Ormantik Öküz'üm

6.Bölüm

Vote ve yorum     

    Üstteki şarkıyı çok sevdiğim için koydum sizinde dinlemenizi  tavsiye ederim. :)

 Bir duyurum var. Başka bir kitap daha yazmaya başladım gerçi çok da kitap denmez çünkü kötü esprilerle ilgili. O kitapta bir soru sordum. Soruyu doğru bilen kişinin ismini kitabımda kullanacağım ve kim kazandıysa ona ithaf edeceğim. Sevgilerimle..

Son duyuru: Youtube da ''Oyundan Sesleniyorum'' kanalında bizim sınıfımızın mannequin challenge videosu var ve o videoda ben de varım. İzlemeyi unutmayın :)

                                                    *                                                 *                                                *

 (Birkaç gün sonra)

               Doruk benden özür dilemişti ve ben hala şoku atlatamamıştım. Belki çok abartıyor gibi görünebilirim. Hatta baya abartıyorum kabul ama duyduğuma göre - daha doğrusu Alper'den duyduğuma  göre- Doruk kimseden öyle kolay kolay özür dilemez imiş. Ve Doruk hakkında bir şey daha öğrendim. Doruk küçük yaştayken annesi, iş için yurt dışına çıkmış. Aradan Birkaç ay geçmiş ve  annesinin ölüm haberi gelmiş. Doruk küçük yaşta olduğu için ilk başta ona söylememişler.Ama sonradan öğrenmiş.  Bunların hepsini bana Cemre ve Alper anlatmıştı. 

   Bir de, birkaç gün önce bir kişi ile daha tanıştım. Adı Mehmet idi. Mehmet sınıfın kabadayısı gibi bir şey. Kızlara genelde gıcık davranır, ama Cemre ve bana daha da bir gıcık davranırdı. Çünkü kızlardan en yakın arkadaşı bizdik. Mehmet yakın arkadaşlarına daha da gıcık davranıyormuş. Mesela en yakın arkadaşlarından biri de Alihanmış. Alperle'de yakın arkadaşlardı. Yani kısacası  ben, Cemre, Alper ve Alihan en yakın arkadaşlarındandık.

   Ben sırada otururken yanıma Mehmet geldi ve.

'' Duru, geçen getirdiğin arkadaşının adı neydi ya?''

   ''Derini mi diyorsun? Neden sordun?''

''Ya o kız çok güzeldi ya.. Aklımdan hiç çıkmıyor. Sanırım ben ondan hoşlanıyorum.''

    Mehmet bu cümleyi söylerken ben su içtiğim için ağzımdaki suyu, Mehmet'in üstüne püskürttüm. Mehmet'in her yeri ıslanmıştı ..

      Okuldan sonra Cemreyle beraber  dışarı çıkmıştık. Alışveriş de yapmıştık. Ben bir mağaza gördüm ve elimdeki 5-10 tane poşeti ona hızla verdim. Tam  1 adım atacaktım ki Cemre'nin bağırmasıyla benim anırarak gülmem bir oldu. Arkamı döndüğümde Cemre elindeki tüm paketleri taşıyamadığı için bir kolu aşağı iniyor diğer kolu yukarı çıkıyordu ve çok komik görünüyordu. Birkaç  kişi Cemreye bakıyordu. Sanırım dans ediyor sanıyorlardı. Hatta birkaç para atan bile olmuştu. Ben ise Cemreye gülmekten yardım edememiştim. Akşam eve geldiğimde hala gülüyordum.

''Ya Duru yeter ama!''

''Tamam bir dakika.''

        5 saniyeliğine gülmeyi kestim ama kısa süre sonra geri gülmeye başladım. Ben gülerken yüzüme su fırlattığı için gülmeyi kestim ve ardından Cemre gülmeye başladı. Ama gülmek değil resmen anırıyordu. Annem ise bize acıyan gözlerle bakıyordu. 

                                                     *                                   *                            *

          Bugün cumartesi idi ve bugün Cemre ile kütüphaneye gidecektik. Kitap okumayı seviyordum. Hele de 4N1K dan sonra başka hiçbir kitap komik gelmedi bana ya da ben öyle düşünüyordum. Her neyse.  Saat 15:00 da gitmeyi düşünüyorduk ve daha üç saat vardı.Ben de anneme söyleyip evimizin önündeki parka gittim. Orada boş olan bir banka oturdum. Etrafı seyrediyorum. Güneş yüzüme vururken gözlerimi kapatmıştım. Tam güneşin altında olduğum için bir teyze yanlış anlamış ve yanımda bağırmaya başlamıştı.

''Aboww! Kız beyin kanaması geçirmiş! İtfaiyeyi arayın! Ne kadar da gençmiş! ''

    ''Dur teyze bağırma! Bir şey olmadı bana!''

''Aboww! Geri canlandı! Ölü canlandı! İtfaiye çağırın!''

''He teyze he! Çağırırız itfaiyeyi hadi evine git sen. Çayını demle. Komşularını çağır dedikodu yap tamam? Bir şey olmadı bana.''

    Teyze gittikten sonra ben kahkaha attım. Kadın resmen itfaiye çağırın diyordu ya! Ben hala bankta oturuyorken yine Doruk'u farkettim. O ilk önce beni farketmedi ama daha sonra gördü ve güldü. Yanıma doğru yaklaşmaya başlamıştı. Ben sebepsiz bir şekilde heyecanlanmaya başlamıştım. yanıma geldi ve.

''Bu fotoğrafı umarım hatırlarsın.''

Dedi ve elime bir fotoğraf verdi. Ben fotoğrafa baktım ve şok yaşadım eve gittiğimde hala şoktaydım. Fotoğrafta benim ve Doruk'un küçüklük fotoğrafı vardı. İlk başta anlamamıştım ama sonradan farkettim.

                                                                  *                             *                     * 

 Hadi bakalım 20 oy gelsin diğer bölümü de yayınlayacağım. :) Bu bölümü kısa yazdım farkındayım ama zorundaydım. Beni hoş görün :)