Daddy Ashton Moment [Cashton]

Chapter V

เสียงอึกทึกโครามครามดังลอดออกมาจากนอกห้องพักของแอชตัน มันดังมาเป็นเวลาเกือบจะครึ่งชั่วโมงและไม่ยักมีใครเข้ามาตำหนิหรือต่อว่าเจ้าของห้อง แต่นอกจากเสียงข้าวของที่กระทบกับเนื้อผนังก็มีเสียงของแอชตันตะคอกใส่ใครบางคนเสียงดังฉอด ๆ ซึ่งเหตุการณ์เช่นนี้นับได้ว่าน้อยครั้งมากที่จะเกิดขึ้น

"ออกไป!" เสียงแอชตันตะโกนใส่คนด้านหน้าพร้อมแรงเหวี่ยงแจกันกระเบื้องสีมรกตใบสวยที่ลอยตรงไปตามเสียง โชคดีที่อีกฝ่ายหลบได้ทัน

"คุณแอชตัน! พอได้แล้ว!" อีกฝ่ายตะโกนร้องบอกเมื่อเห็นแอชตันคว้าหมับเข้าที่ตุ๊กตาไม้ประดับบ้านตัวขนาดเท่าแจกันใบเมื่อครู่ขึ้นมาถือในมือ

แอชตันเขวี้ยงมันออกมาแต่ด้วยแรงที่ผ่อนลง เขาล้มลงนั่งอยู่ที่พื้นร้องไห้ฟูมฟายเหมือนคนเสียสติ คาลัมที่ยืนอยู่ตรงหน้าเดินเข้านั่งคุกเข่า สวมกอดแอชตัน และยิ่งแอชตันตะเบ็งเสียงร้องมากเท่าไรคาลัมก็ยิ่งกระชับอ้อมกอดให้แน่นมากขึ้นเท่านั้น

ย้อนกลับไปเกือบครึ่งชั่วโมงก่อนที่คาลัมได้ยินเสียงเปิดประตูจึงเดินออกมาจากห้องนอน เขาพบแอชตันในสภาพชายเสื้อหลุดลุ่ย ผมเผ้ายุ่งเหยิงไม่เป็นทรง ตามตัวมีกลิ่นเครื่องดื่มแอลกอฮอล์ลอยคลุ้งจนคาลัมต้องเบ้หน้า และที่สำคัญบริเวณต้นคอของแอชตันมีรอยสีแดงจาง ๆ ประดับอยู่สองสามจุด คาลัมไม่ได้ถามหาถึงเหตุการณ์ก่อนหน้านี้ เขามีสติมากพอที่จะระงับอารมณ์โกรธใด ๆ ที่ปะทุขึ้นในใจเมื่อเห็นสภาพของแอชตัน คาลัมแบกแอชตันกลับไปที่ห้องนอนและยังไม่ทันจะได้เดินถึงห้าก้าวเจ้าของห้องก็อาละวาดโวยวายอย่างที่เห็น

"ได้โปรด...ออกไปซะ" แรงสะอึกสะอื้นของแอชตันส่งมาถึงขั้วหัวใจของคาลัม ความปวดหนึบแล่นปลาบเข้ามาจนต้องกลั้นลมหายใจไว้ชั่ววินาที คาลัมไม่เข้าใจวและไม่อาจรู้ได้ว่าแอชตันไปเจอกับอะไรมาจึงเป็นเช่นนี้

"คุณแอชตันบอกผมได้ไหมครับ" คาลัมร้องขอเสียงอ่อน เขายังคงไม่คลายอ้อมกอดจากแอชตัน

นานนับนาทีที่คาลัมได้ยินเพียงเสียงสะอื้นจากแอชตันแทนคำตอบ คาลัมผละออกแล้วประคองใบหน้าของแอชตันให้มองสบตาเขา ดวงตาคู่สวยที่น้ำตาล้นทะลักออกมาไม่ขาดสายทำให้คาลัมเจ็บปวดเหลือเกิน "ไม่ว่ามันจะเป็นอะไร ได้โปรดบอกผมเถอะครับ"

แอชตันละใบหน้าออกจากมือของคาลัม เจ้าของห้องร่างเพรียวใช้มือปาดน้ำตาบนใบหน้าอย่างลวก ๆ ดวงหน้าสวยเฉียบเรียบเฉย รังสีแห่งความเย่อหยิ่งแผ่ออกมาจนคาลัมรับรู้ได้ เขาขมวดคิ้วด้วยความไม่เข้าใจและเมื่อได้ฟังคำตอบจากน้ำเสียงจริงจังของอีกฝ่ายอารมณ์ร้ายที่ถูกฝังเอาไว้ก็แทบจะพวยพุ่งออกมา

"ฉันเบื่อนาย ไสหัวออกไปจากห้องฉันซะ!"