Sascha's POV
''Lili!'' we renden naar elkaar toe en gaven elkaar een knuffel. Ik begon te huilen. Ze pakte me hoofd vast. ''Hee je hoeft niet te huilen. Je bent nu bij mij!'' Ze veegde mijn tranen weg. Lili sloeg een arm om me heen en we liepen samen weg. ''Lili?''
''ja, wat is er?''
''Hoe weet je het?''
''Weet ik wat?'''
''Dat Thomas mijn ouders heeft vermoord?''
''De politie was bij mijn huis, kijken of je bij ons was. En toen zeiden ze dat Thomas het waarschijnlijk heeft gedaan." Ik begon weer te huilen. ''Hoelang weet je dit al?!'' vroeg ik terwijl ik tegen een muurtje zakte. ''Ze zijn vanochtend langs gekomen. Ik heb jou gebeld toen ze weg waren. Ik heb dat ook tegen de politie gezegd!'' zei ze zo geruststellend mogelijk. ''Dankjewel.'' Ik gaf haar een knuffel. ''Waarom zou je haar bedanken?'' zei een stem achter ons. We draaiden tegelijk om. ''Thomas?!'' zeiden we tegelijk. Hij greep Lili bij haar keel. ''Thomas luister naar me. Als je mij ooit nog dicht bij je wil zou ik Lili nu los laten. Anders bel ik gelijk de politie. Zodat ze je gelijk kunnen oppakken. Dat zal wel een stuk veiliger zijn voor ons allemaal.'' zei ik zelfverzekerd. hij liet Lili los en duwde me tegen de muur. ''Als jij nog een keer zo tegen mij praat hè. Dan....'' ''Dan wat. Je doet niks met mij schat. Je geeft om mij.'' Hij liet me los. Lili had ondertussen de politie gebeld. Thomas hoorde sirenes en rende weg. Ik rende naar Lili toe. Lili zat nog steeds te hoesten. ''Lili gaat het?'' Ze stopte met hoesten ''Sascha, dat heb je echt goed gedaan. Met mij gaat het wel."
Sorry dat ik heel lang niet geschreven heb. ik had het heel druk met mijn proefwerkweek. X
YOU ARE READING
They are not gonna miss me
Mystery / Thriller'Don't you see it?' 'What am I supossed to see?' 'That I'm broken?!' Willen jullie het alsjeblieft niet kopiëren, ik probeer er elke dag een nieuw deel op te zetten. Ik weet het.... er staan een paar foutjes in, lees daar alsjeblieft over heen. Veel...
