Sinful Night

Kabanata 17

Kabanata 17
rafael aragon

"oh, ito na yung hinihingi mo." ngumiti ako kay darius na naibigay nya na ang number ni rafael aragon na hinihingi ko sknya, akala ko nahuli kaya natagalan ng ilang araw buti naman naibigay narin ngayon mahalaga para saakinn na makuha ang numero na 'to.

yumakap ako sknya. "thank you." ngumiti sya pabalik saakin, this is so important for me nandito ang lahat ng maaring bumuo sa pagkatao ko, ito ang sagot sa lahat ng katungan saakin, sino ba talaga ako? katanungan na walang makakasagot kundi sila lang.

"see you around." paalam ko at umalis na muna, since wala pa naman akong patient ay tinignan ko ang number at agad na dinial ito.

austalia number.

mukhang ito na talaga ang ama kong hinahanap ko, sana sagutin nya dahil isang boses lang naman ang gusto kong marinig kuntenti na ako kapag narinig ko ang tinig at boses na hinahanap ko.

nagri-ring 'yung number. "hello?" someone answered it, its a guy? it doesn't looks like my dad and his accent was not australian but a british accent.

"is this is the number of Mr. Rafael Aragon?" i asked, yung boses ng lalake parang iba pakiramdam ko ng marinig ko yung boses nya di ko maintindihan sa loob ko iba pakiramdam ko nung marinig ko ito, feel like we are connected.

bakit ganito?

"who are you?"

"n..natasha, Natasha Reese."

para syang nagulat dahil di ako nakarinig ng anong salita ng magpakilala ako, i heard him cursed. do he knows me? after a seconds narinig kong may tinawag sya but i heard it like 'dad' ang tawag nya.

possible kayang may kapatid ako?

"hello? who is this?" a man voice answered on the phone, napahawak ako sa puso ko siya na ba 'to? ang aking ama? "is this rafael aragon?" i ask again.

he breath. "yes, who is this?" papa hindi ko alam sasabihin ngayon na ito na sya yung ama ko, ito na sya nandito na sya at kausap ko.

"p..papa."

i want to cry pero di ko magawa, naririnig ko ang boses na matagal ko ng iniitay ang ama kong hinahanap ko mula noon hanggang ngayon, kausap ko na sya di ako makapaniwala di ko alam paano sisimulan.

ano bang dapat kong sabihin skniya?

"Natasha, Darling.. I'm so sorry.." is he apologizing for leaving me on a orphanage for a years? naintindihan ko naman, napa-tawad ko sila dahil naiintindihan ko sino ba naman ako para hindi patawarin ang sarili kong mga magulang?

wala naman ring mali sa ginawa nilang they want to protect me, they want me safe and i understand why dad left me on tha orphanage because of someone trying to kill us.

yes, i'm still believing that they will comeback for me, they will get me and we'll have a complete family again.

nanatili ako sa coffee shop. "darling, did they take care of you well?" ngumiti akong alam ni dad lahat, syempre alam nya ngyayari saakin baka nga alam nyang may apo na siya.

"yung apo ko.."

"they are fine, dad."

he knew it, alam nya rin kayang si azrael ang ama ng mga anak ko? baka magalit sya kapag nalaman nyang nabuntis ako ng anak ng kaibigan nya at kasal pa, di ko naman sinasadya ang ngyari at lahat bigla nalang ngyari.

the kids will happy to meet them.

"darling, i'm sorry if it came out like this.." i don't feel sorry for being like this, i have my children to my life who complete and change me.

i want to see them.

"we will come back soon." bumuntong hininga akong excited na makita sila, kahit gaano pa katagal ang soon na 'yan basta masaya ako at gusto ko sila makilala at makita kahit umabot pa ng taon handa akong maghintay para sknila.

i am willing to wait for them.

kase pamilya ko sila if kailangan na ako lilipad sa australia o kung nasaan man sila, pupunta ako makita ko lang sila.

"i love you dad, i have to go." nagpaalam na ako't binaba ang tawag para mag focus naman ngayon may trabaho pa ako baka masita ako dahil sa nakausap ko lang ang tatay ko, di ko na ginagampanan pagiging isang doktor ko?

7:30PM

palabas palang ako naaninag ko na agad si Riel, anong ginagawa nya dito? ngumiti ako ng makita ko sya.

"bakit andito ka?" tanong ko sknya, napatingin ako sa paligid sya lang magisa dala niya pa ang kotse nya.

obvious naman diba natasha, anong gusto mo? maglakad yan mula sa village? and obvious naman na sinusundo ka diba, kailangan pa ba nya akong sunduin.

"samahan mo ako sa bar?" aya niya.

bar na naman? anong problema nito't inaaya akong mag bar? there's something with him na hindi ko maintindihan kung ano nga ba, but i can see that its all about chesca again, hobby ba nyang saktan ang sarili nya?

napailing ako. "about her again?" tanong ko, sumakay na muna kami ng kotse bago sya sumagot ay huminga pa sya ng malalim.

tumango ito. "yeah, always." lagi, lagi nalang kase kasalanan mo rin naman na tanga ka masyado sa pagibig na si chesca lang kaya mong mahalin? kung marunong kang umiwas di ganyan kasakit.

di naman ako nasasaktan masyado, dahil pinili kong umiwas hanggang kaya kong umiwas pinili kong umiwas nalang dahil alam kong yun ang dapat.

riel was the one who keep pushing himself and forcing that chesca love him too.

papangatawan nya yung bawal, papangatawan nya yung nararamdaman niya para kay chesca.

kahit alam nyang walang kasigaraduhang totoo ang feelings ni chesca sknya, papa-ngatawan nya talaga.

"m..mahaaaaal.. k..kkoooo s..shhiii c..cheshka..." lasing na 'to, at ako ang magda-drive? nakakaloka bakit ko ba hinayaan na malasing 'to ng ganito?

umiling ako. "uwi na tayo, riel.."

"u..uwi lang, w..walang tayo."

ano ba 'tong lalakeng to? lumuwag yata turnilyo sa ulo eh?

inalalayan ko siya pasakay sa sasakyan buti di sumuka to, pagdating sa village mukhang tulog na lahat kaya nagdahan-dahan ako ng alalayan ko si rielsa kwarto niya.

"Natasha?" nilingon ko si chesca maliit ko itong nginitian. "aalis na ako, hinatid ko lang tong lasing na 'to." turo ko kay riel at lumabas na ng bahay pero hinabol nya ako.

"Natasha, wait." habol nya saakin, nilingon ko sya at may napansin akong kakaiba skniyang mukha.

may kakaiba talaga. "thank you for helping him." tumango ako.

"no problem." ngumiti ako at tska ako nag-lakad papunta sa bahay, sino nagpatulog sa mga bata? ang aga nilang tulog ah?

i take off my coat first at nagpunta sa kusina para uminon ng tubig ng may umakap saakin mula sa likod.

"i missed you." mahina ko siyang siniko, ano na naman ginagawa niya dito? baka mamaya makita siya ni chesca, mamatay ako ng maaga sa ginagawa nya.

wala ng kami. "get off me." sita ko at nilingon siya, nakatingin siya at kunot pa ang kanyang noo.

i'm sorry azrael.

ito dapat ginawa ko noon, sana di kita hinayaan masyado akong tanga sayo. mali to, pasensya na? wala na talaga tayo.

hinila ko siya palabas. "wag ka ng babalik azrael, hindi kita kailangan dahil si Azriel ang ama nila. hindi ikaw, hindi ikaw ang ama nila. masaya na sila kay Azriel hindi ka nila kailangan, maayos ang buhay namin kaya wag ka ng babalik!" hiyaw ko skniya at pinagsaraduhan sya.

tears, please stop.

i have no choice, di ako bumalik dito para maki-kabit sa asawa ng may asawa.

si riel. masaya na akong siya ang ama nila, mas magiging maayos kami kung siya nalang talaga ang magiging ama nila.

i'm selfish? because i can't love azrael anymore, i can't do that...