Sinful Night

Kabanata 37

Kabanata 37
avoid

hindi ko naman kailangan ng kahit na anong bagay o ano pa, at isang bagay na kailangan ko ay pruweba na maipapakita saakin, oo isang pruweba na gusto ko makita kung anak talaga 'yon ni Azrael edi sana may maipapakita syang kahit na anong pruweba na kay Azi nga ang dinadala nyang bata dahil baka masumpa ko lang 'yan.

"Natasha, makinig ka naman sakin." hindi ko pinapansin si Azrael dahil ayaw ko at di naman din kami pinapakielaman nila Dad at hinayaan nalang kami na ayusin ang problema namin ng di nila kami ginagawang pakielaman.

tinignan ko si Azi. "please?" pakiusap sya agad akong umiwas ayokong tignan si Azi dahil kapag tinitigan ko sya sa mata nya nawawala inis o galit ko, alam naman nya na galit na galit ako sknya dahil nagawa niyang maka-buntis ng babae?

ikakasal kaming dalawa tapos ganito pa ang mangyayari? hindi lang ako maka-paniwala na ganito, ganito mangyayari.

naramdaman kong may tumulo sa binti ko, luha ni azi. "please.. hindi ko siya kilala, i never met her and i never had a sex with her, believe me and that child is not mine." pagdidiin nya ilang beses ko na naririnig sknya na tinatanggi nyang kanya ang batang 'yon.

Hindi ko na talaga alam ang paniniwalaan ko kung ang maniwalang kanya ang batang 'yon o ang maniwalang hindi at wala siyang dapat na panagutan, ang gulo-gulo at di ko narin alam ang gagawin ko.

"bakit sabi nya ikaw ang nakaputok sa loob nya? Azrael, nakabuntis ka hindi lang ako, do you still want to continue this about this mess you made up? Azrael di ko pinangarap na maikasal sa lalakeng hati ang attensyon, akala ko ba ako lang? sabi mo saamin lang? so, ano 'yan? maaga kang nagsawa saakin? ganun ba? di pa nga tayo kinakasal."

lahat yun sinambit ko sknya at lahat yun sinigaw ko sknya, dahil totoo naman 'din na nakabuntis sya hindi nya pwedeng itanggi saakin ang totoo na narinig ko mula sa babaeng 'yon na si Azrael ang ama ng dinadala nya, is that a kind of shit?

sana, sana hindi 'to ngyari dahil para bang binabangugot akong ngyayari ang mga bagay na 'to parang bangugot na ngyari ang lahat, sana hindi 'to totoo pero this is the reality and it all happened.

"Azrael wake up, we are in reality."

i want to cry right now gusto kong iyakan pero hindi ko magawa dahil pakiramdam ko mali, bakit ba ako iiyak kung sya ang may kasalanan ng lahat ng 'to at kung bakit sobra akong nasasaktan dahil sknya dahil kasalnan nyang binigyan nya ako ng sakit na nararamdaman ng dahil sknya.

and he need to woke up na lahat ng bagay na ngyayari ay totoo, lahat ng totoo ay totoo di nya maitatanggi ang lahat ng bagay, totoo 'to at di nya pwedeng takbuhan nalang yung babae tatanggapin ko kung totoo ang lahat, tatanggapin ko.

tumayo ako. "Azrael, let me go." giit ko at pilit na inaalis ang kamay nyang mahigpit ang yakap saakin, ayoko talagang makita at makasama siya, at alam naman nya kung gaano kasakit lahat ng 'to para sakin kaya sana intindihin nya ako ngayon.

my tears falls. "n..natasha, please.." makaawa nya saakin na tinanggihan ko agad dahil kailangan, pilit ko inalis ang kamay nya kasabay ng pagakyat ko sa kwarto gusto kong mapagisa ngayon, i want to be alone.

i can hear his knocks pero hindi ko nalang pinansin at umiyak ako sa unan ko, ang sakit kase na bakit sa dinami ng lalake sa mundo siya pa?

at bakit sa dinami ng araw mismong isa sa mahalagang araw pa sa buhay ko? ganun ba? ganun ba ako kamalas sa mundong 'to?

hindi ko na talaga alam iisipin ko dahil ngayon palang nararamdaman ko na kung gaano ba kasakit mga bagay para mangyari 'to, bakit ba kase sa lahat ako pa?  bakit kailangan ako, ako ang masaktan ng ganito? sobrang sakit.

"hear me out please.."

"natasha, i love you.."

"t..take a rest.."

bumagsak ang luha sa mga mata ko at tumayo ako wala na sya sa pintuan pero ng buksak ko ito may iniwan syang paper bag na nasa tabi ng isang malaking teddy bear, pinasok ko 'yun sa kwarto at tinignan ang laman ng paper bag.

necklace.

bumuntong hininga ako sa ngyayari ngayon hindi ko na maintindihan pa, nagagalit ako kahit na sa loob ko? gusto ko talaga syang makita at makasama pero hindi, ayoko at mas gusto kong ganito nalang muna kami hangga't di malinaw lahat sakin? hindi ko sya kakausapin, its final.

this is what i can only do.

iniintindi ko ang sitwasyon ngayon na kailangan kong harapin ang totoo at gusto kong iwasan si Azrael ito ang bagay na kaya ko ngayon ayoko syang makita, makausap o ano 'pa.

naamoy ko ang masarap na luto kaya lumabas ako, akala ko wala sya 'don at umuwi na pero ng bumab ako ay nadatnan ko sya kasama si Nathan.

lumunok ako. "Goodmorning Hon, kain ka na?" hindi ko sya pinansin, at naupo nalang ako tahimik lang ako ng dumating ang dalawang anak ko para sabayan akong kumain.

wala naman sgurong bago sa umaga na makita nilang ganito kami? i mean, sana naman masanay na sila dahil kailangan nilang masanay na sa ganitong sitwasyon ako at kami.

"Mommy, are you and daddy okay?" nilingon ko si Kiefer sa tanon nya saakin na kung okay ba kami ng daddy nila? hindi ko masagot dahil ayokong pati mga anak ko madamay dito at ayokong malaman nila na ang daddy nila may anak sa iba, well magkakaanak sa iba dahil masasaktan din sila eh.

they are so special at ayokong masaktan o may mananakit sila ni mismong feelings ng mga anak ko iniintindi ko dahil ayokong  masaktan sila, ayokong saktan sila sa mga simpleng salita maintindihan man nila o hindi masasaktan sila.

ayokong pati anak ko masaktan, ayoko dahil mas gusto kong ako nalang kesa ang masaktan rin sila, they won't understand how old be this situation like.

"are you fighting?" ngumiti ako kay Kiefer at umakap saknya, sana maintindihan nila kami balang araw hindi man ngayon pero sana maintindihan nila. "no, we are not.." sagot ko sa anak ko.

"but why daddy sleep outside?"

kumunot ang noo ko, natulog sa sala si Azrael may guest room naman kami dito bakit naman sa sala sya natulog? hindi ba sya nilamig 'don? baka magkasakit naman sya sa ginagawa nya, nagaalala ako para sknya of course magaalala parin ako kahit di ako magsalita ay nagaalala na ako.

i love him, still.