Yaşım 17

"Hoşgeldin"

"Hocam valla ben bir şey yapmadım."

"Tabi alarmlarda kendi kendine çalıştı zaten"

"e hocam sorunu biliyorsanız daha beni niye çağırdınız?"

"senin ile baş edilmez ama sen gör bak ben sana ne yapıyorum iki gün sonrada böyle gülebilecekmisin bakalım"

"Ne var hocam 2 gün sonra?"

"cevaplamıyorum,  şimdi çık"

"aman pek de meraklındım sanki"

"ya da bekle"

"beni çok sevdiğinizi biliyordum hocam ama bu kadar erken çağırmanızı beklemiyordum gerçekten de"

Oda da ki Aşkın'a doğru kafasını çevirip tekrar konuştu, ah evet evet o da buradaydı ve iki saattir bıyık altından gülüyordu pis gıcık,
 
"Aşkın evladım az çok anlamışsındır bunun nasıl birisi olduğunu-"

hemen lafını kestim,

"oh ama hocam yani sizde bana gelince 'cevaplamıyorum çık' ona gelince evladım, hak mı hukukmu yani şimdi bu"

hoca beni takmıyarak,  her zaman ki gibi,

"Aşkın Ece ' yi takip et sana sınıfına kadar eşlik etsin yavrum"

"peki hocam, sınıf numarası?"

"11-F"

sonra birşey demeden çıktım zaten neredeyse 2 ders bitmişti, yanıma yeni çocuk da geldiğinde yürümeye başladım o da peşimden tabiki de sınıfa gelince kapıyı açıp girdim bizimkiler beni görünce birden ayaklandı eh tabi haliyle ben de geri geri gidiyorum yoksa bunlara yem olurdum baktım bunlar daha da yaklaşıyor en iyisi koşmaktır deyip arkamı döndüm ama koşamadım neden? Hayır yani çok mu şanssızım ne-den? kendimi bir den yeni çocuğun kolların da buldum ben daha ne olduğunu anlamadan elimden tutup koşmaya başladı ona ayak uydurup peşinden gittim ben de arkama baktığım da kovaladıklarını gördüm hala hayır yani sınıf sınıf değil zannedersin it sürüsü hep koşuyorlar yahu bir de ikiye katlanmışlar yani.

Ben biraz yavaşlayınca o bana destek olarak elimi kendine çekip koşmaya yardım ediyordu aslında okuldan çıkabilirdik ama  bu sefer kesin ceza alırdım. Ceza almaktan korkmuyorum ama malum her evde ki gibi benim de ailem sorun yaratıyor neyse yeni çocuk beni birden boş bir yere çekti kapıyı da kapatıp kilitledi ki hayır hayır hayır nolur çektiği yer temizlik dolabı olmasın nolur karanlık olduğu için göremiyordum,

"telefonun var mı?"

diye sordum kısık sesle, bana telefonu uzattı baktığım da şifre vardı hemen ona verdim geri o da pardon deyip şifreyi açtı, yeni çocuk uslu birine benziyordu, ama zaman gösterir bunu flaşını açtım telefonun bulunduğumuz durum pek de iç açıcı değildi aslında ki size söyle özetliyim, çok dar bir oda yani neredeyse dipdibeyiz + burası karanlık ki ben karanlıktan korkarım + bu kapı asla kitlenmez çünkü kilidi bozuktur = Burada esir kaldık.

"ıhıım yeni çocuk?"

"efendim?"

"sanırım kapana kısıldık"

"nasıl yani?"

"şey buranin kapısının kilidi  bozuktur da genel de kilitlenmez, ki sen şimdi kilitledin ve bizz-"

"burda kaldık"

diyerek tamamladı benim cümleyi.

ayy ne kadar da uyumluyuz hadi evlenek :) :) :) :) :) 

kapa çeneni iç ses şimdi sırası değil

tamam sustum

"şey kolunu tutabilirimiyim hani karanlık ya yanın da birisinin olduğunu hissetmem lazım yoksa korkuyorum"

bir şey demedi ilk ben de bir şey demedim sonra birden flaş sönünce istem dışı yani refleks olarak koluna tutundum, tam elimi çekerken birden kolunu omuzuma atıp beni kendine çekti,

"şey pardon, ve ayrıca sence de çok yakın değilmiyiz ki flaşını tekrar açar mısın?"

"sorun değil sen yanımda birisini hissedince kormuyorum diyince öyle yaptım eğer rahatsız olduysa çekerim sakar kız"

Dedi ve çekti sonra devam etti  konuşmasına

"ayrıca telefonum kapalı yani artık flaşta yok"

bir beş dakika bekledik kapının önünden bir iki kişinin sesi geldi ama ben de kapıya vurup bağırdım müdürcüğüm benim bi yarım saat bekleyin dedi yardım mı ne geliyormuş hayır yani zannedersin itfaiye yardımı geliyor.

benim karanlıktan dolayı gözlerim dolmaya başladı, evet karanlık fobim var aslında ama öyle çok da değil yani yanım da birisini hissedince biraz azalıyor korkum daha fazla dayanamayıp yeni çocuğa sarıldım, sarılmasaydım kafamın içindekiler ve bilinçaltım oyun oynamaya başlıcaklardı, hani olur yaböyle bir noktaya bakarsın bir şey yoktur aslında ama sen orda bir şey varmış gibi hayal edip görürsün heh işte o durum da aynı benim başıma geliyor.

"Biraz böyle durabilirmiyiz?"

diye sordum birşey demeden kapıya yaslandı sonra bana
"niye o sınıfa girdin ki?" diye sordu he bir de unutmadan şunuda eklemiş oldu yani "burası ne garip bir okul ki ya" falan da dedi tam öyle bir on dakika durduktan sonra tam cevap vermek için çekiliyordum ki birden kapı açılınca yerle bir olduk, evet evet hadi bir hayal edin siz kapıya yaslanıyorsunuz sonra birden kapı açılıyor ve hop siz yerle bakışıyorsunuz tabi bunda tek farklılık benim yeni çocuğun gözlerle bakışıyorum olmam birden aklıma sorduğu soru geldi ona biraz gülerek cevap verdim,

"Orası ikimizin okuyacağı sınıftı"

dedim tam kalkarken aklıma diğer son cümlesi geldi ve onun bana ilk yaptığı gibi ben de ona biraz yaklaşıp kulağına fısıltı şeklinde konuştum,

"Okulumuza hoşgeldin yeni çocuk.."