✔Stay Strong

31

Ik heb een taxi gebeld en zit nu in het hotel waar Niall niet is. Hij neemt zijn telefoon niet op en heeft geen berichtje gestuurd waar hij uithangt. Wat een klootzak! Ik vind het stom en kinderachtig om Liam te gaan bellen, terwijl ik mij niet eens druk moet maken. Niall is gewoon een enorme zak door zo tekeer te gaan zonder reden! Voor hij het pashokje in ging was er niks aan de hand... Toch pak ik mijn telefoon en bel Liam. 

"Heeeey Sissie! Hoe is het in Duitsland?" 

"Ja, gaat wel. Weet jij iets van Niall? Heb jij het ergens met hem over gehad waardoor hij boos kan worden of zo?" 

"Nee, wat is er aan de hand dan?" Als ik Liam nu ga vertellen wat er aan de hand is, dan is Niall nog lang niet jarig. 

"Niall is enorm kwaad op iets en liep net zonder enige reden tegen iemand te schreeuwen. Ik weet niet wat ik kan doen, aangezien hij niet met mij praat en zichzelf heeft opgesloten in de badkamer."

"Kan ik hem spreken?" Shit! Hier heb ik geen rekening mee gehouden. 

"Hij doet de deur niet open en volgens mij hoort hij mij  niet, omdat hij zijn oortjes in heeft." Liam zucht even. Op de achtergrond hoor je zacht wat gefluister en dan een harde knal. 

"Je liegt. Louis kwam net aan met een filmpje dat jij en Niall tegen elkaar stonden te schreeuwen en Niall die wegliep. Ook heb ik het filmpje uit de winkel gezien." Ik zucht. 

"Ja dat is waar. Heb je echt niets van hem gehoord?" 

"Nee. Ik probeer Niall wel te bellen." 

"Is goed." 

"App maar als Niall wat van zich heeft laten horen."

"Is goed." 

"Bye sis! Sterkte!" 

"Thanks bro. Bye!" Ik hang op en laat mij achterover op het bed vallen. Ik zet Never be alone/ Hey there delilah live at madison square garden op van Shawn Mendes. Meteen rollen de tranen over mijn wangen. Dit had een leuk tripje moeten zijn en niet deze shit! Ik zing luid mee met de muziek. Het boeit me geen fuck dat het zo vals is. Steeds sneller komen er meer tranen. Ik moet opnieuw aan Johanna denken en aan Doris en Ernst.  Het is zo zielig. 

"Nina..." Geschrokken draai ik mij om en zie Niall staan. Ik heb helemaal niet binnen horen komen. Ik zet de muziek uit en veeg mijn tranen weg. Ik zet mijn 'bitchy' face op en kijk Niall afwachtend aan. 

"Ik snap dat je boos bent. Je hebt alle redenen, maar het is niet jou schuld. Ik kreeg een stom berichtje binnen en daar liet ik mezelf in mee sleuren. Ik had nooit tegen je mogen schreeuwen en ik had zeker niet weg moeten lopen. Het spijt me zo Nina."

"Wat voor berichtje?" Niall zucht even en pakt zijn telefoon, die hij dan aan mij geeft. Vlug lees ik het berichtje. 

Niall, jij en angina hebben te weinig publiciteit. Ik geef je een week of het is uit. Het is al tegen het contract in. Nina mag niks weten. Een WEEK Niall. -Simon.

"Waar slaat dit op?" vraag ik verbaasd en duw de telefoon terug in Niall zijn handen. Niall haalt simpelweg zijn schouders op.

"Vraag dat maar aan Simon. Het is niet mijn schuld!"

"Van wie dan? Van mij? Van Simon?"

"Het is altijd Simon zijn schuld!" roept Niall terug. De woede is gewoon in zijn ogen te zien. Zo heb ik hem nog nooit gezien!

"Ik ben in de kamer hier naast." Niall pakt zijn tassen en loopt de kamer uit. Nog voor ik wat kan zeggen is hij alweer weg. Tjees, wat een asshole!