Sascha's POV
'Vertel het me dan, wat je me wil vertellen.'
"Bel gaat"
'Kom in de pauze naar de tuinen.'
'Oké, zie je daar.'
Iedereen keek me aan. De leraar en de leerlingen. Ik loop naar het kantoor van de directeur. Hij wou met me praten. Ik klop op de deur en hij kijkt me aan. "Hoi Sachsa, ik wou even met je praten over je thuis situatie. Ga zitten" hij lachte vriendelijk naar mij. "Hoi meneer Bres" ik nam plaats op de stoel tegenover meneer Bres. Opeens stapte haar broertje, Luuk, binnen. 'Waarom is Luuk hier?!'
'Ik moet jullie wat vertellen, maar dat kon alleen als jullie er allebei waren. Luuk ga alsjeblieft zitten naast Sascha.'
'Meneer Bres, ik wil nu weten wat er aan de hand is!'
'Sas, kalmeer even' zei Luuk rustig. 'Nee Luuk, ik begrijp haar wel. Ik zal het jullie vertellen. Het is geen goed nieuws. Jullie ouders hebben net een ongeluk gehad en naar het ziekenhuis gebracht, helaas hebben ze het niet overleefd." Ik brak in huilen uit, Luuk pakte mij in zijn arme en knuffelde me. Ik zag dat Luuk zich groot probeerde te huilen voor mij, alleen hij kon het ook niet aan. 'Luuk je mag huilen, ookal is het op school.' 'I-ik weet het Sas.'
'Jullie mogen naar het ziekenhuis nu om bij jullie ouders te zijn of jullie mogen naar huis.'
'We gaan naar het ziekenhuis!' Zeiden ze tegelijk.
YOU ARE READING
They are not gonna miss me
Misteri / Thriller'Don't you see it?' 'What am I supossed to see?' 'That I'm broken?!' Willen jullie het alsjeblieft niet kopiëren, ik probeer er elke dag een nieuw deel op te zetten. Ik weet het.... er staan een paar foutjes in, lees daar alsjeblieft over heen. Veel...
