Mysterious Island

Hoofdstuk 2

Hoofdstuk 2

Nee. Draai je terug om. Ga weg. Pest iemand anders. Wegwezen nu. Waarom ben je nog niet omgedraaid? Al deze dingen spoken door mijn hoofd en gaan niet weg. Kyle komt naast mijn stoel staan en staart mij aan. Ik zou kunnen weglopen, maar ik blijf zitten. Als ik nu wegloop zullen ze mij nog meer pesten en zou dat belachelijk overkomen. Ik besluit om gewoon te blijven zitten en te doen alsof ze lucht zijn, dat doe ik vaker, maar meestal zonder succes. 

'Hoe gaat het opgeblazen kerstboom?' zegt hij en lacht om zijn droge grap, maar ook al is de grap niet grappig, bijna iedereen begint hardop te lachen. 

'Haha, wat heb jij een goede humor,' zeg ik sarcastisch en probeer me dapper voor te doen.

Hij kijkt me verbaasd aan en fronst zijn wenkbrauwen. Jace grinnikt waardoor Kyle hem een boze blik schenkt.  Ik was al vergeten dat Jace hier ook stond.

'Hebben jullie dat gehoord? Ons nerdje heeft een stem!' zegt hij en geeft me duwtje waardoor ik bijna van mijn stoel donder. Gelukkig kan ik mijn evenwicht behouden. 'Heb je me gemist deze vakantie? Ik jou wel hoor. Proef de sarcasme,' lacht hij.

Iedereen kijkt me aan. Ik word zo rood als een tomaat en kijk omlaag. Mijn pennenzak is plots heel interessant geworden.'Haar stem kan snel verdwijnen,' grinnikt Kyle en neemt mijn pennenzak. Hij kijkt er even naar en werpt hem dan naar Jace. Jace kijkt even twijfelend, maar gooit hem dan toch naar Maya.

Maya is de barbiepop van onze klas en loopt altijd achter Kyle en Jace aan. Vroeger werd ze ook gepest. Ik wil wel eens weten hoe ze er voor gezorgd heeft dat ze niet meer gepest word. Misschien word ik dan ook niet meer gepest. Ze moet haar mijn methodes vertellen.

Mijn pennenzak glipt door haar vingers en valt op de grond. Mijn balpennen en andere spullen die in een pennenzak thuishoren, liggen verspreidt in ons lokaal. Maya grinnikt en kijkt geobserdeerd naar haar lange nagels die een roze kleur nagellak hebben.

Ik sta vermoeid op en loop met veel tegenzin naar mijn verspreide balpennen op de grond. Maya kijkt mij vuil aan, maar ik negeer haar. Ik stop alles in mijn pennenzak, draai me terug om en loop naar mijn plaats. Kyle kijkt mij lachend aan en geeft me een stamp in mijn maag. Wow, wat is hij sterk. Het doet echt pijn, maar ik doe alsof het niet pijn doet en negeer hem.

De leerkracht komt binnen en sluit de deur. Hij kijkt lachend naar de leerlingen. Iedereen kijkt hem saai aan. Hij negeert het en haalt brieven tevoorschijn, alsof ze het kostbaarste zijn van deze wereld. Hij steekt ze hoog boven zijn hoofd in de lucht.

'Ik heb een verassing voor jullie,' zegt hij vrolijk. Ik hoor een paar leerlingen zuchten. Wanneer leerkrachten een verassing hebben, is dat meestal een onverwachte overhoring. Pop quiz in het Enges. Sommige Engelse woorden zijn zo raar.

'Joepie,' zucht Kyle. 

'Jullie hebben een wedstrijd gewonnen!' zegt de leerkracht en glimlacht naar de klas. Een wedstrijd? Wat bedoelt hij nu weer? Wacht. Nu weet ik het weer. Vorig jaar hebben we deelgenomen aan een wedstrijd om een tripje te winnen naar één of ander land met veel historische monumenten, dan kunnen we ze beschouwen. Ik weet zeker dat we erna een toets krijgen. 'We vertrekken morgen,' zegt hij en deelt de brieven uit.

Morgen? Ze kunnen het ons ook niet eerder vertellen hoor.

De leerkracht duwt de brief in mijn handen.

 Best leerling en ouders,

Uw school nam vorig jaar deel met een wedstrijd. Uw klas heeft het geluk om de prijs in ontvangst te nemen. De prijs is een weekje op uistap naar land. De naam van het land is een verassing. We kunnen u wel al melden dat het heel leerrijk wordt. Uw spullen neemt u mee in één simpele koffer, niet meer dan dat. Het weer is daar warm en droog, dus voorzie gepaste kleding.

 Vriendelijke groeten van de directeur en wedstrijdleider.

 'We gaan samen op reis!' zegt Lucy vrolijk.

'Ja, joepie!' zeg ik en glimlach geforceerd. Ik wil helemaal niet een week lang doorbrengen met Kyle en Jace. Het wordt een nachtmerrie. Mijn leven is blijkbaar vol nachtmerries.

Na een nog een paar lessen is het eindelijk middag. Ik heb zo'n honger. Ik neem mijn eten en ga samen met Lucy aan een tafel gaan zitten. Niet ver van ons zitten Kyle,Jace,Louise en Faith. De meisjes zitten te giechelen. Ik vraag me af waar Maya is, maar dan zie ik dat Maya er ook komt bij zitten. Kyle en Jace zijn ruzie aan het maken. Kyle duwt een colaflesje in Jace zijn hand en Jace staat recht.

'Hallo, ben je weer aan het dromen?' lacht Lucy. Ik draai me terug om en kijk haar aan.

'Ja, sorry,' zeg ik en glimlach. Ze laat me  niet uitpraten en begint weer over de reis naar het eiland. Ik voel hoe natte druppels cola over mij stromen. Ik zit onder de cola. Mijn haar plakt helemaal. Ik draai me om en zie Jace met een colaflesje in de hand staan. Achter hem staat Kyle te grinniken.

Ik sta boos op en loop vlug de kantine uit. Ik voel hoe mensen met aanstaren en uitlachen. Tranen in mijn ogen vechten om er uit te geraken. Maar ik hou ze tegen. Uiteindelijk winnen ze het gevecht en stromen over mijn gezicht. Ik loop de school uit en besluit om te voet naar huis te gaan.