin ni Ethan.

Hindi ko naman talaga balak na pagsamantalahan ang pagmamahal niya sakin.
Kaya ko nagagawa lahat nang yun..

Nababaliwa ko lahat nang effort na nagagawa niya.

Nong araw na ipinagluto niya ako nomg Rotc namin.
Na di ko man lang nakain yun. Nakita ko ang lungkot sa mukha niya, kahit ang layu ko mula sa kanya.
Nakilala kona siya. Kahit na ilang buwan palang kaming magkakilala.

Bumawi ako sa kanya non, di ko kasi nakain ang niluto niya.
Kaya siya naman yung pinagluto ko.
Buong araw pinagluto ko siya.
Kasi di niya ako iniimikan ehh.
At alam kong nagtatampo siya dahil dun sa di ko na naman pagpansin sa kanya.. Nag effort pa naman siya..

Tama na ang siyam na buwan para makilala siya.
Sa apat na buwan na magkasama, magkatabi kami araw-araw.

Pinipigilan kong mahulog nang tuluyan sa kanya, kasi pakiramdam ko kinakalimutan kona ang mag ina kong namayapa.

Peru mali pala yun, kasi sa tuwing may ginagawang mga bagay si Shangshang, unti-unting nahuhulog ang loob ko sa kanya.

Sa pagpipigil ko, gumigimik kami nina Mel at Ethan, nang di siya sinasama..
Siya lang yung mag-isa sa bahay..
Kaya tinawagan ko si Daisy nang pasekreto.