Συγκάτοικοι

Κεφάλαιο 7

Κυριακή πρωί και όλοι είμασταν σπίτι χαλαρώνοντας στον καναπέ παίζοντας επιτραπέζια παιχνίδια και τρώγοντας πατατάκια και σοκολάτες.

"Βαριέμαι τόσο πολύ. Θέλω να κάνω κάτι να διασκεδάσω λίγο" είπε ο Γιάννης καθώς σηκώθηκε απο τον καναπέ.

"Θέλεις κάτι να διασκεδάσεις?" τον ρώτησε ο Σίμος και ο Γιάννης ένευσε. "Θέλεις να καπνίσεις?" εισηγήθηκε.

"Τι να καπνίσω?" ρώτησε ο Γιάννης τον Σίμο κοιτάζοντας τον παράξενα. "Χόρτο?"

Ο Γιάννης δεν είχε την ευκαιρία να μιλήσει αφού τους διέκοψε η Κάτια. "Που βρήκες το χόρτο?"

Ο Σίμος άρχισε να μας εξηγεί πως κάποιος φίλος του, του έδωσε λίγο επειδή τον βοήθησε σε κάτι. Είπε και κάτι άλλο αλλά δεν κατάλαβα.

"Ρε Σίμο είσαι ηλίθιος? Κανείς δεν θα καπνίσει χόρτο σε αυτό το σπίτι" επενέβηκα εγώ.

"Ελάτε τώρα, μόνο λίγο. Δεν θα σας βλάψει με μια φορά" απάντησε ο Σίμος ο οποίος έπεισε ήδη τον Γιάννη.

Η Μαρία δεν ήταν σπίτι, είχε πάει να αφήσει τον μικρό στην γιαγιά του.

"Ξέρεις τι. Κάνε ότι στο διάολο θέλεις" είπα και κατευθύνθηκα προς τις σκάλες.

Δεν μπορώ να τους επιβάλω τι να κάνουν δεν είναι μωρά.

Μετά απο περίπου 10 λεπτά, αποφάσισα να κατέβω πάλι κάτω για να δω τι κάνουν. Κάθονταν όλοι γύρω απο το τραπεζάκι καπνίζοντας χόρτο. Ο Σίμος, ο Γιάννης, η Κάτια ακόμα και ο Άρης.

"Όχι, τι κάνεις εκεί?" έτρεξα προς τον Άρη. "Στο ορκίζομαι θα πάρω αυτό το τσιγάρο απο το στόμα σου και θα το βάλω στον πισινό σου" είχα βγει εκτός εαυτού βλέποντας τον 'ανεβασμένο'.

"Μωρό μου, μωρό μου κοίτα. Όλα καλά. Σε κάνει να νιώθεις όμορφα. Δεν παθαίνεις τίποτα με το να καπνίσεις μια φορά" προσπάθησε ο Άρης να μου εξηγήσει.

Δάγκωσα το χείλος μου. Με κοίταζε στα μάτια και έβαλε το τσιγάρο μπροστά μου. Ήταν τόσο δελεαστικό έτσι πήρα μια τζούρα. Εννοώ μόνο μια τζούρα δεν είναι τόσο κακό.

Φύσηξα τον καπνό και ένιωσα την καρδιά μου να χτυπά πιο γρήγορα, το μυαλό μου να αδειάζει και ένιωθα γεμάτη ενέργεια.

Η Μαρία μπήκε στο σπίτι. "Γεια σα-" σταμάτησε μόλις είδε τι κάναμε.

"Είναι χόρτο αυτό?" ρώτησε αφού η μυρωδιά εισχώρησε στην μύτη της. "Ναι" απάντησε ο Σίμος.