Mirai~

§2§

Tesadüflere inanır mısınız?
Şahsen ben inanmazdım.
Çünkü yaşadığım tesadüfler sıradan ve hayatımı hiç değiştirmeyen türdendi.
Şu an ki durumumu nasıl açıklayabilirim?
Nefesim daralmış,kalbim sıkışmıştı.
En son ne zaman kalbim bu denli hızlı çarpmış,kontrolünü yitirmişti?
Bu etkiyi yaratabilecek kim vardı ki hayatımda?
Hinata,gözlerini kaçırmıştı.
Fazla da kısa olmayan,omuzlarına kadar gelen saçları...Onu uzun zamandır görmemenin verdiği merak ve karmaşık duygularım..
"Hinata..Bana bakar mısın?"
Kar tanesi rengindeki gözlerini kaçırmaya devam ediyordu.
Bize neredeyse çarpacak olan adam,
"Bu genç bayan önüme geçti!İntihar etmeye çalışıyordu!Benim bir suçum yok!"dedi ve öfke ile arabasını tekmeledi.
"Bu doğru mu ?"
Hinata,kar tanesi gözlerine bakmama izin verdi..
"Naruto..Kun?"
"Soruma cevap ver."
"Ha..yır.."
"Hinata...Haraket etmedin."
"Be..n.."
Üzerinden kalktım ve onu sarstım,
"Neden...Lanet olsun neden ölmeyi bu kadar çok istiyorsunuz?!Neden!Sizi seven insanlar var!Sizi kendinden bile çok seven insanlar varken hemde!!!"
Hakim olamıyorum.Yıllardır biriken bu öfkeye ve kedere hakim olamıyorum..
"Hakkımda ne biliyorsun Naruto-kun?!"
Sessiz ve sakin olarak tanımladığım insan..İlk kez bağırdığını duyuyordum.
"Bilmiyorum çünkü taşındım!Yüzleşmekten korktum Hinata!!"

"Neden..Neden beni kurtardın?!"

"Bir nedeni olmak zorunda değil!Istemedim!Ölmeni istemedim!"

"Keşke..Bıraksaydın.."
Karanlık olsa da.O bana yüzünü göstermek istemese de...Yanaklarından süzülen yaşları hissedebiliyordum.

₪

Oradan ayrıldıktan sonra benim evime gittik.
Annem,ikimizi görünce oldukça şaşırdı.
Iki ıslak ve soğuktan dönmüş ruh gibi bakan insan...
Annemden müsade istedim.Biraz yalnız kalmamız gerektiğini söyledim.Annem anlayışla karşıladı ve kendi odasına gidip,Skype de Tsunade Teyzeyle konuştu.

"Sıcak çikolata yaptım.Sevdiğini biliyorum."
Yanına oturdum.
Ona verdiğim kendi pijamalarım oldukça büyük gelmişti.
O zamandan beri tek bir kelime etmiyor,yüzüme bile bakmıyordu.
Ellerimi kollarımın arkasına aldım ve sırtımı yasladım.
"Hinata..Bana anlatacak mısın?"
Hayır.Bir belirti yok.
"Biliyor musun aslında seni seviyordum."
Son söylediklerim üzerine sonunda bana bakabilmişti.
Yüzünün tamamı kızarmıştı.
"Evet.Senden çok hoşlanıyordum ve..Sanırım duygularım hala değişmedi."

Kar tanesi gözleri şaşkınlıktan biraz büyümüş,kızaran yanakları iyice allanmıştı.
"Haha..17 yaşındaki ben olsa,böyle şeyler söylemeyi bırak..Seninle konuşmazdı bile.Yani...Sanırım zaman geçtikçe insan duyguları konusunda rahat hissedebiliyor."

Neden..Bir şey söylemiyorsun?

"Hinata..Bu Çok ani oldu.Biliyorum ama..daha fazla içimde tutamazdım."

Gözlerimi kapadım..

Bir şey düşünmek istemiyordum.

Gözlerimi açtım çünkü Hinata elimi tutuyordu.
"Hinata?"
"Naruto-kun...Ben de...Seni seviyorum..."
Beni öpmesini beklemezdim..
Olayların bu kadar hızlı gelişmesi..Bu imkansız gibiydi.
Kendimi ona bıraktım.
Ve yatak odama geçtik...

Ehm!Ohu ohu..Smut olmayacaktır.Olaylar çok hızlı gelişti biliyorum ama nedenini öğreneceksiniz..Sadece bekleyin ehm..
Ehm..