Derin Dip

Dibe Çekilen

Bir şey beni dibe çekiyordu.
Bir şey zihnimi kocaman bir denize dönüştürüyordu ve ruhumu dibe çekiyordu.
En içime sızacak kadar hayatımda olan bir şey beni boğmaya çalışıyordu.

Deniz soğuktu. Soğuk yakardı.

Yeterince yanmak da öldürebilirdi. Benim istediğim de bu değil miydi zaten? Buydu. O zaman su benim için doğru yerdi.

Derin bir nefes aldım ve başımın üzerinden geçirdiğim bir kayışla alnıma sabitlediğim kamerayı açtım. Kamera bir çubuğun üzerinde duruyor, doğrudan yüzümü çekiyordu.

Okuldan bir çocuğun yardımıyla kamerayı şu an arkamdaki çimlerde duran diz üstü bilgisayarıma kablosuz şekilde nasıl bağlayacağımı öğrenmiştim. Bunun için onun iki haftalık tüm ödevlerini yapmam gerekmişti. Neyse ki ona zor gelen konular benim her yönüyle kavramış olduğum ve çalışırken eğlendiğim konulardı. Canlı yayına bağlanmak için tek bir tuşa basmam gerekiyordu.

Ben de öyle yaptım. Yüzümü canlı yayına sokacak olan o tuşa bastım. Kimse izlemeyebilirdi. Sadece bunu böyle yapmak istiyordum. Büyütülecek bir olay değildi aslında.

Kameranın görüntü ekranını yana açtım ve kendi görüntüme baktım. Halbuki göründüğüm umurumda olan son şeydi. İlgilendiğim şey artık görünür olmamak; bende görülecek bir şey kalmamasıydı.

Çillerimin ne kadar belirgin göründüğü, turuncu saçlarımın ne kadar kirli ve dağınık olduğu umurumda değildi. Derin bir nefes aldım. Kameraya yansıyan ve umurumda olan tek görüntü gözlerimdeki korkuydu. Çünkü bu korku birazdan bu havuza adım atmamı engellemeyecekti.

Küçükken, annem gözlerimin deniz mavisi olduğunu söylerdi. Sanırım o denizde boğuldum. Şimdilerde aynaya bakamıyorum. Yansımamı göreceğim hiçbir şeye bakamıyorum. Gözlerimin rengini unutmuş sayılırım.

Çıplak ayaklarım mermerin kuru kısmından dışarıya çıktı. Parmaklarım havuzun kenarındaki ıslaklıkla buluştuğunda gerçekten yapıyor olduğumu fark ettim; anın ciddiyeti zihnimi bir kere daha uyandırırken bedenimdeki kasları heyecan ve korkuyla sıkıştırdı.

Belimdeki zinciri çekiştirerek sağlamlığını kontrol ettim. "Dibe çek beni." diye fısıldadım. Bakışlarım tekrardan ekrana kaydığında bir izleyici olduğunu gördüm. Yere eğildim ve zorlukla demir tabakayı kucakladım. Ve yaptığım sonraki hareket, ayağımın tekini havuza doğru kaldırıp bedenimi öne doğru eğerken dengemi bozmak oldu. Kollarımın arasındaki ağırlıkla havuzun içine düştüm.