「EXO OC LONG STORY ✔」

Kim Jongin. (KAI)

Jongin'i dinlemediğin için pişmandın. 4 ay öncesinde hayatının en güzel haberini kocan ile paylaşmıştın.. 4 ay önce o kadar mutluydun ki şimdi bu halde olduğunuza bir türlü inanamıyordun. 

..

Jongin işten dönmüş ve mutfağa geçmişti. Senin için güzel yemekler yapıyordu. Bugün ofisteyken biraz fenalaşmış ve doktora gitmiştin. Hamile olduğunu öğrenmiştin. Sürekli zıplıyordun ve  için içine sığmıyordu.  Jongin'e nasıl söyleyeceğini düşünüp duruyordun. Onu arayıp ona bir haberinin olduğunu söyledin. O da erkenden eve gelmişti  ve senin için yemek hazırlıyordu. Bir film sahnesini andıran bu güzelliğe arkadan sarılma klişesini yapmak için kocana doğru ilerlemiştin. O da ellerini senin ellerinin üzerine koymuştu.

''Hmm sana bir haberim var Jongin. Benim karnımda bir şey var.. ''

Kocan aniden sana doğru dönmüş ve endişeli gözlerle sana bakmaya başlamıştı.

''Ne demek karnımda bir şey var.. Hayatım Tümör mü? '' Gözlerini öyle bir açmış ve heyecanla sormuştu ki sen de korkmuştun..

''Ah hayır o tür bir şey değil.''

Yine onaylamayan gözlerle sana bakmaya başlamıştı.

''Ne tür bir şey? Beni korkutuyorsun..''

''Seni ve beni ebeveyne dönüştürecek türden bir şey.''

Öyle bir heyecanla bağırarak söylemiştin ki kocan iki dakika boyunca sana bakmış gerçeği anlayınca da seni kucağında döndürüp öpücüklere boğmuştu.

....

Oturup televizyona bakarken hiçbir şey düşünemiyordun. Sadece kocanı ve bebeğini özlemiştin.. 4 ay önce hayatta her şeye sahip olduğunu düşünüyorken şimdi hiçbir şeye sahip değildin. Hiçbir şeyin yoktu... İstemeyerek yine o kötü görüntüler gelince aklına miden kaynamaya başlamıştı. Tekrar midendeki her şeyi kusmaya başladın. Çünkü artık sana çok fazla geliyordu yaşadıkların.

...

''Farkında mısın bilmiyorum gittikçe şişiyorum Jongin. Çocuk olduktan sonra bir daha bana bakmayacaksın bile. O yüzden gidip spor yapmalıyım.''

''Yanılıyorsun hayatım. Yaşlandığın zaman bile sadece seni seveceğim. Sadece şuan dışarıya çıkmanı istemiyorum.''

''Sadece sokakta yürüyüp geleceğim..''

''Hayatım çıkmanı istemiyorum..''

''Gidiyorum Jonginnnniie''

Kapıyı çekip çıkmıştın. Keşke, keşke kocanı dinleseydin ve o adımı atmasaydın..

Yürürken başın dönmüş ve hızlıca düşmüştün. Doktora gitmiştiniz ve doktor bebeğin yaşadığını ama durumun çok kritik olduğunu söylemişti. Bebeğinize artık daha fazla dikkat etmek zorundaydınız. Jongin, hiç konuşmuyor sadece sana bakıyordu. Suçlayan gözlerle.. İçin acıyordu. Gözlerin senden habersiz salgılarını üretiyordu. Kısık kısık ağlarken Jongin'in sert sesini duydun.

''Yeter, ağlama kes artık. ''

Jongin, ilk kez seninle duygu yoksunu bir ses tonuyla  konuşuyordu. Daha da çok ağlamak, içini dışarıya çıkartmak istiyordun.

''Jongin eve gidelim lütfen. Dinlenmek istiyorum.''

''Burada kalman daha iyi olur. Hayatınız tehlikede.''

Hala yumuşamamış  ve sert sesiyle konuşmuştu.

''Burada rahat hissetmiyorum, lütfen..''

Oturduğu yerden kalkmış ve gitmişti.