BFF #1: My EX still my NEXT (Editing)

26

ELLAINA's POV

Hindi pa rin ako maka get over sa kahapon. Agad nila akong hinatak papunta ng sasakyan kaya hindi nila kami nakita.

What the?!

Ayaw mag sink in sa akin ng lahat.

"Hey, babe. Are you okay?" Kasama ko siya ngayon. Pero hindi ko pa natatanong kung saan siya galing kahapon. Ni hindi ko nga alam kung kailan kami nag kabati.

"Where are you yesterday?"

Hindi mapapalagay ang kalooban ko hangga't hindi niya sinasabi sa akin ang totoo.

Paano kung aminin niya ang totoo? Anong gagawin mo Ellaina?

"Dad called for an emergency meeting." Lie.

"Your at the company for the whole day."

Nag piraso piraso ang puso ko nung tumango siya. Nakakadalawang strike na siya sa pag sisinungaling.

"Are you with someone?" Pag nag sinungaling pa siya nito. Siguradong guguho ng tuluyan ang puso ko.

"Yeah. I'm with Kevin." Strike three.

Are you going to keep this up Charlie? Why don't you just tell me the truth.
That will hurt you more Ellaina, but right now. I'm already hurting because of his continues lies.

"What's with all the question?" He had this playful smile on his face. The pain. I can bare it for a little more.

"Nothing." Sabi ko at umiwas ng tingin. Nararamdaman mo ang malapit ng pagtulo ng luha ko. Baka hindi ko kayanin at mag breakdown ako.

"Ella, meeting." Napatingala ako kay Lily. Once again, they save me.

Tumango at tumayo na. "See you later." Tinalikuran ko na siya at walang lingon lingon na umalis.

"Didn't know you would be this martyr." Sabi ni Lily. Nanauna siyang mag lakad sa akin. Hindi niya ako nakikita na unti unti ng pumapatak ang luha.

"I-I didn't know either." Agad kong pinunasan ang mukha ko.

Lutang ako nag punta ng klase nung matapos ang kunwaring meeting namin. Pinag pahinga lang naman nila ako sa SCroom. I feel exhausted.

Hindi ko na rin hinayaan na abutan ako ni Charlie sa huling klase ko. Hidi ko kakayanin makita siya ngayon. Baka matanong ko lang sa kanya yung sa clinic.

"Hi mommy." Bati sa akin ni Mason.

Buong araw lang ako nakipag laro sa kanya kahit na nag iingay yung phone ko.

"I think should consult Charlie." Sabi ni Cath nung nasa hapag kami.

I'm tired of all this drama. Pagod na ang puso, mata at isip ko. Hindi ko alam kung nag pa-function pa sila ng maayos.

-
Pag kababa na pag kababa ko ng sasakyan ay agad na nag tinginan sa akin ang mga estudyante.

"Kawawa naman si Ella no."
"Sinabi mo pa."
"Sayang si Ellaina pre. Napunta pa dun sa manloloko."
"Kung ako yun, hindi ko ipagpapalit si Ellaina dun.

Kinakabahan ako sa mang yayari ngayon araw. I had this feeling that this day will end really bad.

Parang isa ipo ipo na kumalat ang balita sa buong school. Hind ko man alam kung ano yun pero sigurado akong iisang ang nasa utak ko at yung balita na yun.

Nag patuloy parin ang araw ko kahit na ang daming tumitingin at makikita mo ang simpatya nila.

Napabuntong hininga nalang ako. Hindi parin nag paparamdam ang baliw na yun. Wala ni ha o ho. Kahit tuldok wala.

Busy rin ang buong student council dahil sa gaganapin na buwan ng wika. Kahit hindi kami ang host na taon ngayon kailangan parin namin husayan. Maganda diversion din ito.

"Ito yung application form para dun sa gaganapin na cooking contest." Nag lapag si Cath ng isang folder sa harap ko. "Just scan it and send it to mom."

Is this a sign already?

"Let's go home. We're done for today everyone." Sabi ni Cath. "All we need to do is to wait for the suggestion."

Hindi ko na alam kung ano pa ang mga sinabi ni Cath dahil sa sobrang pag ka lutang ko.

Napasandal naman ako sa kotse ko. "I'll just answer this."

"Hello."
"Ma?"
"I'm on France right now."
"Already?"
"Yeah. I heard from your Tita Cathy."
"I'm still deciding mom."
"I know. No need to rush your decision."
"Thank you mom."
"No problem darling. I'll see you soon."
"Alright. Love you."
"Love you too."

Napahinga nalang ako ng malalim. Why do I feel the pressure?

"Ellaina, can I talk to you?" Napatingin ako sa gilid ko.

Sophie.

"Yeah, sure."

Binusinahan naman ako ni Lily na nag hihintay sa akin. Nag wait sign lang ako sa kanya.

Nandito kami sa bench na malapit sa parking lot. Awkward para sa amin ito. Wala ni isang nag sasalita sa amin.

"Sorry." Simula niya. Sorry agad.

"For?"

"I know you already know about it." Wow! Change of attitude. Bigla nalang tumapang ang boses niya.

"Yeah."

"This Charlie's child."

"Ilang months na ang bata?"

"Two months."

Kung two months na. Edi nung,

"The day of the welcome party."

"Yes, we were so drunk that night and didn't that this would happen." I can tell already that it's a lie.

"You planned this right?" Diretso tanong ko.

Ramdam ko ang pag ngisi niya. "Eversince Charlie and I broke up. I never get over him, kahit nung nasa rehab siya. I'm always their for him. But, nothing change. No one can replace you. Gabi gabi nalang simula nung dumating siya, ikaw nalang lagi. Palagi nalang tuwing mag kasama kami, hindi ka niya malilimutan. I offer him to a rebound, but nothing change." Frustration. I can hear the frustration in her voice.

I too, Sophie. I never forget him. I always love him despite of everything.

"Now, that I have his child. There's no way, I'll lose him again. Not too you or anyone else."

"Ikukulong mo siya sayo, kahit hindi ka niya mahal. Your using the child to make him yours. Are that desperate?" I can control my emotions right now. Nag halo halo na sila. Pagod, sakit, at pag kalito.

May mga ganun palang tao. Gagamit din ng tao, kahit batang walang kamuwang muwang gagamitin.

"You don't understand the feeling of bearing a child. At kung paano magiging ina. Desperate na kung desperate. Kailangan ng ama ng anak ko." Maybe she's right. Hindi ko alam ang nararamdaman niya.

Siguro tama ng bigyan ko ng masayang pamilya ang anak niya. Kasi kung iisipin ko. Mason has no pamilya. Lumaki siya sa ampunan kasama ng ibang bata. And I can see his happiness nung makilala niya kami. His new family. Kahit kailan hindi ko ipagpapalit ang kasayahan ng isang bata para pansariling kasayahan ko.

"Okay. I'm giving up Charlie for the child. Alagaan mo siya at mahalin ng higit pa sa pag mamahal ko sa kanya." Sabi ko bago siya talikuran.

I wish the pain will just go away. Para kahit iwan ko siya ay ganun nalang kadali.

Letting him go, doesn't mean I don't love him anymore. Letting him go, was the easiest solution to take responsibility to his child.