Chapter 3: Change

7 2 4
                                    


Pag akyat ko sa rooftop ng school, I saw Alvin waiting on the bench while staring at the sunset. I sat next to him

"Ganda ng sunset no?" sabi ko kay Alvin

"Yeah. It's kinda nostalgic pag tumitingin ako sa sunset." Sagot niya

"Bakit naman?" tanong ko.

"When my mom passed away I was also staring at this sunset."

"Uh... Sorry... I didn't mean to..."

"No-no it's okay. Actually masaya nga ako."

"Masaya?"

"Yeah. Kahit na wala na si mom, just staring at this sunset feeling ko andito parin siya sa tabi ko."

"I'm very sure masaya yun ngayon. Nakikita ka niya na nag momove forward kahit na wala na siya."

"Haha. Thank you for cheering me up."

"About dun sa sasabihin mo, Ano yun?"

"Can you be my girlfriend?" sabi ni Alvin.

Kasabayan naming lumakas ang hangin ng sinabi ni Alvin sakin yung mga salitang yun. I don't know how to respond to those words but I build up my courage to answer his question honestly.

"Uhm... Sorry... I can't" Sagot ko.

"Haha. It's ok. Alam ko naman yung dahilan eh." Sabi niya.

"Huh?"

"Is it Carlo?"

"Baliw! Hindi no. I just want to focus on my responsibilities first."

"But we can be friends." Dagdag ko pa.

"I see. Well it's better kesa naman sa wala. Hahaha." Sagot niya.

When I went home nakita ko si Carlo and Erol na natutulog sa Sofa. I stared at Carlo while he's sleeping then I remember those words of Alvin. "Is it Carlo?" I suddenly felt those fast heartbeats, para akong lalagnatin. Why am I blushing? Why did I suddenly felt those heartbeats when I saw Carlo? Why? Then Carlo woke up.

"Huh... Nakauwi ka na pala." Sabi ni Carlo.

"It-it's ok... kakarating ko lang din naman. Yo-You should continue your sleep."

"Hindi ok lang uuwi narin ako. It's almost 6 pm na."

"Di-dito... kana mag dinner... ba-bago ka u-umuwi."

"Haha. Hindi na. May shift din ako sa shop ngayon hanggang next week. Baka hindi muna ako makadalaw dito, pakisabi nalang kay Erol."

"Si-sige... Ha-hatid na kita."

"Ok ka lang ba? May sakit kaba?"

"I'm okay, don't worry about me. Gutom lang siguro. Haha."

"Sure ka?"

"Yup."

"Hmm... Sige."

What's happening to me? I suddenly felt awkward when Carlo's asking me? I can't even look on his eyes. NABABALIW NA KO!

"Ate ang ingay mo!" sigaw ni Erol sakin.

"Anong sabi mo?!"

"Natutulog ako eh!"

"CHE! WALA KANG DINNER!" sagot ko.

Carlo's POV

While I was walking on my way home naisip ko kung ano nangyari sa pinag-usapan nila. Well it's not my business either kung ano man yun. I just felt na awkward si Tricia kanina. Well never mind, I'll just ask her tomorrow.

*beep beep. You got a message*

"Sana hindi si tita yung nag text."

Date: 07/13
From: Mama(Tita Irish)
Subject: You should cut your hair
Read the subject. pag hindi mo ginawa yan wala kang allowance. 

"Sabi ko na eh."

Kinaumagahan sa School

Tricia's POV

"TRICIA! TRICIA! TRICIA!" sigaw ni Amy.

"ANO?! Ang ingay-ingay mo para kang nasa palengke."

"MAY GWAPO! MAY GWAPO! MAY GWAPO!"

"Alam mo ikaw pagdating sa mga ganyan ang galing-galing mo."

"Che! Sumama ka nalang sakin. Dali!"

Pumunta kami ng 2nd floor para tingnan kung anong meron doon.

"Ayan siya oh! Nasa guidance office. ANG GWAPO DIBA?"

"Parang pamilyar sakin yung mukha niya."

"Nagkita na kayo?!"

"Parang pamilyar nga! sabunutan kita eh."

"Piercings... Nunal sa Sentido.... Sweater.... DON'T TELL ME..."

Bigla nalamang akong tinawag ng lalaking iyon na pamilyar ang boses.

"Tricia! Nakalimutan ko ibalik kahapon yung CD na hiniram ko sayo last week."

"CARLO?!!!!!!!!!"

"Ba-bakit?"

"IKAW SI CARLO DIBA?"

"O-oo... ba-bakit?"

"EHHHHHHHHHHHHHHHH?!" reaction ng lahat.


To be continued.


PS to all readers: Sorry for the super late update. been busy doing stuff. Thank you!

Always (On-Going)Where stories live. Discover now