Sinful Night

Kabanata 27

Kabanata 27
go home

ngayon nasa london na kami, wala namang pinagbago na ganun parin ang sitwasyon at ganun parin si Riel ang pagpunta nya ng biglaan dito alam kong may dahilan kung bakit bigla nalang syang nagpunta dito pero yun ang bagay na hindi ko alam.

bakit sya nandito at bakit sya nagpunta dito? may rason, nararamdaman kong may rason talaga kung bakit sya nandito ngayon, at gusto kong malaman ang rason na 'yon.

"Azriel, may rason ba?" tumayo ako at tinignan sya, gusto kong marinig mula sknya ang totoong sagot bakit nga ba biglaan nalang syang dumating sa switzerland at he never surprised me like this at nakapagtatakang bakit di naman sya masaya?

kunot noo sya. "huh?" para bang painosente sya sa tanong nya at nagpapanggap na walang alam kahit na ang totoo may alam sya.

ganun ko idescribe ang reactions nya ngayon sabi nya mag stay sya dito for a one week pero sa loob na nandito sya saamin napapansin ko ang ibang ugali at kilos ni riel.

mali ba, mali bang magisip ako ng ganito na may mali sknya? sa kilos kase nya pinahihiwatig nya talagang may mali sa ngyayari kaya di nya maiwas saakin na ganito ang isipin ko na may ngyayaring di maganda. 

meron ba syang iniwang problema sa pilipinas?

i cross my arms. "riel, may iniwan ka bang problema sa pilipinas?" tanong ko sobrang seryoso ko para tawanan nya nalang ako bigla, yes. tinawanan nya lang naman ako hindi ko na nga alam ang iisipin ko ngayon at tinawanan nya talaga ako?

he's out of his mind.

"what the heck, natasha? i didn't leave anything there." and he just keep laughing while my eyes are focus on his eyes, his eyes is not happy the way he laugh is not the way how happy his eyes is, i know what really happiness is. 

and his eyes aren't that happy.

"you are not happy.." dahan-dahan nya akong tinignan.

hindi nya naman maitatago ang totoo sakin lalo na't nakikita ko lahat sa mga mata nya nakikita ko na hindi sya masaya dito at may bagay syang naiwan sa pilipinas na mahalaga pero pinili nyang lumayo dahil ayaw nyang maging malungkot kahit naman anong saya ipakita nya di sya magiging masaya kung nasa puso nya malungkot talaga.

he is not good at hiding things.

bumuntong hininga nalang ako at hinawakan ang kanyang kamay, hindi ko matiis at di ko kayang makita si riel na ganito hindi ako sanay mas mabuti siguro kung umuwi nalang muna sya sa pilipinas kung ano mang iniwan nya 'don? 

mas kailangan sya 'non.

i hold his hand. "it's better if you go home, i think you leave someone who more needs you." hindi ko alam kung ano pero alam ko at nararamdaman kong mas kailangan sya 'don ayokong ipagkait yun sknya mas kailangan sya at mas mabuti na kung nandun sya.

"pero.. paano ka?" nilagay ko lang ang kamay ko sknyang mukha at nanatili ang aking ngiti sknya, he is always worried with me kahit na alam nyang kaya ko naman ang sarili ko at mas kakayanin ko ang sarili ko dahil nandito at kasama ko ang pamilya ko para gabayan ako.

hindi nya na kailangan mag alala pa para saakin. "you should go now." humalik ako saknyang noo, alam kong kung ano man ang problema ay malulusutan nya rin yun dahil malakas ang paniniwala ko kay azriel na kayang kaya nya ang lahat ng bagay, matapang kase sya.

matapang sya sa lahat ng bagay. "i'm sorry.." he apologized.

mahina akong tumawa. "it's okay--" he cut me off by kissing me on cheeks, those kiss is different. "no, sorry if i need to lie." aniya, anong sinasabi nya?

ngumiti lang sya at matapos 'yon ay naglakad na syang paalis bakit sya nagsosorry at para saan naman ang sorry na 'yon? 

hindi ko talaga maintindihan minsan si riel parang may tinatago sya pero ayaw naman nyang sabihin kung ano, do i need to found out it by myself?

maybe, i need to find it out by myself.

i shrugged at pumasok sa loob, sinara ko na ang pintuan. 

madali lang naman ipaliwanag sa mga bata na kailangan rin umuwi ng daddy riel nila at may mahalaga pang inaasikaso daddy nila sa pilipinas kaya di sya pwede mag stay ng matagal dito, maiintindihan naman nila 'yon.

they always understand the situation.

but the thing i would not understand why is he apologizing with me?

hindi ko lang maintindihan.

"oh, where's your husband?"

i shrugged. "he need to leave." sagot ko kay mom, ngumiti sya at inakap ako ng mahigpit. alam naman nila ang history kung bakit kailangan namin magpakasal hindi namin mahal ang isa't isa but everything is a set up darating ang araw na mawawala rin ang lahat.

biglang bumukas at pinto at nanlaki mata ko bakit nandito na naman sya diba sinabi ko ng umalis na sya? "i forgot something.." aniya, kumunot ang noo ko may inabot syang folder-- papel saakin di ko alam kung ano pero di ko muna binasa at nilingon sya.

"can you sign it?"

hindi na ako nagsalita pa at pumirma nalang 'don. "after this, everything will back to normal." aniya, matapos nya magsorry kanina ito sasabihin nya? sometimes he is weird, becoming weirdest.

he kissed me on forehead. "tell the kids the truth." aniya at umalis na, bakit ba sinasabi nya ang mga bagay na 'yon?

nilingon ko si dad. "i think you need to explain the truth, your children deserve to know that azrael is their real father.." pero takot ako, takot akong baka magalit sila saakin at kamuhian nila ako kapag sinabi kong hindi si riel ang tunay nilang ama na nagawa ko na namang mag-sinungaling sknila dahil hindi ko kaya if magagalit sila saakin.

"darling, come 'on they should know it now."

bumuntong hiniga ako't tumango, sguro nga tama at panahon narin nila para malaman nila ang totoo about sa ama nila, sa totoo nilang ama na hindi Azriel Riley Ynarez and totoong pangalan ng ama nila at ang totoong ama nila ay walang iba kung hindi si Azrael, they should know that their father's name is Azrael Riego Ynarez.

they should know the truth.

napalingon ako sa likod.

i'm surprised in what i saw.

"mommy? tito azrael is our real father?"

oh, i'm doomed.