✔Stay Strong

3

Point of view Nina Payne  

"Toen ik een jaar of vier was, werd er ontdekt dat ik kanker had. Zelf weet ik er niet zoveel meer vanaf, omdat ik nog best jong was. Ik had wel het idee dat er iets niet klopte, maar ik zei er nooit iets van. Ik heb de kanker overwonnen, maar ik moet wel elk jaar terug voor controle. Er word een lab onderzoek gedaan en allemaal testjes. Liam vertelde net dat ik morgen dus naar het ziekenhuis moet en Liam kan dus niet mee. Mijn ouders ook niet en ik vertik het om alleen te gaan." Niall is even stil.

"Uhm, misschien kan Sophia of Eleanor mee?" Ik schud mijn hoofd.

"Zij weten het niet. Jij bent de enige naast Liam en mijn familie die het weten."

"Brad?" Opnieuw schud ik mijn hoofd.

"Hij weet het wel, maar wilt niet mee en dat snap ik. Zijn vader is daar overleden, aan kanker." Niall knikt en ik zie hem slikken. Ik zucht even. Dit is dus de reden waarom ik het niemand heb verteld. Ze weten niet meer hoe ze zich 'normaal' moeten gedragen. Het is niet dat ik nu opeens een ander persoon ben.

"Ik ga wel mee," zegt Niall dan. Verrast kijk ik hem aan.

"En de interviews dan? En de rest wat jullie moeten doen?"

"Jammer dan. Je hebt mij nodig en ik wil er voor je zijn." Niall glimlacht even. Ik glimlach ook en trek hem dan in een knuffel.

"Dank je. Je hebt geen idee hoeveel dit voor mij betekend," fluister ik in zijn oor. Ik voel hem glimlachen. Ik laat Niall weer los.

"Moet je nu weer gaan?" Niall schudt zijn hoofd.

"Ik heb al mijn stukjes gedaan. Ik app wel naar Liam dat hij moet zeggen dat ik mij niet lekker voel." Ik glimlach naar Niall. Hij is er altijd op de moment dat ik hem het meest nodig heb. Niall trekt mij tegen zich aan. Ik leg mijn hoofd tegen zijn schouder.

"Filmpje dan maar?" Ik grinnik en knik. Niall zet Netflix aan en klinkt Ouija aan. Serieus een horror film?

"Ik ga eerst wat eten pakken," zeg ik en sta op. Ik loop naar de voorraadkast en haal er een zak chips uit. Ook neem ik een fles cola mee en twee glazen. Ik zet alles op de tafel en ga dan naast Niall zitten. Hij zet de film aan en meteen kruip ik tegen hem aan.

"Oh God!" Ik verberg mijn gezicht in Niall zijn nek en kijk de andere kant op. Niall grinnikt en slaat zijn arm beschermd om mij heen.

"Ik haat dit soort films," mopper ik tegen Niall.

"Gelukkig ben ik er." Ik rol met mijn ogen en glimlach dan toch.

●

Er wordt een hand op mijn mond gelegd. Ik schrik.

"Boe!" De hand gaat van mijn mond. Ik draai mij om en zie de jongens staan.

"Louis! Dat is niet grappig!" roep ik boos en sla hem op zijn arm. Hij begint te lachen en ik kijk hem boos aan.

"Ik zou maar maken dat je weg komt," fluistert Liam, maar nog wel zo hard dat ik het kan horen. Louis grinnikt en rent dan als een klein meisje weg.

"Je karma komt nog!" roep ik. De jongens beginnen te lachen. Niall zet de film uit.

"Tijd voor eten!" Hij en Harry lopen naar de keuken en Liam komt naast mij zitten.

"En?" vraagt hij zacht.

"En wat?" vraag ik, misschien iets te bot maar dat maakt me niet uit. Als Niall wel mee kan, waarom Liam dan niet?

"Hoe ging het met Niall?" vraagt Liam en fronst.

"Goed."

"Nina," zucht Liam.

"Liam," zucht ik op dezelfde toon. Liam staat op en loopt de woonkamer uit. Ik doe hetzelfde en loop naar boven. Ik ga mijn kamer binnen en laat mij op bed vallen.

Ik snap niet waarom Liam zo doet? Ik ben misschien kinderachtig omdat ik hetzelfde doe. Maar Liam had meteen moeten zeggen dat hij mee kon. Als Niall wel mee kan, waarom Liam dan niet? Ik snap het gewoon niet.

"Nina! Eten!" Ik zucht en dwing mezelf om uit bed te komen. Met tegenzin ga ik zitten aan tafel, waar de borden al op geschept staan met Spaghetti. Ik neem een hap en begin dan met het eten te spelen. Ik heb hier gewoon geen zin in.

"Nina, wat ben je allemaal aan het doen?" Vraagt Harry.

"Niks," zeg ik schouderophalend. Ik kijk naar Harry en dan weer naar mijn eten.

"Wat doe je nou raar? Je houd van spaghetti!" zegt Harry verontwaardigd.

"Ja en? Nu even niet!" Ik sta op van tafel en stamp extra hard als ik de trap op loop. Ik lijk wel een klein kind die ruzie heeft met haar ouders. Ik laat mij op bed vallen en begraaf mijn gezicht in mijn kussen waar ik in gil.

"Nina?" Ik kijk op en zie Niall in de deuropening staan. Hij loopt mijn kamer binnen en gaat op de rand van mijn bed zitten.

"Wat is er allemaal aan de hand?" vraagt hij zacht. Ik ga rechtop zitten en trek mijn knieën op waar ik mijn armen omheen sla.

"Ik weet het niet. Ik vind het raar dat jij wel mee kan en Liam niet. En dan doet hij boos en dan doe ik boos, maar ik blijf er in hangen en dan wordt ik gek van mezelf." Ik zucht en kijk naar Niall. Er komen tranen op in mijn ogen, die ik woest veeg. Niall trekt mij in een knuffel en meteen lopen de tranen over mijn wangen.

"Ik haat het." Niall wrijft troostend over mijn rug.

"Het komt allemaal goed. Morgen komt alles goed. Er is niets aan de hand." Ik trek mij terug uit onze knuffel en glimlach naar Niall. Hij weet altijd precies waar ik het over heb.