Bahçede benim ufaklıkla beraber toprakla oynuyorduk elimiz yüzümüz çamurdan geçilmiyordu, birde güreşe tutuştukki hiç sormayın kesinlikle anam bizim, o meşur terliğinin bir güzel tadına baktıracaktı herşeyi göze alarak güreşimize devam ederken birde ne görelim babam elinde iki tane fidanla yanımıza geldi. Normalde akşam gelirdi şaşırmıştık ama şaşkınlığımız 1 saniye sürdü sürmedi ne olucak yaşlarımız 6-7 cıvarındaydı hemen koşup çamurlu üstümüzle bacağına sarıldık biraz kızdı falan ama babamdı o kızarkende severdi..
"Baba onlar ne? Ne getirdin?"
"Fidan getirdim, bunların dikip bahçemizi şenlendircez"
Hep beraber diktik fidanları o dev gibi babamın hali bizdende beterdi her tarafı çamurdu, bizde rahat durmuyorduk tabi oyun oynuyorduk o kücük aklımızla yaşı hayli büyük olmasına rağmen oda bize ayak uyduruyordu. Sonunda fidanları dikmiştik babam çocuklar hadi birer şişe su getirin demişti koşup getirdik hemen mahhallenin iğil iğil akan çeşmesinden.
"Buyur babaa,al baba"
" aferim aslan parçaları bu suyu neden dökücez biliyormusunuz ?
" büyümesi için " demiştik titrek sesimizle
" benim aslanlarım büyümüşte benim sorularıma doğru cevap verir olmuşlar" diyip bizi kucaklamasını hala unutmadım, babanın evlada sarılması gibi birşey varmıydı şu dünyada ?
"Doğru söylediniz ama eksiğiniz var " deyip bizi konuşturmadan devam etti;
"Toprağa yeni dikildiğinde verilen su ona can verir ondan dolayı dikilir dikilmez su dökeriz hayata tutunsun diye ne kadar rüzgar eserse essin yıkılmasın diye ilk suyunu veririz zaten adındanda anlaşılır evlatlarım "Cansuyu" denir buna sizlerde şimdi bir topraksınız ilerde sizede fidanlar dikilicek aman su vermeyi ihmal etmeyin paşalarım" dedi
Gene unutmuştu bizim 7 yaşında olduğumuzu hiç bişey anlamamıştık şimdilik ismi aklımızdaydı sadece Cansuyu..
Yıllar birbirini kovalayıp duruken bizlerde hem büyüyü hem olgunlaşıyorduk hayat keşke çocukluktaki gibi olsaydı ama malesef olmuyordu. Babamın verdiği öğüt zayıf bir şekilde kulağımdadı ama unutmak üzereydim fazlada dikkate almıyordum açıkcası ya babamda hiç bizim gibi düşünmüyor diyordum her öğüdünü kulak ardı ediyordum zaman geçtikça haklı olduğunu anlıyordum ama huylu huyundan vazgeçmiyor işte..
Artık yaşımız iyice büyümüştü bu zamana kadar yaşadığım olaylarda büyümüştü tabi, artık babamı daha iyi anlar olmuştum özellikle kızlar konusunda o cansuyu hakkında dedikleri artık her zaman aklımdaydı ne zaman kullanmam gerektiğinide öğrenmeye çalışıyordum biraz zor oluyordu ama genede deniyordum. Ne zaman bir kız arkadaşım gönlüme fidan dikicek olsa ilk rüzgarda boynunu büküyordu yağmur yağdığında ise dalları kırılıp çürüyordu, anlayamadığım nokta benden fırtılar geçiyordu heyelan altında kalıyordum ama hala ayaktaydım yıkılmamıştım. Bir gün babamla sohbet ederken anlattım babam böyleyken böyle ne zaman birisiyle tanışsam hep hayal kırıklığı hep hüsranla sonuçlanıyor birtek ben ne olursa olsun ayakkta ilk günkü gibi duruyorum neden böyle oluyor anlamış değilim baba..
Oğul ben sana demedimmi cansuyunu vermeyi ihmal etmeyeceksin, edersen kurur yıkılır diye ? Sen benim hayatıma ilk göz ağrım ilk fidanımdın ben senin can suyunu canımdan parca kopartarak verdim sen ondan dolayı hep dimdik ayakta duruyorsun kim gönlüne düşerse düşşün herzaman cansuyunu ver sakın ha ihmal etme..
Tamam canum babam Allah razı olsun..
yıllar geçti liseyi bitirip üniversiteye başlamıştım sonunda bu sefer babamı kulak ardı etmemiştim. Artık hangi ilişkiye başlarsam başlayım herzaman uzun süreli oluyordu canımdan can verip uğrunda savaşıyordum gözümden sakınıp ellerini bırakmıyordum sonunda anlaşamayıp bitiriyorduk belkide ama genede üzülmüyordum hiç değilse ihanete uğramıyordum..
Ama içlerinde bir tanesi vardıki hayatımın dönüm noktasıydı zannımca gönlüme 1 fidan değil binlerce fidan dikmişti ilk buluşmamızda hayatımda ilk defa böyle bir kız görmüştüm asi,hırçın,dik başlı ve bir okadarda urkek söz dinler bir yapıya sahipti tranvayda tanışmıştık şans işte yar gönlüne gelicekya rabbim nasip ediyor işte ilk başta sadece gözlerimiz konuştu karşılıklı duruyorduk ilk lafa nasıl başlasam bilmiyordum Allah'ım nasıl konuşcaktım bir vesile göster yarabbim tranvay sert bi fren yapınca yere düşecekken uzanıp kolundan yakaladım birazcık sert tuttum heraldeki ayağa kalkınca kolunu üfeliyordu arada sırada o bana teşekkür edince konuşmaya başladık adını falan öğrendim akşam muhabbetimiz devam etti ertesi gün buluştuk ilk buluşmamızdı hani ilk görüşte aşk denirya benimkisi o misaldi yolda ona doğru giderken telefondada konuşuyoruz birden bire ya saçmalama ne yapıyorsun bırak o bıcağı zarar vericeksin dedi demez olsaydı keşke daha tanımıyorum bişey etmiyorum sadece gönlüm kıpırdanmıştı cansuya karşı buna rağmen o buluşma yerine telefonda onları duyunca bir hızdır gidiyorumki bir yandanda diyorum allahım ben gelmeden o çocuk gitsin cansuya zarar vermeden gitsin çünkü biliyorum gittiğim zaman ya o beni deşecek yda ben allah yarattı demeyip indirecektim dualarım kabul olacakki çocuk ben gelmeden bıcağı bırakıp gitmiş. Cansuyu orda gördüğümde sarılmam lazımdı o olaydan sağ sağlim kurtulduğu için gözlerine baktım iyimisin dedim ve sarıldım içim rahatlamıştı resmen ondan sonra dedimki bu kızı bırakmak yok yasin bey sahip çıkacaksın bu herkesten farklı dedim oturduk kütüphanenin bankında oturup sohbet ettik dakikalar saatlere dönüşüyordu ard arda devam etti bu böyle gözlerime bakamıyordu çekiniyordu ellerinden tuttuğum anda bana bakarmısın dedim ve ben senin bu ellerini gözlerine bakamak için tutmadım dedim ben gözlerine bakıp dünyalara kavuşmak için tuttum dedim böyle konuşmalarımız devam etti eksikte olsa bir ilişkiye başladık iyi hoş gidiyordu ben cansuyunu verirken eriyip bitiyordum sevda bahçesinde o bana bakınca hüzün sıkıntı beni bitiriyordu karar vermiştim bu kız evlenicek bir kız dedim ve ona doğru adımlarımı atmaya başladım ben ona koşarken o bana yürüyordu ellerini tutmaya kıyamazken o benim ellerimi tutmaya yeltenmiyordu bile korku düşmüştü içime olmuycakmı diye bitircekmi diye uğraşıp çabalıyordum hediyeler gönderip mektuplar yazıyordum zaten aşk adamı delide eder divanede ben divane olmuştum şiir yazıyordum süprizler yapıyordum o soğuk davranıyordu arıyordum açmıyordu ben ona kıyamazken başkalarıyla konuşup üzülüyordu sinirlerim bozuluyordu en son bana olmuycak bu yasin dedi, içim sızladı şimdi bunu yazarkenki sızladığı gibi..
Oysaki çok sevip çok değer vermiştim, demekki fazla değer vermemek lazımmış fazla değer verince demekki insan sapıta biliyormuş hayır madem gönlün yok madem istemiyorsun madem sevmiyorsan neden gönlümdeki fidanlığı suladın ? Neden ümit verdin? Ben mi senin karşına çıktım benmi konuşmamıza vesile oldum ? Tutmasaydın elimi,bakmasaydın gözlerime, beklerim diye ümit vermeseydin daha güzel olucaktı hiç değilse eskiden keyif için içerdim şimdi dert tasa yüzünden içiyorum en çok dokunanda ne biliyormusun önceden adın kır bahçelerinde piknik sofralarında anılırken şimdi adın efkar masalarında alkol yudumlarken alınıyor sen çoktan unuttun belki ama ben hala unutamadım hala kızıyorum kendime ilk günkü gibi evet yanlış hatırladın kolundan sert bir şekilde tutmuştum ve canın yanınmıştı şimdi yeniden özür diliyorum affedip affetmemek sana kalmış..
Şimdi başkasıyla berabersindir belki bilmiyorum başkalarından yılbaşı hediyeleri geliyordur çok mutlusundur gözlerinin içi gülüyordur kesin bazen tartışıyorsunuzdur da tatlı sempatik tartışmalar.. gözlerinin gülüşünü özledim sesinin tınısını özledim kaç zaman geçti ama hala rehberimdeki adını değiştirmedim Cansu'Yum diye kayıtlısın çünkü canıma can katmıştın şimdi ise taksit taksit alır oldun.. hala resimlerine bakıyırum evimin her köşesinde anıların var o bana verdiğin defter vardıya doğum günümde hala gardolabımın altında duruyor o merdivenlere mum yerleştirmiştim doğum gününde hala atmadım arada sırada yakıp o mumları merdivenin başında bir şişe alkolumle tek dal sıgaramı yakıyorum seni düşünerek sanmaki mutluyum, gülüyorum sanmaki seni özlemiyorum..
Her neyse benden sana tavsiye yarı yolda bırakacağının gönlüle cansuyunu verme sonra dahada beter oluyor,kahroluyor ve üzülüyor Cansu'YUM...
