Değişen Hayat

Harita

Bu elbette hoşuma gitti. Sonuçta artık bana yardımcı olabilecek biri vardı yanımda. Bunun vermiş olduğu güvenle ilerledik. Labirent o kadar karışıktı ki yolumuzu bulmakta çok zorlanıyorduk. Buranın bir haritası  olması lazım diye düşünürken çığlık sesi duyduk. Paul ve ben sadece iki saniyelik bir bakışmadan sonra son hız koşmaya başladık.  Kalbim deli gibi atıyordu. Bir süre sonra durduk. Labirentte kaybolmuş bir halde etrafımıza bakındık. Artık tamamen kaybolmuştuk.

Paul: Şimdi ne yapacağız?

Ben: Bilmiyorum. Tek bildiğim bir an önce burdan çıkmanın bir yolunu bulmak zorunda olduğumuz.

Paul: Iyi de nasıl? Burda yaşayan insanlar ya da çalışanlar- herneyse - nasıl çıkıyorlardı ?

Ben: Aklıma arkada bıraktığım kadın geldi.  Sanırım o da burda çalışıyordu. Ama şuan oradan çok uzaktayız. Ulaşmamız imkansız. 

Paul 'a olayı anlattım. Kadının çığlık atıp öldüğünü... Paul oraya gitmemiz gerektiğini düşünüyordu.  Çünkü eğer o kadın burda çalışıyorsa bir haritası var demektir. Iyi bir fikirdi. Oraya geri dönmemiz gerekiyordu. Yola koyulduk. Tuvaletten gelen bir ses üzerine durakladık. Bu sefer içeri girmeye karar verdik. Kapıyı araladım. Paul önden gidiyordu. Sanki beni koruyordu.Iyi hissediyordum. Kızlar tuvaletinden gelen ses üzerine bunlar olmuştu.  Benimle gelmeye cesaret etmişti.  Kızlar tuvaleti olmasına rağmen hem de... İçeri girdik. Bir şey yok gibiydi. Ta ki 2 adım sonraki kapıyı aralayana kadar.

Belki de korktuğum içindir bilmiyorum birden geri çekildim. Elimi ağzıma koyup korkuyla Paul 'u çağırdım. Bunu daha önce görmüş gibi bir hali vardı.  Bu da beni korkutmuyor değildi. 

Bu ne ?

Paul: Bu bir ceset. Tam anlamıyla bir ceset. Aynı şekilde ölmüş bunun gibi 4 ceset daha görmüştüm.

Yerde yatan kadının kafası kopmuştu. Vücudu yarıya kesilmiş idi. Ama bu , çok vahşi bir şekilde yapılmıştı. 

Paul:Bu olaya tanık olan kişi olayı şöyle açıklamış , ama konuşmadan anlatmış çünkü dili tutulmuş.  Tesadüf olup olmadığı bilinmiyor. "Ben ve yakın arkadaşım konuşuyorduk.  Arkadaşım birden ayağa kalktı ve yürümeye başladı.  Beni dinlemedi. Sanki biri tarafından yönetiliyor gibiydi.  Anlam veremiyordum. Onu takip ettim . Merak etmiştim sadece. Keşke gitmemiş olsaydım. Arkadaşım birden eline bir bıçak aldı ve sadece bir saniye içinde vücudunu delik deşik etti.  Bu sırada da gözleri deli gibi dönüyor ve çığlık atıyordu.  Ve en son kafasını keserek öldü.  Beni yanında gelmemem için uyarmıştı. Ben ise gittim. "   Böyle anlatmış. 

Paul 'un bu sözleri beni gerçekten ürkütmüştü. Artık daha da korkuyordum. Tuvaletten çıktık. Ağlamaya başladım.  Artık burada kalmıştık çıkamazdık. O sırada Paul elinde bir kağıtla geldi.