Fangirl Meets Her Bias Look Alike

Chapter 7

Chapter 7

A day came fast like its an hour only. I don't feel that it's been one week since the first day of class started.

At dahil Monday na naman. Mamimiss ko na naman ang asawa ko, huhuhu. Masasanay rin siguro ako, siguro ha.

I'm on my way to our building but I noticed someone. Oh! I forgot Marga. Aggggh! Umaatake na naman yung sakit ko ah.

Hindi ko naman siya nakita sa lagi niyang pwesto sa may entrance, eh. Baka dumiretso na. Tumakbo na agad ako at tinungo ang room.

Pagdating ko, I don't see any mark of Marga. Omo, nasaan ang babaitang iyon? Late? That's impossible!

Naghintay pa ako ng ilang minuto hanggang sa bumukas ang pinto. Agad akong napatingin dun at to my disappointment, hindi siya yun.

Omo, si Kyle! The way he smirk. Naglakad siya papunta sa likod pero agad ding tumigil at dumiretso sa tabing upuan ko--- which is Marga's place. Waeyo?

"Hey." Aniya at tumingin sa paligid. Kuya, problema mo po? Nawawala ka? Lels.

"Oh, annyeong!" Bati ko rin. Buti nagegets niya yung mga sinasabi ko no, baka koreano to. Hindi halata. Char...

"Ikaw lang? Asan yung kaibigan mo?" Tanong niya. Hindi ko alam kung bakit pero parang nadisappoint ako dun. Hindi ko na magets sarili ko, ang gulo ko. Baka naman kasi wala yung kaibigan ko noh?

"Absent ata eh, pero yun? Naabsent? Kelan pa? Di ako nainform eh." Sarkastikong sabi ko. Kasi naman, yung babaeng yun marunong umabsent? Baka may nangyari.

Nagulat ako kasi tumawa siya ng mahina. The way he giggles. Omo, ang cute niyang tumawa. Kyeopta...

"Malay mo naman male-late lang." Pagkasabi niya nun, para bang mas lalo akong nadisappoint, ewan ko ba. Namiss ko bigla si Kai... Speaking of.

O_______________O

OMO! OMO! OMO! Hindi kaya....?

Lumapit ako sa kaniya at chineck ang buong mukha niya. As in hawak ko, pakaliwa, pakanan, pataas, pababa. Kinurot kurot ko pa yung pisngi niya, ibinuka yung mata niya gamit ang dalawang daliri ko, yung bunganga, yung ilong at pati yung buhok tinignan ko. OMO! This cannot be happening. Totoo ba to?

"Anong ginagawa mo sya mutha ko? Huy..." Sabi niya. Waaaaaah, kyeopta! Muta kunno, lols wahaha...

"Pasampal nga ako, dali!" Pagkasabi ko nun kumunot lang yung noo niya pero sinampal ako ng mahina. Ngek! Malakas kako. Ako na nga lang. Kinurot ko yung pisngi kong sinampal niya at nasaktan naman ako. Omo! Totoo nga.

Hindi pwede to.... Hindi maaari, napaka imposibleng mangyari. Nag-isip isip ako. Anong gagawin ko, para kasing hindi totoo na ewan na parang panaginip na imposibleng mangyari na kahit kailan hindi mangyayari pero eto siya, parang totoo... Parang, parang... Ah! Eotteoke??

"Huy, bakit? Anong meron? Bakit mo ginawa yun sa mukha ko? May problema ba?" Tanong sakin ni Kyle, pero hindi ko siya pinansin, nag-isip parin ako ng nag-isip kahit na walang pumapasok sa isip ko na dati ay wala naman talagang pumapasok na kung anong maisip. Lols, ano daw? Wahaha.

Di ko alam ang gagawin ko.... Kaya sinimulan kong gawin ang hindi ko naisip na mangyayari na magagawa ko pero nagawa ko kanina lang, wahaha! Charot, gets niyo naman diba.... Lols.

Inulit ko yung ginawa ko sa mukha niya pero hinawakan niya lang yung kamay ko para hindi matuloy at napatitig ako sa mata niya, parehas na parehas. Pero aaaaah!

Tinitigan ko na lang yung mata niya at para bang nagtransform ako sa isang ice cream na nakatutok sa araw. Para akong natutunaw sa mga tingin niya sakin. Biglang tumibok, I mean bumilis ang tibok ng puso ko. Tumibok talaga yung term eh, natibok naman talaga puso ko kasi buhay ako, charot! Basta ayun, mabilis na pagtibok ng puso ko yung nararamdaman ko, sasabog na ata to sa sobrang bilis at para bang kaming dalawa lang ang tao sa room. Ang sarap sa pakiramdam....